Actueel
Zoontje (4) van bekende voetballer plots overleden 💔😔
De Zwitserse voetbalclub Young Boys beleeft een zwaar seizoen in de Champions League, zonder ook maar één punt te behalen in zes wedstrijden. Maar de sportieve malaise valt in het niet bij het tragische nieuws dat de club enkele dagen geleden bereikte. Een van de spelers, spits Meshack Elia (27), verloor onverwacht zijn vierjarige zoontje. Dit hartverscheurende verlies heeft niet alleen de speler, maar ook het hele team diep geraakt.
Onverwacht Verlies in Congo
De tragedie voltrok zich toen het zoontje van Meshack Elia samen met zijn moeder en tweelingbroertje naar Congo was afgereisd. Tijdens het verblijf werd het jongetje ziek, en ondanks pogingen om hem te helpen, overleed hij kort daarna. Het verlies kwam totaal onverwacht en heeft de speler en zijn gezin in diepe rouw achtergelaten.
De impact van dit tragische verlies werd nog groter door de timing: het nieuws bereikte Elia slechts een dag voordat Young Boys tegen VfB Stuttgart moest spelen in een Champions League-duel.
Telefoontje Brengt Verschrikkelijk Nieuws
Op dinsdag, terwijl Elia met zijn teamgenoten in een hotel in Duitsland verbleef ter voorbereiding op de wedstrijd, ontving hij een telefoontje met het vreselijke nieuws. De details van het gesprek zijn niet bekend, maar het effect op de spits was onmiddellijk en overweldigend. Volgens De Telegraaf stortte Elia letterlijk in van verdriet en ongeloof na het horen van het verlies van zijn zoontje.
Teamgenoten Steunen Elia
De reactie van zijn teamgenoten was er een van pure medeleven. In een tijd waarin woorden tekortschieten, probeerden ze Elia te troosten met gebaren, knuffels en stilzwijgende steun. De perschef van Young Boys vertelde aan de Zwitserse krant Blick dat de sfeer in het teamhotel emotioneel geladen was. “Iedereen probeerde op zijn eigen manier Elia bij te staan in dit onbeschrijfelijk zware moment,” verklaarde de perschef.
Een Keuze voor Doorzetten
Ondanks de schok en het verdriet besloot het team om het duel tegen Stuttgart door te laten gaan. “Geen enkele speler heeft gezegd dat hij niet wilde spelen,” aldus de perschef. Het was een beslissing die getuigde van professionaliteit, maar ook van solidariteit met hun getroffen teamgenoot. De wedstrijd begon met een minuut stilte, een eerbetoon aan Elia en zijn overleden zoontje.
Sportieve Bijzaak
De wedstrijd zelf kende een indrukwekkend begin voor Young Boys. De Zwitserse ploeg kwam op voorsprong, en de doelpuntenmaker bracht een bijzonder eerbetoon. Onder zijn wedstrijdshirt droeg hij een shirt met de naam van Elia erop, als teken van steun en respect. Het was een klein maar krachtig gebaar dat de verbondenheid binnen het team illustreerde.
Hoewel Young Boys uiteindelijk met 5-1 verloor van VfB Stuttgart, werd duidelijk dat de uitslag slechts een voetnoot was in het licht van de tragedie die de club en haar spelers had getroffen. Het duel werd gespeeld met zware harten, maar ook met een onmiskenbare wil om de getroffen Elia en zijn familie eer te bewijzen.
Elia’s Reis naar Congo
Direct na het ontvangen van het nieuws keerde Meshack Elia terug naar de Zwitserse hoofdstad Bern. Van daaruit reist hij naar Congo om bij zijn familie te zijn en zijn zoon een passend afscheid te geven. Zijn aanwezigheid in deze moeilijke tijd is ongetwijfeld van groot belang voor zijn gezin, dat in diepe rouw verkeert.
Reacties uit de Voetbalwereld
Het verlies van Elia’s zoon heeft niet alleen binnen de club, maar ook in de bredere voetbalwereld tot medeleven geleid. Via sociale media uitten fans, medespelers en rivaliserende clubs hun steun en condoleances. Een bericht van All Football Fans op X (voorheen Twitter) bracht het verdriet treffend onder woorden: “Joignez-vous à moi pour présenter nos sincères condoléances à Léopard,” waarmee ze de spits, die ook international is voor Congo, een hart onder de riem staken.
Een Team in Rouw
De situatie bij Young Boys laat zien hoe sportieve uitdagingen ineens betekenisloos worden in het licht van persoonlijk verlies. De nederlagen in de Champions League zijn slechts een statistiek; de echte uitdaging ligt in het verwerken van het verlies van een jong leven en het ondersteunen van een geliefde teamgenoot in zijn verdriet.
Een Blik op de Toekomst
Hoewel Meshack Elia zich nu volledig zal richten op zijn familie en het rouwproces, blijft de vraag hoe dit tragische verlies zijn terugkeer naar het voetbal zal beïnvloeden. Het is duidelijk dat zowel zijn teamgenoten als de club hem alle tijd en ruimte zullen geven om te herstellen. Young Boys zal waarschijnlijk proberen om met gezamenlijke kracht en solidariteit de rest van het seizoen te spelen, maar de pijn van dit verlies zal nog lang voelbaar blijven.
Een Boodschap van Medeleven
In een tijd waarin rivaliteit en competitie vaak de overhand hebben, herinnert dit verhaal ons eraan hoe belangrijk medeleven en menselijkheid zijn, ook in de wereld van topsport. De steun van zijn teamgenoten, de club en de voetbalgemeenschap toont dat zelfs in de donkerste tijden er momenten van verbinding en troost kunnen zijn.
Onze gedachten zijn bij Meshack Elia, zijn familie en iedereen die geraakt is door dit tragische verlies. Rust zacht, kleine jongen. 🌟
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
