Actueel
Yvonne Coldeweijer onthult: ‘Zó ver ging Marco Borsato bij dit meisje’
Yvonne Coldeweijer zit behoorlijk dicht op het vuur als het gaat om de zaak tegen Marco Borsato. Ze deelt nu een afschuwelijk detail uit de str*fzaak tegen hem. “Met zijn vingers…”
Marco Borsato wordt definitief vervolgd voor 0ntucht bij een m!nderjarig meisje en dat is, ondanks dat het al zo lang speelt, alsnog als een bom ingeslagen in het BN’er-rijk. Het geduld was toch op? Hij zou toch weer terugkeren op het podium? Nou, nee. Volgens het 0M is er dermate veel bewijs tegen de zanger dat hij voor de r*chter komt.
Marco’s vingers
Het zedenfeit waar Marco voor terechtstaat is ontucht bij een minderjarig meisje, maar hoe ver is hij precies gegaan? Yvonne Coldeweijer, die meermaals heeft bewezen behoorlijk dichtbij het vuur te zitten, deelt vandaag op haar juicekanaal een heftig detail. Volgens haar is hij echt heel wat verder gegaan dan een beetje strelen.
Yvonne: “Zijn advocaten hebben gister in de media gebracht dat zij graag een dossier willen inbrengen met 29 getu!genverklaringen van mensen die zeggen dat het zou gaan om smaad en laster. Ik denk niet dat deze 29 mensen erbij waren toen hij met zijn vingers aan haar gesl*chtsdeel zat.”
Genoeg bewijs
Zo. Als dat waar is, dan is dat natuurlijk verschrikkelijk. “Dat is ook de reden dat het 0M deze 29 verklaringen op dit moment niet in behandeling wil nemen. Het 0M heeft genoeg bewijs om over te gaan tot vervolging van dit pure str*fbare feit. Het s*ksueel m!sbruik. Dat staat op zichzelf.”
Wordt deze zaak nog erger dan die tegen Thijs Römer? “Ik vind dit erger dan wat Thijs Römer gedaan heeft. Deze r*chtszaak zal meer dimensies krijgen dan die met de vieze appjes van Thijs. Ook omdat Marco een hele nare tegenaanval heeft ingezet.”
Audiotape
Het is nu al geruime tijd bekend dat er een zeer belastende audiotape zou liggen, waarop Marco een sch*ldbekentenis zou doen. Yvonne noemt dit ‘het meest overtuigende bewijs’. “Toen de moeder van het meisje, die dus al 25 jaar werkte voor Marco, het dagboekje (ook bewijs) las van haar dochter, is ze vrijwel direct naar Marco toegegaan.”
Om hem te confr0nteren. “Zijn reactie is opgenomen en wat hij daarop gezegd heeft vindt het 0M bewijs dat hij het inderdaad gedaan heeft. Door dat gesprek en de woorden van Marco heeft de moeder ook ontslag genomen (ze werkte voor hem, red.). Dat is blijkbaar ook te horen in het gesprek. Besef even hoe groot dit is.”
In therapie
Bevriende BN’ers kunnen écht niet doen of er niks aan de hand is, besluit Yvonne. “Marco is na de confrontatie met de moeder samen met het meisje een aantal keer in therapie gegaan, omdat zij hem als vaderfiguur zag en hij daar m!sbruik van heeft gemaakt. Dat is echt zeer verwarrend en traumatisch voor een tiener. 😣”
“Hij heeft haar daar dus ook in ondersteund, onder begeleiding van therapeuten. Misschien dat hij niet helemaal besefte dat zij het betasten niet wilde. Maar ze was 15, dus hij had sowieso zijn poten thuis moeten houden.”
Deskundigen verwachten dat de zaak tegen Marco op z’n vroegst eind volgend jaar van start gaat.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.