Actueel
Winter Vol Liefde-Mike breekt met zijn moeder en vertrekt
Mike Hasler, een van de meest besproken deelnemers aan Winter Vol Liefde, heeft een verrassend besluit genomen: hij gaat eindelijk op zichzelf wonen. In een interview met het Algemeen Dagblad onthult de 33-jarige skileraar dat hij voor het eerst in zijn leven op zoek is naar een eigen woning.
Dit nieuws komt voor veel kijkers als een verrassing. Mike woont al zijn hele leven bij zijn ouders in Seefeld en was tot nu toe nooit van plan om daar verandering in te brengen. Maar nu het einde van Winter Vol Liefde nadert, heeft hij besloten dat het tijd is om de volgende stap te zetten.
Eerste keer op eigen benen
In het populaire datingprogramma zagen we hoe Mike nog altijd bij zijn ouders woonde, iets wat voor veel kijkers opviel. Hoewel het in Oostenrijk niet ongewoon is om langer bij je ouders te blijven wonen, vonden veel fans het opvallend dat Mike – op zijn 33e – nog nooit zelfstandig had gewoond.
Daar gaat nu verandering in komen. Mike is vastbesloten om een eigen plek te vinden, maar wil Seefeld niet verlaten. Dat is logisch, want hij runt daar zijn eigen skischool en zijn hele leven speelt zich in dit bergdorp af. Toch blijkt een eigen woning vinden nog niet zo eenvoudig.
Hij is pas net begonnen met zijn zoektocht en merkt nu al hoe lastig het is om iets betaalbaars te vinden. Net als in Nederland zijn de huizenprijzen in Seefeld torenhoog en is het aanbod van kleine appartementen schaars.
“Het valt echt niet mee,” geeft Mike toe. “De prijzen zijn ontzettend hoog en er zijn amper kleine appartementen beschikbaar. Het enige alternatief is bij iemand inwonen, maar dan heb je nog steeds geen echte privacy.”
Voor iemand die zijn hele leven thuis heeft gewoond, is de stap om op zichzelf te gaan wonen behoorlijk spannend. Mike laat weten dat hij enorm uitkijkt naar de onafhankelijkheid, maar ook dat het hem best wat zenuwen bezorgt. “Het is iets heel nieuws voor me. Ik weet niet beter dan dat ik bij mijn ouders woon, maar ik ben er klaar voor.”
BN’er in Seefeld
Sinds zijn deelname aan Winter Vol Liefde is Mike in Seefeld uitgegroeid tot een ware bekendheid. Het bergdorp wordt regelmatig bezocht door Nederlandse wintersporters en veel mensen herkennen hem meteen van televisie.
“We konden serieus niet normaal over straat,” vertelt Mike enthousiast. “Iedereen herkent je en mensen willen met je op de foto.”
In tegenstelling tot de soms gemene reacties op sociale media, merkt Mike dat de mensen die hij in het echt tegenkomt juist heel positief zijn. “Mensen in het dorp zijn hartstikke vriendelijk. Niemand zegt iets negatiefs. Dat is wel een groot verschil met wat je online ziet.”
‘Toetsenbordridders’ en kritiek op social media
Ondanks zijn populariteit in Seefeld, heeft Mike gemerkt dat er op sociale media veel kritiek wordt geuit op zijn deelname aan Winter Vol Liefde. Met name zijn moeder Monique heeft veel commentaar gekregen.
Monique is in de ogen van veel kijkers een dominante en bemoeizuchtige moeder, die zich te veel mengt in de zoektocht van haar zoon naar de liefde. Dit heeft haar de bijnaam “het monster van Seefeld” opgeleverd. Maar Mike neemt het voor zijn moeder op.
“Ik lees die reacties natuurlijk ook,” zegt hij. “Er zijn zoveel mensen die van alles vinden en het allemaal beter denken te weten. Maar ja, dat zijn natuurlijk toetsenbordridders. In het echte leven is niemand zo negatief tegen ons.”
Volgens Mike wordt zijn moeder onterecht neergezet als een bemoeial en is het beeld dat van haar wordt geschetst in het programma niet helemaal eerlijk. “Ze is in werkelijkheid helemaal niet zo aanwezig als het op tv lijkt.”
‘Veel scènes zijn in scène gezet’
Mike suggereert zelfs dat de programmamakers zijn moeder bewust hebben neergezet als een bemoeizuchtige vrouw. In een eerder interview onthulde hij al dat bepaalde scènes helemaal niet spontaan waren, maar door de productie werden geregisseerd.
Zo was er een moment waarop Mike en zijn potentiële liefde Antine een potje padel speelden. Halverwege hun date kwam moeder Monique ineens aanlopen en ging ze aan de kant staan om zich ermee te bemoeien. Dit fragment zorgde voor veel reacties, waarbij kijkers zich afvroegen waarom Monique haar zoon niet wat meer ruimte gunde.
Maar volgens Mike gebeurde dit helemaal niet op eigen initiatief van Monique. “Die hele scène op de padelbaan? Dat was helemaal niet haar idee. De productie wilde dat,” beweert hij.
Monique zou zelfs hebben gevraagd om de scène eruit te knippen, maar haar verzoek werd genegeerd. “Ze wilde daar eigenlijk helemaal niet aan meewerken en vroeg of het eruit kon. Maar dat hebben ze niet gedaan,” aldus Mike.
Deze onthulling werpt een ander licht op de manier waarop Winter Vol Liefde wordt gemonteerd en gepresenteerd. Het doet vermoeden dat bepaalde elementen van het programma meer geënsceneerd zijn dan kijkers misschien denken.
Een nieuw hoofdstuk voor Mike
Wat de toekomst Mike zal brengen, blijft nog even een verrassing. Maar één ding is zeker: zijn tijd bij zijn ouders loopt ten einde. De zoektocht naar een eigen woning is begonnen, en hij kijkt uit naar deze nieuwe fase in zijn leven.
Of zijn avontuur in Winter Vol Liefde ook een blijvende liefde heeft opgeleverd, blijft nog even spannend. Kijkers speculeren volop over zijn relatie met Antine, maar er gaan ook geruchten dat hij uiteindelijk bij een andere deelnemer is geëindigd. Tijdens de reünie-aflevering, die binnenkort wordt uitgezonden, zal hopelijk meer duidelijk worden.
Voor nu blijft Mike vooral genieten van zijn bekendheid en de nieuwe deuren die zijn deelname aan het programma heeft geopend. Ondanks alle kritiek blijft hij positief en kijkt hij uit naar de toekomst. “Het was een geweldig avontuur, en ik ben blij dat ik eraan heb meegedaan,” zegt hij. “Nu is het tijd om mijn eigen plek te vinden en echt op eigen benen te staan.”
De vraag is alleen: hoe lang duurt het voordat moeder Monique voor de deur staat om even te checken hoe het met hem gaat?
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.