Actueel
Vrouw Ron Brandsteder niet blij met optreden Patty Brard op sterfdag: ´Dit is gewoon heel raar!´
Patty Brard heeft bewust besloten om op de dag van het overlijden van haar ex-man, Ron Brandsteder, niet aan te schuiven bij Shownieuws. Vier dagen later sprak ze alsnog over haar gevoelens bij het programma. Ze vond het niet gepast om direct na het nieuws publiekelijk te reageren en hield rekening met Ron’s vrouw Yvonne en hun kinderen.
Een onverwachte schok
Het nieuws van Ron’s overlijden kwam voor Patty als een verrassing. Ze hoorde het via Privé-hoofdredacteur Evert Santegoeds. “Hij belde me en vroeg: ‘Hoe voel je je?’ Ik wist niet waar hij het over had, dus hij vertelde me wat er gebeurd was. Ik schrok er toch wel van,” vertelt Patty in Shownieuws.
Hoewel Patty wist dat Ron’s gezondheid achteruitging, had ze niet verwacht dat het zo snel fataal zou aflopen. “Ik wist dat hij niet helemaal kiplekker was, maar ik had geen idee hoe ernstig het was. We hadden al een tijd geen direct contact meer.” Toch had Patty nog wel af en toe contact met Ron’s vrouw Yvonne en zijn kinderen.
Ron als einzelgänger
Volgens Patty was het gebrek aan contact deels te wijten aan Ron’s karakter. “Hij was een einzelgänger. Dat is al vaker gezegd deze week. Hij hield niet zo van veel sociale interactie. Maar ondanks dat was het toch een schok. Het voelde heel raar,” vertelt ze.
Op de dag van het overlijden moest Patty een drukke televisiedag draaien. “Ik moest allerlei vrolijke dingen doen, maar ik voelde me helemaal niet blij. Dat was een hele rare situatie.”
Waarom Patty wegbleef bij Shownieuws
Het team van Shownieuws vroeg Patty die avond nog of ze langs wilde komen, maar dat sloeg ze af. “Ik vond het gewoon niet gepast. Ik weet niet… Voor mij was het een rollercoaster, maar het gaat niet om mij.”
Ze hield ook rekening met de nabestaanden. “Er is een vrouw en er zijn twee kinderen die het waarschijnlijk heel gek hadden gevonden als ik op de avond van zijn overlijden hier aan de desk zou zeggen hoe erg ik het vind. Die beurt heb ik even overgeslagen.”
Respect voor Yvonne Brandsteder
Patty denkt dat Ron’s vrouw, Yvonne, het niet fijn zou hebben gevonden als ze direct na het overlijden publiekelijk over hem zou praten. “Yvonne is goed bevriend met Leco van Zadelhoff, en ik denk dat zij het niet prettig had gevonden als ik daar meteen mijn emoties had gedeeld. Ik kan dat heel slecht, ik voel gewoon met hen mee.”
Een blijvende plek in haar hart
Ondanks het feit dat Patty en Ron geen contact meer hadden, koestert ze haar herinneringen aan hem. “Ik weet hoe belangrijk privacy voor hem was. Natuurlijk heb ik weleens een grap over hem gemaakt of een verhaal gedeeld, maar we zijn altijd goed met elkaar gebleven.”
Patty benadrukt dat Ron een speciaal plekje in haar hart heeft. “Ron was een geweldige kroegmaat, maar als partner bleek hij voor mij minder geschikt. Toch heb ik altijd warme gevoelens gehouden voor hem, zijn kinderen en zijn vrouw Yvonne.”
De gezondheidstoestand van Bruce Willis blijft de afgelopen tijd verder achteruitgaan, en dat laat diepe sporen na bij zijn familie. Volgens mensen uit zijn directe omgeving is er binnen het gezin een pijnlijk maar eerlijk besef gegroeid: de man die hij ooit was, is langzaam aan het verdwijnen. Zijn dochters hebben daar in stilte al afscheid van genomen – niet van hun vader als persoon, maar van wie hij vroeger was.
Samen, zolang het kan
Tijdens de feestdagen probeert de uitgebreide familie Willis zo veel mogelijk samen te zijn. Dat betekent: Demi Moore met dochters Rumer, Scout en Tallulah, én Bruce’ huidige vrouw Emma Heming met hun dochters Mabel en Evelyn. De samenstelling is bijzonder, maar de band is hecht. Alles draait om nabijheid, rust en het maken van herinneringen – hoe klein die momenten soms ook zijn.
Binnen de familie leeft het besef dat elke kerst, elk gezamenlijk etentje of simpel samenzijn extra betekenis heeft gekregen. Niet vanuit angst, maar vanuit waardering. Niemand weet hoe de toekomst eruitziet, maar iedereen voelt dat het nu telt.
Een bron vertelt: “De feestdagen waren altijd al belangrijk voor deze familie. Juist nu willen ze die momenten koesteren. Ze voelen zich dankbaar dat Bruce er nog is en dat ze hem kunnen omringen met liefde.”
Afscheid in fases
Het woord ‘afscheid’ krijgt in dit verhaal een andere lading. Het gaat niet om een plots einde, maar om een proces dat zich langzaam ontvouwt. De z!ekte waarmee Bruce te maken heeft, is onomkeerbaar. Dat betekent dat zijn dochters hebben moeten leren loslaten, stap voor stap, terwijl hij fysiek nog bij hen is.
Dat afscheid is niet luid of publiek. Het gebeurt in kleine momenten: wanneer hij hen niet meer herkent, wanneer een gesprek niet meer lukt, of wanneer een herinnering alleen nog bij hen leeft. Het is r0uw in lagen – zonder duidelijke einddatum.
Rumer Willis sprak daar onlangs openhartig over. Ze vertelde dat haar vader haar soms niet meer herkent, maar dat ze daar niet verbitterd over is. “Ik ben vooral dankbaar dat ik hem nog kan vasthouden, hem kan knuffelen. Dat gevoel blijft.”
Leven met een veranderend contact
Bruce heeft intensieve zorg nodig, dag en nacht. Zijn z!ekte beïnvloedt vooral zijn cognitieve vermogens en communicatie. Voor zijn omgeving was die verandering in het begin beangstigend. Emma Heming beschreef dat eerder als confronterend: “Hij was niet meer de warme, open Bruce die iedereen kende. Dat was moeilijk om te zien.”
Toch heeft de familie een nieuw evenwicht gevonden. Door professionele begeleiding, structuur en veel geduld hebben ze geleerd om op andere manieren contact te maken. Communicatie verloopt niet meer via woorden, maar via aanraking, gezichtsuitdrukking en aanwezigheid.
“We hebben een manier gevonden om met hem te zijn,” vertelde Emma. “Niet zoals vroeger, maar op een nieuwe manier die werkt.”
De kracht van nabijheid
Wat opvalt in de verhalen van mensen rond Bruce Willis, is de nadruk op liefde en rust. Er is geen strijd tegen wat niet meer kan. In plaats daarvan wordt er gekeken naar wat er nog wél is: momenten van herkenning, een glimlach, een hand vasthouden, samen in stilte zijn.
Voor zijn dochters is dat een leerproces geweest. Ze hebben moeten accepteren dat hun rol verandert: van kind naar verzorger, van herinneringen ophalen naar nieuwe rituelen creëren. Het vraagt volwassenheid, maar ook zachtheid.
Die houding wordt door velen als bewonderenswaardig gezien. Op sociale media spreken fans hun respect uit voor de manier waarop de familie met de situatie omgaat. Zonder drama, zonder publieke uitbarstingen – maar met openheid en menselijkheid.
Geen grote woorden, wel betekenis
Wat dit verhaal zo aangrijpend maakt, is juist het ontbreken van grote uitspraken. Niemand probeert de situatie mooier te maken dan hij is. Tegelijkertijd is er geen wanhoop. Het is een verhaal over aanpassen, over leven met wat er is, en over liefde die niet verdwijnt, ook als herkenning dat soms wel doet.
Bruce Willis was jarenlang een icoon op het scherm: sterk, charismatisch, onverzettelijk. In deze fase van zijn leven is hij dat op een andere manier geworden – als middelpunt van een familie die laat zien wat zorg, trouw en verbondenheid betekenen.
Een ander soort nalatenschap
Voor zijn dochters zal hun vader altijd meer zijn dan de z!ekte die hem nu beperkt. Hij blijft de man van hun jeugd, van films, van herinneringen die niemand hen kan afnemen. Tegelijk leren ze hem opnieuw kennen, in stilte, in kwetsbaarheid.
Die dubbele werkelijkheid is zwaar, maar ook verbindend. Het dwingt tot vertraging, tot aanwezig zijn in het moment. En misschien is dat wel de grootste les die deze periode met zich meebrengt.
Zoals een familievriend het verwoordt: “Ze r0uwen niet alleen om wat verdwijnt, maar vieren ook wat er nog is.”
Liefde zonder voorwaarden
In alles wat naar buiten komt over Bruce Willis en zijn familie, staat één ding centraal: liefde zonder voorwaarden. Niet afhankelijk van woorden, prestaties of herkenning. Gewoon er zijn, samen.
En misschien is dat, los van roem en carrière, uiteindelijk de meest menselijke rol die iemand kan spelen.