Actueel
Vriend (42) Samantha Steenwijk plots heengegaan 💔😔
Samantha Steenwijk, de bekende zangeres, heeft via Instagram gedeeld dat ze een groot verlies te verwerken heeft. Een van haar goede vrienden, Philip, is op slechts 42-jarige leeftijd 0verleden. In een emotioneel bericht laat ze weten hoeveel hij voor haar betekende en hoe zwaar dit verlies voor haar is.
Een moeilijk afscheid
Op sociale media schrijft Samantha openhartig over haar gevoelens. Ze vertelt dat ze vandaag misschien wel het moeilijkste optreden uit haar carrière heeft gegeven. “Maar voor jou en je mooie familie doe ik alles,” aldus Samantha.
Ze beschrijft Philip als een bijzonder mens. “Je was nog maar 42 jaar, lieve Philip! We hebben zoveel mooie feestjes mogen meemaken waarin we je al snel in onze harten sloten. Altijd blij, altijd positief en altijd aardig voor iedereen.”
Samantha vertelt verder hoe Philip ondanks zijn z!ekte altijd optimistisch bleef. “Hoe z!ek je ook was, je bleef maar zeggen dat het goed met je ging, en dat altijd met die vriendelijke glimlach op je gezicht.” Ze sluit haar bericht af met een hartverscheurend afscheid: “We gaan je hier missen, fijne gozer. Tot ooit.”
Een jaar vol tegenslagen
Het nieuwe jaar begint op een verdrietige manier voor Samantha, die in 2024 al meerdere zware momenten doormaakte. Een van de grootste klappen was het verlies van haar veulentje Bobby. Het paard, dat haar dierbaar was, 0verleed afgelopen zomer aan een zware long0ntsteking. Samantha gaf toen aan hoe groot het verdriet was om afscheid te moeten nemen van een dier dat zo dichtbij haar stond.
Naast het verlies van Bobby kreeg Samantha vorig jaar ook zelf te maken met serieuze gezondheidsproblemen. In september belandde ze in het z!ekenhuis nadat ze zich dagenlang slecht voelde. Op de eerste h*lp werd vastgesteld dat ze een nierbekkenontsteking had. Ze moest direct worden opgenomen en heeft daarna tijd nodig gehad om volledig te herstellen.
Een bijzondere vriendschap
De band tussen Samantha en Philip ging veel verder dan gewone vriendschap. In haar bericht benadrukt ze hoe waardevol de momenten met hem waren. “Altijd die feestjes, altijd die positieve energie. Dat ga ik nooit vergeten,” schrijft ze. “Het is onwerkelijk dat je er nu niet meer bent.” Voor Samantha blijft Philip een bron van inspiratie. “Je kracht en je lach zullen altijd bij ons blijven.”
De reacties op Samantha’s bericht stromen binnen. Fans en volgers leven massaal met haar mee. “Heel veel sterkte in deze zware tijd,” schrijft een fan. Een ander reageert: “Wat een verdrietig nieuws, Samantha. Ik hoop dat je steun vindt bij je familie en vrienden.”
De kracht van doorgaan
Ondanks het verdriet probeert Samantha door te gaan. Haar optreden vandaag, dat ze opdroeg aan Philip en zijn familie, laat zien hoe sterk ze is. “Ik weet dat hij het zo gewild zou hebben,” zegt ze. Het verdriet is groot, maar Samantha blijft geloven in de mooie herinneringen en de kracht van liefde.
Een jaar vol emoties
Voor Samantha belooft 2025 een jaar te worden waarin ze opnieuw moet leren omgaan met verlies. Ze laat echter zien dat ze, ondanks alles, blijft vechten voor de mooie dingen in het leven. Haar fans en volgers blijven haar steunen in deze moeilijke tijd.
Laten we Samantha en iedereen die Philip liefhad veel sterkte toewensen. Deel je steun in de reacties. ❤️
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.