Actueel
Slachtoffer Marco Borsato maakt bocht van 180 graden: ´Mogelijk toch alleen op geld uit´
De jarenlange misbru!kzaak rond Marco Borsato lijkt volgend jaar eindelijk een r*chtszaak te bereiken. Toch zijn er opvallende nieuwe ontwikkelingen die een ander licht werpen op de situatie. Volgens bronnen overweegt de moeder van het vermeende slacht0ffer achter de schermen een minnelijke schikking. Wat betekent dit voor Marco en de zaak?
Schikking in plaats van straf?
Volgens Strikt Privé, de podcast van Telegraaf-journalisten Jordi Versteegden en Evert Santegoeds, is er gerucht dat de moeder van het mogelijke slacht0ffer liever achter de schermen een oplossing zoekt. Dit zou een str*fzaak kunnen voorkomen. Evert reageert kritisch: “Als ik Marco was, zou ik zeggen: ‘Nee, we gaan dit helemaal uitvechten in de r*chtszaal.’”
Marco houdt al drie jaar vol onschuldig te zijn. Volgens Evert moet hij blijven strijden om zijn naam te zuiveren. “Wie A zegt, moet ook B zeggen,” stelt de Privé-hoofdredacteur.
De rol van de media
De zaak kreeg destijds veel aandacht doordat Yvonne Coldeweijer het nieuws naar buiten bracht. Evert benadrukt dat hij destijds bewust koos om de aant!jgingen niet meteen te publiceren. “Wij hielden het anderhalf jaar onder de pet,” zegt hij. Toch zorgde de onthulling van Coldeweijer ervoor dat de zaak nationaal bekend werd.
Marco’s advocaten en bewijslast
Het jur!dische team van Marco, geleid door Geert-Jan Knoops, zou 29 verklaringen hebben verzameld die in zijn voordeel pleiten. Deze verklaringen zouden ook betrekking hebben op de moeder van het vermeende slacht0ffer. Evert adviseert Marco om door te gaan: “Nu moet duidelijk worden wat hij gedaan heeft en wat hij tegen deze beschuld!gingen in kan brengen.”
Wraak of waarheid?
Een opmerkelijke theorie die in de podcast wordt genoemd, is dat de beschuld!gingen mogelijk voortkomen uit wra*k. Evert stelt dat Marco een relatie zou hebben gehad met de moeder van het meisje en dat de beschuld!gingen ontstonden na het beëindigen van die relatie. “Misschien was het een vreselijke wra*kactie,” speculeert hij.
Beschadigd imago
De sch*de aan Marco’s reputatie is enorm. Zelfs als hij zijn onschuld kan bewijzen, blijft de impact van de beschuld!gingen voelbaar. Het zou niet de eerste keer zijn dat Evert zich positief uitlaat over Marco, wat sommigen zien als een patroon. Toch blijft Evert erbij dat Marco het best kan doorgaan tot een definitieve uitspraak.
Wat betekent dit voor Marco?
Voor Marco lijkt er weinig keuze te zijn: doorgaan tot het bittere einde of een sch!kking treffen. Beide opties hebben hun voor- en nadelen, maar voor de zanger is het cruciaal om zijn naam te zuiveren. De komende r*chtszaak wordt dan ook een belangrijk moment voor hem en zijn omgeving.
Conclusie
De zaak rond Marco Borsato blijft de gemoederen bezighouden. Met nieuwe geruchten over een mogelijke schikking en de afronding van het onderzoek nadert een cruciaal punt in deze langlopende kwestie. Eén ding is duidelijk: de waarheid zal in de rechtszaal boven tafel moeten komen.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.