Actueel
Prins Harry heeft grote spijt dat hij over Kate Middleton heeft geschreven
Kate Middleton was slechts een van de vele leden van de koninklijke familie die kritiek kreeg in het boek van Prins Harry, Reserve. De Prinses van Wales kwam onder vuur te liggen voor hoe ze naar verluidt Meghan Markle behandelde, vooral vóór de bruiloft van de voormalige actrice, waarbij Harry beweert dat ze zijn toen toekomstige vrouw aan het huilen maakte.
×
Nu, terwijl Kate Middleton, evenals Koning Charles, behandeld wordt voor k@nker, kan de relatie tussen hen en Harry en Meghan voor het beter veranderen. Echter, aangezien het al jarenlang op het dieptepunt ligt, is de vraag hoe verzoening eruit zou zien, vooral omdat Prins William er volgens de berichten geen interesse in heeft.
Sommigen beweren dat Prins Harry Kate onder de bus gooide met wat hij over haar schreef in Reserve. En terwijl ze door deze zeer uitdagende tijd gaat, beweert een expert nu dat hij misschien spijt heeft van zijn beslissing.
Prins Harry en Meghan Markle verlieten jaren geleden de koninklijke familie. Echter, ook al zullen ze altijd geassocieerd worden met The Firm, deden ze niets om zich ver van hen te houden. In maart 2021 zaten de Sussexes neer voor een onthullend interview met Oprah Winfrey. Daarin legden ze verschillende beschuldigingen tegen leden van de koninklijke familie bloot en onthulden ze nieuwe details over hun leven met The Firm, die niet al te mooi waren.
Weinigen hadden het voorspeld op hun trouwdag, maar Harry en Meghan begonnen de royals verbaal aan te vallen in het jaar na hun vertrek.
___
In haar nu beruchte interview met Oprah Winfrey beweerde Meghan dat ze slecht behandeld werd, zelfs bewerend dat The Firm, zoals ze zichzelf noemen, haar niet hielp toen ze mentale problemen had. Intussen onthulde de Hertogin verschillende schokkende dingen in het interview met Oprah, bijvoorbeeld hoe een onbenoemde royal commentaar leverde over de huidskleur van Archie.
___
“Rond die maanden dat ik zwanger was, dus rond dezelfde tijd. Dus we hebben in tandem het gesprek van ‘hij zal geen beveiliging krijgen, hij zal geen titel krijgen’ en ook zorgen en gesprekken over hoe donker zijn huid kan zijn als hij wordt geboren,” herinnerde Meghan Markle zich.
Naarmate ze een werkende royal werd, voelde Meghan dat ze voortdurende kritiek en seksisme moest doorstaan, evenals racistische opmerkingen van de media. Haar mentale gezondheid ging achteruit, maar, zoals eerder vermeld, voelde ze dat ze geen steun kreeg van de leden van de koninklijke familie.
Het ging zelfs zo ver dat Meghan s0ïcidaal werd. “Ik zag gewoon geen oplossing. Ik zou ’s nachts wakker liggen, en ik was gewoon, zoals, ik begrijp niet hoe dit allemaal wordt geproduceerd. En, nogmaals, ik zag het niet, maar het is bijna erger als je het voelt via de uitdrukking van mijn moeder of mijn vrienden, of hen die me bellen huilend, gewoon, zoals, ‘Meg, ze beschermen je niet’. En ik realiseerde me dat het allemaal gebeurde alleen omdat ik ademde,” legde ze uit.
Kate MIddleton speelde een ‘cruciale rol’ in reactie op Harry & Meghan, zegt de expert De beschuldigingen aan het adres van de koninklijke familie over hoe er “zorgen en gesprekken waren over hoe donker” de huid van Archie “zou kunnen zijn wanneer hij geboren wordt” was iets wat het Paleis niet kon negeren.
Kort daarna bracht het Paleis een 61-woordige verklaring uit als reactie. “De hele familie is bedroefd om de volledige omvang te leren van hoe uitdagend de laatste paar jaar zijn geweest voor Harry en Meghan,” luidde de verklaring, uitgebracht door Buckingham Palace namens koningin Elizabeth.
×
13s
“De opgebrachte kwesties, met name die van ras, zijn zorgwekkend. Hoewel sommige herinneringen kunnen verschillen, worden ze zeer serieus genomen en zullen ze door de familie privé worden aangepakt. Harry, Meghan en Archie zullen altijd zeer geliefde familieleden zijn,” vervolgde de verklaring.
Hoewel er op dat moment niet veel bekend was over de relatie van Kate Middleton met Harry of Meghan, zou later blijken dat zij en de Hertogin niet bepaald de beste vrienden waren.
×
Het Paleis voelde de noodzaak om de verklaring over mogelijk racisme vrij te geven, beweerde echter een koninklijke expert dat Kate Middleton een cruciale rol speelde bij het gebruik van de woorden “sommige herinneringen kunnen verschillen” daarin.
Actueel
“Mijn lichaam kende geen seconde rust” – Rudy Morren na zware hersenoperatie door Parkinson: “Ik was er klaar voor”
Rudy Morren klinkt vandaag anders dan vroeger. Zijn stem is rustiger, minder gejaagd, maar draagt een gewicht dat er voorheen niet was. De acteur en schrijver is 62 en heeft een ingrijpende periode achter de rug. Na jaren van leven met de z!ekte van Parkinson onderging hij onlangs een zware hersenoperatie. Een beslissing die zijn leven op zijn kop zette en tegelijk een pijnlijke waarheid blootlegde waar hij lange tijd nauwelijks woorden aan gaf.
“Geen seconde vond mijn lichaam
rust,” zegt hij vandaag.
“Ik was op. Echt op.”
Een z!ekte die niet schreeuwt, maar sluipt
Parkinson kwam niet als een plotselinge mokerslag. Het begon subtiel, bijna onmerkbaar. Kleine trillingen. Spanning in het lichaam. Een gevoel van onrust dat niet meer wegging. In het begin probeerde Rudy het te negeren. Hij werkte door, schreef, stond op podia, sprak met mensen. Maar langzaam werd duidelijk dat zijn lichaam hem niet meer volgde zoals vroeger.
Wat de z!ekte voor hem zo slopend maakte, was niet alleen de pijn of de zichtbare symptomen. Het was vooral het gebrek aan stilte. Zelfs in rust bleef zijn lichaam gespannen, alert, alsof het nooit meer mocht ontspannen. Slapen werd moeilijk. Ontspannen onmogelijk.
“Zelfs wanneer ik stil lag, ging het door,” vertelt hij. “Mijn lichaam zweeg nooit. Dat vreet aan je.”
Zeven jaar vechten zonder pauze
Jarenlang leefde Rudy op wilskracht. Mensen in zijn omgeving zagen iemand die bleef functioneren, bleef creëren, bleef praten. Wat ze minder zagen, was de prijs die hij daarvoor betaalde. Elke dag was een gevecht. Elk optreden, elk gesprek, elke verplaatsing vergde energie die hij eigenlijk niet meer had.
Volgens mensen dicht bij hem kwam hij op een punt waarop zelfs de dingen die hem altijd overeind hielden, te zwaar werden. Zijn lichaam protesteerde steeds harder, terwijl zijn hoofd bleef aandringen om door te gaan.
“Het ergste was niet dat ik pijn had,” zegt Rudy. “Het ergste was dat ik geen moment meer had waarop ik even mezelf kon zijn, zonder strijd.”
Het moment waarop alles te zwaar werd
Wat Rudy vandaag zo openlijk benoemt, is iets waar weinig mensen graag over spreken. Er kwam een moment waarop hij zich afvroeg hoe lang dit nog zin had. Niet uit drama, niet uit impulsiviteit, maar uit pure uitputting.
“Ik heb tegen dokters gezegd: als dit mijn eindstation is, dan hoeft het voor mij niet meer,” zegt hij zonder omwegen.
Het zijn woorden die hard aankomen. Ze tonen geen d00dswens, maar een grens. De grens van wat een mens kan dragen wanneer het lijden uitzichtloos lijkt. Rudy benadrukt dat hij niet d00d wilde, maar dat hij zo niet verder kon leven.
“Ik was er klaar voor,” zegt hij. “Niet omdat ik weg wilde, maar omdat ik geen perspectief meer voelde.”
Een ingreep zonder garanties
Na jaren van behandelingen, medicatie en zoeken naar verlichting, kwam er een optie op tafel: een complexe hersenoperatie. Geen eenvoudige ingreep. Geen belofte op succes. Alleen een kans. Een sprankje hoop.
Een half jaar geleden hakte Rudy de knoop door. Hij wist dat het alles kon veranderen, maar ook dat het kon mislukken. Toch voelde niets doen niet langer als een optie.
“Je komt op een punt waarop je denkt: of dit, of niets,” zegt hij. “En dat is een heel eenzame beslissing.”
De stilte na de storm
Wat volgde na de operatie, omschrijft Rudy als onwerkelijk. Voor het eerst in jaren werd het stil in zijn lichaam. Geen constante spanning meer. Geen eindeloze innerlijke onrust. Gewoon… rust.
“Het is alsof mijn gezondheid mij eerst is afgenomen,” zegt hij, “en nu plots deels is teruggegeven.”
Die rust voelt als een cadeau, maar ook als iets waar hij voorzichtig mee omgaat. Alsof hij het nog niet helemaal durft te geloven. De operatie bracht verlichting, maar geen volledige genezing. Parkinson is er nog steeds. Alleen is de strijd niet langer allesoverheersend.
Herstel is meer dan cijfers
Toch wil Rudy niet dat zijn verhaal gelezen wordt als een simpel succesverhaal. De operatie heeft veel veranderd, maar wist het verleden niet uit. De jaren van spanning, angst en uitputting hebben hun sporen nagelaten.
“Je vergeet niet hoe diep je gezeten hebt,” zegt hij. “Dat draag je mee.”
Herstel is voor hem niet alleen fysiek. Het gaat ook over vertrouwen in zijn lichaam, over durven ontspannen zonder bang te zijn dat het weer ontspoort. Over opnieuw leren leven zonder voortdurend op je hoede te zijn.
Een eerlijk verhaal dat raakt
Rudy’s openheid raakt een gevoelige snaar. Niet alleen bij mensen met Parkinson, maar bij iedereen die ooit heeft gevoeld hoe dun de grens kan zijn tussen volhouden en op zijn. Zijn verhaal roept vragen op over lijden, autonomie en hoe ver iemand moet blijven gaan wanneer het leven vooral pijn doet.
Sommigen noemen zijn woorden moedig. Anderen vinden ze confronterend. Maar niemand kan ontkennen dat ze echt zijn.
“Ik heb het overleefd,” zegt
Rudy.
“Maar ik weet ook hoe dun die lijn was.”
Voorzichtig vooruitkijken
Vandaag kijkt Rudy voorzichtig vooruit. Met dankbaarheid voor wat er is teruggekomen, maar ook met respect voor wat hij heeft doorstaan. Hij weet dat niets vanzelfsprekend is. Dat zijn lichaam kwetsbaar blijft. Maar hij voelt weer ruimte om te ademen.
Zijn stem, rustiger dan vroeger, draagt het verhaal van iemand die tot het uiterste is gegaan en terugkeerde met een nieuwe blik op leven en grenzen. Geen grootse verklaringen. Geen valse hoop. Alleen eerlijkheid.
En misschien is dat precies waarom zijn verhaal zo blijft nazinderen. Omdat het niet alleen over z!ekte gaat, maar over mens zijn. Over hoe ver je kunt gaan. En over de kracht – én kwetsbaarheid – van toegeven dat het soms genoeg is geweest.