Actueel
Ophef rond Victor Reinier: hij vertrekt uit Flikken Maastricht 🙃😱
Na negentien seizoenen komt er een einde aan de rol van Victor Reinier in de immens populaire politieserie Flikken Maastricht. De acteur, die sinds de start van de serie in 2007 rechercheur Floris Wolfs speelde, stopt met zijn acteerwerk binnen de reeks. Producent Hollands Licht heeft dit nieuws bevestigd na uitspraken van Reinier bij RTL Boulevard. De beslissing komt na meldingen over een verstoorde werksfeer op de set.

Werksfeer en overleg met AVROTROS
Reinier, inmiddels 61 jaar, vormde jarenlang een iconisch duo met Angela Schijf, die de rol van Eva van Dongen vertolkt. Hoewel hij een vertrouwd gezicht was binnen de serie, werd het volgens Hollands Licht steeds moeilijker voor hem om de rol volwaardig te blijven vervullen.
“Er zijn klachten binnengekomen bij de producent, waarna gesprekken zijn gevoerd met zowel de melders als Victor zelf. In overleg met AVROTROS is uiteindelijk besloten om zijn personage niet te laten terugkeren in de serie,” aldus de producent.
Desondanks benadrukt Hollands Licht dat Reinier een enorme bijdrage heeft geleverd aan het succes van de serie. “Victor heeft zich al die jaren met volledige toewijding ingezet, zowel als hoofdrolspeler als regisseur.”
Reinier reageert op de ophef
In een korte verklaring aan het Algemeen Dagblad laat Reinier weten de aandacht rondom zijn vertrek te begrijpen. Toch geeft hij aan dat hij, door privéomstandigheden, momenteel geen verdere toelichting kan geven en tijdelijk afstand neemt van de media.

Geruchten over onenigheid met Angela Schijf
Volgens het Vlaamse showbizzmagazine Dag Allemaal zouden er spanningen zijn ontstaan tussen Reinier en zijn tegenspeelster Angela Schijf. Een conflict over een scenario zou ertoe hebben geleid dat Schijf overstuur de set verliet.
De Belgische krant Het Laatste Nieuws suggereerde vervolgens dat dit incident slechts een voorbeeld was van bredere spanningen op de set. Reinier wuifde de verhalen echter weg en reageerde luchtig: “Grappig, die geruchten. Ik heb met niemand problemen op de set.”
Niet de eerste acteur die vertrekt
Reinier is niet de eerste acteur die uit de serie wordt geschreven. Vorige maand maakte Tygo Gernandt bekend dat hij zijn rol in Flikken Maastricht moest opgeven na een incident in 2022. Hoewel er geen sprake was van grensoverschrijdend gedrag, erkende Gernandt dat hij te veel had gedronken en zich ongepast had gedragen.
“Het was dom en ik heb de gevolgen moeten dragen, waaronder het verlies van een geweldige rol,” verklaarde hij destijds op Instagram.

Veranderingen in de programmering
Flikken Maastricht wordt wekelijks op vrijdag uitgezonden op NPO 1. De geplande aflevering van afgelopen vrijdag werd echter uit de programmering gehaald vanwege de wedstrijd van de Oranjeleeuwinnen in de UEFA Nations League tegen Duitsland.
Wat de impact van Reinier’s vertrek op het verhaal zal zijn, is nog onduidelijk. Fans wachten gespannen af hoe de makers de afwezigheid van rechercheur Wolfs in de serie zullen verwerken. Eén ding is zeker: met het vertrek van Victor Reinier verliest Flikken Maastricht een van zijn bekendste gezichten.
Weet zeker dat er nu mensen gaan afhaken. Victor Reinier niet langer welkom op set van Flikken Maastricht
— FransLdeWit (@FransLDeWit) February 22, 2025
Actueel
Mijn ouders lieten mij en mijn jongere broers en zussen in de steek toen ik 15 jaar was

Het was een ogenschijnlijk normale ochtend toen Tori, slechts vijftien jaar oud, haar ouders in allerijl hun koffers zag pakken. Haar vader, met een ernstige blik in zijn ogen, kondigde aan: “We hebben de kinderbescherming gebeld, zij zullen komen om je op te halen.”

Deze woorden markeerden het begin van een abrupte en hartverscheurende scheiding. Tori en haar jongere broers, Lucas en Ben, werden plotseling uit hun vertrouwde omgeving gerukt en overgeleverd aan het onbekende.

Hun wereld werd gekanteld; wat volgde was een reeks overplaatsingen naar verschillende pleeggezinnen, waarbij elk kind geïsoleerd raakte van de anderen. Dit was het begin van een moeizame reis door een systeem dat zowel onpersoonlijk als onvoorspelbaar was.

Strijd
Gescheiden van haar broers en zonder duidelijke uitleg of toekomst, begon Tori’s strijd tegen de omstandigheden. Haar leven veranderde van een zorgeloze kindertijd naar een strijd om te overleven.

De pleeggezinnen waarin ze terechtkwam varieerden van onverschillig tot koud, waardoor ze zich vaak ongewenst en alleen voelde. Deze emotionele en fysieke isolatie dwong Tori om op jonge leeftijd volwassen te worden, terwijl ze leerde navigeren door een leven vol onzekerheden.

Haar pad werd gekenmerkt door momenten van diepe eenzaamheid en strijd, maar ook door een groeiend gevoel van zelfstandigheid en veerkracht.

Doorzettingsvermogen
Ondanks de ontberingen leerde Tori zichzelf te onderhouden door te werken in verschillende bijbaantjes. Van het schoonmaken van auto’s tot het assisteren in restaurants, elke job bracht haar een stap dichter bij zelfvoorziening.

Deze periode van haar leven was gevuld met kleine overwinningen en grote verliezen, maar haar drijfveer bleef hetzelfde: het herenigen met haar broers en het opbouwen van een stabiele toekomst. Haar vastberadenheid leidde ertoe dat ze genoeg spaarde om te investeren in haar opleiding, een pad dat ze hoopte dat uiteindelijk zou leiden naar een beter leven voor zowel haarzelf als haar broers.

Hereniging
Jaren nadat ze het pleegzorgsysteem had verlaten en een carrière in de retail had opgebouwd, kwam er een onverwachte wending. Op een dag, net toen ze zich comfortabel voelde in haar nieuwe rol als winkelmanager en in haar recent betrokken appartement, klopten haar ouders aan haar deur.

Hun plotselinge verschijning, met koffers en glimlachen alsof er nooit iets was voorgevallen, confronteerde Tori met een verleden dat ze had geprobeerd achter zich te laten. Hun verzoek om onderdak, alsof ze het recht hadden om haar leven binnen te dringen na zoveel jaren van afwezigheid, bracht een stortvloed aan onopgeloste gevoelens naar boven.

Toekomst
De beslissing van Tori om haar ouders de deur te wijzen was niet alleen een daad van zelfbehoud, maar ook een symbolische afsluiting van een hoofdstuk dat haar jarenlang had achtervolgd.

Deze daad van afwijzing gaf haar de ruimte om zich volledig te richten op het vinden van haar broers en het opbouwen van een leven dat vrij was van het verleden. Het was een moment van bevrijding en empowerment, een bevestiging dat ze ondanks alle tegenslagen haar eigen pad kon kiezen.