Actueel
Manuela Kemp (61) in coma na scooterongeluk: ’Het is verschrikkelijk’
Manuela Kemp vecht voor haar leven na ernstig scooterongeluk in Portugal
De Nederlandse presentatrice en zangeres Manuela Kemp ligt al een week in coma na een tragisch scooterongeluk in Portugal. Dit nieuws, bevestigd door haar man Tjerk Lammers, heeft diepe indruk gemaakt op haar fans en de entertainmentwereld. De omstandigheden rondom het ongeluk en haar huidige toestand zijn zorgwekkend, maar er zijn voorzichtige tekenen van herstel.
Het ongeluk
Het ongeval vond plaats terwijl Manuela onderweg was om kerstcadeautjes te kopen in het Portugese plaatsje Loulé. Volgens haar man Tjerk was het een eenzijdig ongeluk. Manuela reed op haar scooter, die volgens hem niet eens zo hard gaat, toen ze een zware val maakte.
“De scooter is bijna niet beschadigd, maar zij is op haar hoofd terechtgekomen,” vertelt Tjerk. Haar helm, die volledig kapot is gegaan door de klap, kon haar niet volledig beschermen tegen het letsel. “Ze was buiten bewustzijn en dat is ze nog steeds,” voegde hij toe.
Hoe Tjerk achter het ongeluk kwam
Tjerk besefte dat er iets mis was toen het donker werd en Manuela nog steeds niet thuis was. Hij besloot haar op te zoeken op de plekken waar ze vaak naartoe gaat, maar zonder resultaat. Uit bezorgdheid wendde hij zich tot de politie.
“Ik zei tegen de agent: ‘Het klinkt misschien overdreven, maar ik maak me zorgen om mijn vrouw.’ Die agent vertelde toen dat hij op de hoogte was van een ongeluk en zei: ‘Ik denk dat ik slecht nieuws voor u heb.’ Dat moment zal ik nooit vergeten,” deelt hij emotioneel.
Manuela’s toestand
Hoewel Manuela in coma ligt, zijn er enkele hoopvolle signalen. Tjerk vertelt dat ze de laatste dagen kleine reacties toont. “Ze beweegt haar armen of een been, opent even haar ogen. Als ik haar hand vasthoud, gaat haar hartslag omhoog. Dat zijn op zich goede tekenen, maar het blijft afwachten hoe dit afloopt,” zegt hij.
De artsen spreken over “babysteps” in haar herstel. Elke kleine vooruitgang biedt hoop, maar er is nog veel onzekerheid. “De doktoren weten niet hoelang dit gaat duren of hoe ver ze kan herstellen,” zegt Tjerk. “We moeten geduldig blijven en hopen op het beste.”
Eerdere gezondheidsproblemen
Manuela Kemp had zich in 2022 al definitief teruggetrokken uit haar radiocarrière vanwege gezondheidsproblemen. In een uitzending van NPO Radio 5 vertelde ze dat ze na veertig jaar werken behoefte had aan rust.
“Ik ben een tijdje afwezig geweest omdat ik ziek was. Ik had tijd nodig voor mezelf,” zei ze destijds in een interview. Later bevestigde ze dat dit ook haar definitieve afscheid van de radio betekende.
In mei 2023 sprak ze openhartig over haar medische geschiedenis in een interview met de VaraGids. Ze vertelde dat ze in haar jeugd al last had van epilepsie, een aandoening die vorig jaar weer terugkeerde. “Het was een zwaar jaar met veel ziekenhuisbezoeken. Gelukkig heb ik nu goede medicatie,” zei ze toen. Naast epilepsie had ze ook opnieuw rugklachten, wat het afgelopen jaar extra zwaar maakte.
Een geliefde publieke figuur
Manuela Kemp, bekend van haar werk als presentatrice en zangeres, heeft een lange carrière in de Nederlandse media achter de rug. Haar charismatische persoonlijkheid en openhartige interviews maakten haar geliefd bij een breed publiek. Haar fans reageren massaal op het nieuws van haar ongeluk en spreken hun steun uit voor haar en haar familie.
Op sociale media stromen de berichten van medeleven binnen. Veel collega’s uit de entertainmentwereld hebben hun steun betuigd. Presentatrice Astrid Joosten schreef op Twitter: “Manuela is een krachtig persoon. Ik hoop dat ze deze strijd kan winnen.”
De impact op haar familie
Voor Tjerk Lammers en hun naasten is deze periode intens zwaar. “Het is verschrikkelijk om haar zo te zien,” zegt hij. “Je voelt je zo machteloos.” Ondanks de moeilijkheden probeert Tjerk hoopvol te blijven.
Manuela’s familie wacht met spanning af hoe haar situatie zich ontwikkelt. De kleine vooruitgangen, zoals bewegingen en een verhoogde hartslag wanneer Tjerk haar aanraakt, bieden enige troost in deze onzekere tijd.
De nasleep van het ongeluk
Het scooterongeluk heeft ook geleid tot gesprekken over verkeersveiligheid en het belang van goede bescherming. Hoewel Manuela een helm droeg, was deze niet bestand tegen de zware impact van de val. Experts wijzen erop dat de kwaliteit en staat van een helm cruciaal zijn voor optimale bescherming.
Veel fans vragen zich af hoe het ongeluk precies kon gebeuren. Tjerk heeft aangegeven dat Manuela waarschijnlijk haar evenwicht verloor tijdens de rit, maar verdere details zijn nog niet bekendgemaakt.
De toekomst
Het is nog onduidelijk wat de lange termijngevolgen van het ongeluk zullen zijn. De focus ligt nu volledig op Manuela’s herstel. Haar man Tjerk blijft positief, ondanks de onzekerheid: “We weten niet hoelang dit zal duren, maar we hopen dat ze stapje voor stapje vooruit blijft gaan.”
De artsen hebben benadrukt dat het proces langzaam zal verlopen en dat geduld essentieel is. Voor nu is het belangrijk dat Manuela in een stabiele toestand blijft en haar lichaam de tijd krijgt om te genezen.
Een krachtig signaal van hoop
Manuela’s verhaal raakt niet alleen haar familie en vrienden, maar ook haar trouwe fans en collega’s in de entertainmentindustrie. Haar openheid over haar eerdere gezondheidsproblemen heeft haar al een inspirerend figuur gemaakt. Nu ze opnieuw moet vechten, wordt ze gezien als een symbool van veerkracht.
De komende weken en maanden zullen cruciaal zijn voor haar herstel. Haar fans blijven hopen op goed nieuws en blijven haar familie steunen in deze moeilijke tijd. Zoals een fan op Twitter schreef: “Manuela is altijd een vechter geweest. Als iemand dit kan overwinnen, is zij het.”
Manuela Kemp’s leven en carrière hebben al velen geïnspireerd, en haar strijd tegen deze tegenslag laat zien hoe sterk de menselijke geest kan zijn.
Rob Jetten wil straatverlichting dimmen: waarom zijn voorstel zoveel losmaakt in Nederland
Het debat over energie, duurzaamheid en de toekomst van ons stroomnet bereikt steeds vaker de dagelijkse leefomgeving van Nederlanders. Waar de energietransitie lange tijd draaide om grote windparken, zonnepanelen en internationale klimaatdoelen, schuift die discussie nu steeds zichtbaarder richting maatregelen die bewoners direct raken. Een van de meest besproken voorstellen van dit moment komt van D66-leider Rob Jetten, die onlangs opperde om in heel Nederland de straatverlichting in de avonduren te dimmen of op rustige momenten zelfs (deels) uit te schakelen.
De gedachte daarachter is volgens Jetten eenvoudig: als Nederland slimmer met energie omgaat, kunnen we het overbelaste stroomnet ontlasten en tegelijkertijd het bewustzijn vergroten over ons eigen energieverbruik. Maar wat voor de één klinkt als een praktische stap in een groter duurzaamheidsplan, voelt voor de ander als een directe aantasting van veiligheid, leefbaarheid en comfort.
Het voorstel leidde binnen enkele uren tot een vloedgolf aan reacties. Zowel online als in lokale gemeenteraden werd fel gediscussieerd over de vraag: kan je zomaar het licht in de openbare ruimte terugschroeven?
In deze uitgebreide analyse zetten we de achtergronden, reacties, zorgen én mogelijke oplossingen op een rij.
Waarom straatverlichting volgens Jetten op tafel ligt
Rob Jetten, die zich tijdens zijn politieke loopbaan heeft ontpopt tot een van de meest zichtbare voorstanders van een duurzame toekomst, benadrukt dat Nederland op een belangrijk kruispunt staat. De vraag naar elektriciteit stijgt razendsnel, onder meer door de groei van elektrische auto’s, warmtepompen, datacenters en industrieën die overstappen op elektrisch produceren.
Het stroomnet raakt daardoor steeds voller. Op sommige plekken zijn er al wachtlijsten voor bedrijven, sportclubs en woningprojecten die willen aansluiten.
Volgens Jetten is het daarom noodzakelijk om te kijken waar op korte termijn ruimte gecreëerd kan worden:
-
zonder ingewikkelde procedures,
-
zonder miljardeninvesteringen,
-
en zonder ingrijpende verbouwingen.
Openbare verlichting vormt daarbij een interessant puzzelstuk. In Nederland staan ruim 3,5 miljoen lichtmasten, die samen verantwoordelijk zijn voor een aanzienlijk deel van het energiegebruik van gemeenten.
Dat betekent volgens Jetten niet dat het licht overal en altijd uit moet. Hij pleit voor slimme verlichting: fel waar nodig, gedimd waar mogelijk.
“Het gaat niet om besparen om het besparen,” benadrukte hij. “Het gaat om bewust omgaan met energie op momenten dat het net overbelast is.”
Hij wijst erop dat veel gemeenten al experimenteren met sensoren, dimschema’s en energiezuinige LED-verlichting. In sommige dorpen gaat het licht automatisch feller branden zodra er iemand langsloopt; op andere plekken wordt verlichting ’s nachts al deels gedimd.
Toch vindt Jetten dat dit niet langer afhankelijk mag zijn van individuele gemeenten: er moet een landelijke strategie komen.
De zorgen van burgers: ‘Een donkere straat voelt niet veilig’
Waar Jetten vooral kijkt naar duurzaamheid en het efficiënt inzetten van energie, klinkt bij veel Nederlanders een heel andere zorg: veiligheid.
1. Onveiligheidsgevoel
Vooral vrouwen, ouderen en ouders van tieners spreken zich daar duidelijk over uit. Donkere straten worden al snel geassocieerd met onoverzichtelijke situaties, minder zicht en een groter gevoel van kwetsbaarheid.
Het gaat daarbij niet alleen om daadwerkelijke risico’s, maar vooral om het gevoel dat ontstaat wanneer een buurt minder verlicht is.
“Je voelt je gewoon minder
prettig in het donker,” schrijft een gebruiker op X.
“Hoe leg ik mijn dochter van 15 uit dat ze voortaan door donkere
straten naar huis moet fietsen?”
2. Verkeersveiligheid
Verkeersdeskundigen wijzen daarnaast op de gevaren van te weinig licht op:
-
rotondes
-
kruispunten
-
fietspaden
-
oversteken
-
landelijke wegen zonder vangrails
Nederland is een fietsland, en goede zichtbaarheid is een belangrijk onderdeel van verkeersveiligheid. Vooral in de herfst- en wintermaanden, wanneer veel scholieren vroeg vertrekken en laat thuiskomen, kan dimmen volgens experts tot verwarrende of gevaarlijke situaties leiden.
Een verkeersonderzoeker uit
Utrecht verwoordde het zo:
“Het is een begrijpelijke maatregel vanuit energiebesparing, maar
we moeten ontzettend voorzichtig zijn. Je wilt geen risico dat te
voorkomen was.”
Is de energiewinst wel zo groot?
Een andere lijn van kritiek richt zich op de vraag of deze maatregel überhaupt veel oplevert. Straatverlichting zou volgens sceptici maar een klein deel zijn van het totale energieverbruik in Nederland.
Critici noemen het daarom symboolpolitiek: zichtbaar, maar niet substantieel.
Waarom, zo vragen zij, ligt de focus op:
-
gezinnen,
-
woonwijken,
-
dorpen en steden,
terwijl energie-intensieve sectoren zoals industrie, datacenters, agrarische bedrijven en luchtvaart minder vaak onderwerp zijn van dergelijke maatregelen?
De kritiek komt neer op één
vraag:
Wordt de
verantwoordelijkheid eerlijk verdeeld?
Jetten reageerde daarop door te zeggen dat de energietransitie een gezamenlijke inspanning is, waarbij zowel grote als kleine maatregelen bijdragen aan het geheel.
Experts vragen om nuance: niet overal hoeft het licht aan te blijven
Hoewel veel Nederlanders moeite hebben met het voorstel, klinkt er ook constructieve feedback.
Locatiegebonden verlichtingsplannen
Steeds meer experts pleiten voor een gebiedsgerichte aanpak. Niet elke straat hoeft dezelfde hoeveelheid licht. Mogelijke plekken waar dimmen wél verantwoord kan zijn:
-
lege parkeerplaatsen na 22.00 uur
-
industrieterreinen buiten werktijden
-
fietspaden met sensoren die licht aanzetten bij beweging
-
sportcomplexen die ’s nachts gesloten zijn
-
parken waar geen doorstroom is
Deze aanpak wordt in delen van Duitsland en Scandinavië al toegepast.
Slimme technologie als alternatief
Nederland loopt technisch voorop en beschikt over:
-
LED-lampen die 90% minder energie verbruiken dan oude lampen
-
sensoren die licht automatisch laten oplichten bij beweging
-
slimme lantaarnpalen die onderling communiceren
Volgens ingenieurs is het zelfs mogelijk om verlichting volledig te laten reageren op het aantal voorbijgangers, de verkeersdrukte en weersomstandigheden.
De vraag is dus niet óf er bespaard kan worden, maar hoe dat kan zonder dat mensen zich onveilig voelen.
Gemeenten zitten klem: zij moeten het uiteindelijk uitvoeren
Gemeentebesturen reageren verdeeld. Veel gemeenten willen wel bijdragen aan energiebesparing, maar benadrukken dat zij dagelijks verantwoordelijk zijn voor de leefbaarheid van wijken.
Een wethouder uit
Noord-Brabant zei hierover:
“Wij zijn de eersten die gebeld worden wanneer een lantaarnpaal uit
staat. Mensen voelen het meteen in hun eigen straat. Je kunt dat
niet met één landelijke maatregel oplossen.”
Daarnaast zitten veel gemeenten vast aan:
-
bestaande verlichtingscontracten
-
onderhoudsplannen
-
oude infrastructuur die niet zomaar aangepast kan worden
Een landelijke verplichting zou daarom niet alleen gevoelig liggen, maar ook technisch lastig uitvoerbaar zijn.
De grotere discussie: wie draagt de last van de energietransitie?
Onder de oppervlakte speelt
een bredere vraag:
Wie draagt het meest de
gevolgen van duurzaamheidsmaatregelen?
Burgers zien steeds:
-
hogere energierekeningen
-
strengere regels in huis
-
discussies over zonnepanelen en warmtepompen
-
nu ook mogelijke aanpassingen in de openbare ruimte
Daarbij ontstaat het gevoel dat huishoudens veel moeten inleveren, terwijl grote bedrijven minder zichtbare offers brengen.
Jetten benadrukt dat dit beeld niet klopt en dat het bedrijfsleven juist zware transitie-eisen krijgt opgelegd. Toch blijft het gevoel bestaan dat de balans niet altijd eerlijk voelt—een gevoel dat eerder al opdook in debatten over stikstof, klimaatplannen en woningbouw.
De politieke dimensie: waarom het voorstel gevoelig ligt
In de politiek wordt het voorstel nauwlettend in de gaten gehouden, omdat het raakt aan gevoelige thema’s zoals:
-
veiligheid
-
leefbaarheid
-
energiearmoede
-
vertrouwen in de overheid
Voor oppositiepartijen vormt het voorstel een kans om vragen te stellen over de koers van het klimaatbeleid. Coalitiepartners worstelen juist met de balans tussen ambitie en uitvoerbaarheid.
Er wordt gevreesd dat een maatregel die als “klein en praktisch” wordt gepresenteerd, in de praktijk kan uitgroeien tot een bron van grote maatschappelijke weerstand.
Waar liggen de kansen voor een gezamenlijk plan?
Als er één ding duidelijk is, dan is het dat niemand in Nederland zit te wachten op onveilige situaties. Maar veel Nederlanders zien wél dat energiebesparing gewenst is.
De oplossing lijkt daarom te liggen in een combinatie van:
-
slimme technologie
-
gebiedsgericht maatwerk
-
goede communicatie
-
burgerparticipatie
-
transparante data over effecten en energiewinsten
Een landelijke strategie kan werken — maar alleen als deze rekening houdt met de diversiteit van Nederlandse straten, wijken en inwoners.
Een gesprek dat nog lang niet voorbij is
Het voorstel van Rob Jetten heeft losgemaakt wat veel Nederlanders al langer voelen: de energietransitie schuift steeds dichter naar het persoonlijke domein. Waar het eerst ging over windmolens, CO₂-doelen en internationale afspraken, gaat het nu over de straat waarin je woont en de route die je ’s avonds fietst.
De behoefte aan duidelijkheid, nuance en veiligheid is groter dan ooit.
De komende maanden zullen bepalend zijn voor hoe dit voorstel verder wordt opgepakt. Gemeenten, experts, bewoners en politici zullen hun stemmen laten horen. Want hoe noodzakelijk energiebesparing ook is, de manier waarop dat gebeurt moet passen bij het dagelijks leven van miljoenen Nederlanders.
Wat vind jij?
Moet Nederland slimmer omgaan met verlichting, of is dit een grens
die niet overschreden mag worden?
Praat mee op onze Facebookpagina en deel je mening.