Actueel
Joren Dumont en Ianthe Tavernier hebben verschrikkelijk probleem met baby Lélo – “Gaat echt door merg en been”
In juni werden Joren Dumont en Ianthe Tavernier voor het eerst ouders van hun dochter, Lélo. Het jonge gezin keek uit naar het avontuur van het ouderschap, maar nu, enkele maanden later, geven ze toe dat het veel moeilijker is dan ze hadden verwacht. In de podcast Oeps baby! delen ze hun eerlijke ervaringen en de onverwachte uitdagingen die ouderschap met zich meebrengt.
De harde realiteit van het ouderschap
Zoals veel nieuwe ouders, hadden Joren en Ianthe zich het ouderschap misschien iets rooskleuriger voorgesteld. “We dachten dat we overal met onze baby zouden kunnen gaan, dat we trots met de buggy zouden kunnen paraderen”, zegt Joren in de podcast. Maar de werkelijkheid bleek heel anders. De combinatie van vermoeidheid en de constante zorg voor hun baby maakt het moeilijk om plannen te maken. Zelfs eenvoudige activiteiten, zoals naar de winkel gaan, voelen als een enorme opgave. “Het vergt heel veel organisatie, en vaak hebben we gewoon niet de energie om iets te doen”, voegt hij eraan toe.
Het probleem met de maxicosi
Wat het ouderschap voor Joren en Ianthe nog moeilijker maakt, is de afkeer die Lélo heeft van de maxicosi. “Ambetant”, noemt Joren het. Als ze haar in de auto in de maxicosi plaatsen, begint Lélo meteen luid te huilen. Hoewel ze proberen haar te kalmeren met behulp van Mama Natura-druppeltjes op haar fopspeen, zijn de effecten maar tijdelijk. “Na vier minuten beginnen de druppels alweer uit te werken en gaat ze weer tekeer”, vertelt Joren. Dit maakt het reizen met hun dochter een ware uitdaging. “Als je met de auto rijdt en je kind krijst, gaat dat echt door merg en been. En als je achter het stuur zit, ben je zo hulpeloos”, voegt hij toe.
De impact van krampjes en huilen
Onlangs gaven Joren en Ianthe ook aan dat hun eerste maanden met Lélo niet bepaald gemakkelijk waren. Lélo had veel last van krampjes, wat leidde tot langdurige huilbuien. “Een hel”, omschrijft Joren die periode. “Erger dan dit moet het niet worden”, voegt hij er met een lach aan toe. De voortdurende huilen en de pijn die hun dochter ervoer, zorgden voor veel stress en vermoeidheid bij het jonge gezin.
Reflectie op het ouderschap
Ondanks de moeilijkheden, blijven Joren en Ianthe positief en waarderen ze het ouderschap. Ze geven toe dat het veel harder is dan ze hadden verwacht, maar het zorgt ook voor mooie momenten. De zorg voor hun dochter heeft hen sterker gemaakt als koppel en als ouders. “Het is niet makkelijk, maar het is wel het mooiste wat er is”, zegt Ianthe.
Het verhaal van Joren en Ianthe is herkenbaar voor veel jonge ouders die zich ook geconfronteerd zien met de uitdagingen van het ouderschap. Het geeft een eerlijk en realistisch beeld van de ups en downs van het ouderschap, en hoe het vaak anders is dan we ons vooraf hadden voorgesteld.
Prinses Alexia trekt aandacht tijdens Prinsjesdag: spontane prinses kiest haar eigen houding
Prinsjesdag is ieder jaar hét moment waarop de koninklijke familie zich in vol ornaat toont aan het publiek. Traditie, pracht en praal komen samen tijdens de rijtoer, waarbij het koningspaar en hun dochters zichtbaar zijn in de statige glazen koetsen. Dit jaar lag de aandacht echter opvallend vaak bij Prinses Alexia (20). Terwijl haar oudere zus Amalia als toekomstig koningin in de hoofdkoets plaatsnam, reed Alexia samen met haar jongere zus Ariane in de gala-glasberline die er direct achter reed.
Voor Ariane (17) was dit de eerste keer dat zij deelnam aan Prinsjesdag, en alle ogen waren dan ook op haar gericht. Toch wist Alexia, bewust of onbewust, een groot deel van de aandacht naar zich toe te trekken – niet door haar outfit of een opvallend gebaar, maar juist door haar ingetogen houding.
De koetsrit: anders dan verwacht
Royaltyverslaggever Sandra Schuurhof beschreef bij Shownieuws dat ze tijdens het vertrek bij Paleis Noordeinde verbaasd was over de manier waarop Alexia zich gedroeg. Waar van leden van het koningshuis doorgaans verwacht wordt dat ze het publiek vriendelijk toewuiven, keek Alexia vooral naar beneden.
“Toen ze wegreden bij Paleis Noordeinde, dacht ik echt: wat zit ze nou te doen in die koets?”, aldus Schuurhof. Ze suggereerde dat de prinses mogelijk afgeleid was, misschien zelfs door een telefoon. “Ik kon het niet helemaal zien, maar de indruk was dat ze bezig was met iets anders dan zwaaien.”
Hoewel er geen enkel bewijs is dat Alexia daadwerkelijk met haar telefoon in de weer was, zorgde de suggestie voor veel gespreksstof. Collega Bart Ettekoven maakte er een luchtige grap van: “Ze zat gewoon te swipen op Tinder.” Schuurhof reageerde terughoudend, maar bleef erbij dat Alexia’s houding opviel.
Een jonge prinses in een eeuwenoude traditie
De beelden riepen bij veel kijkers vragen op. Waarom leek Alexia zo weinig betrokken bij de ceremonie? Schuurhof nuanceerde haar eigen observaties door te benadrukken dat de situatie voor een twintigjarige behoorlijk ongemakkelijk kan zijn.
“Je zit daar in een koets, mensen staan uren in de regen of wind om een glimp van je op te vangen, en jij moet maar zwaaien. Als je het heel plat slaat, is het natuurlijk ook een vreemde vertoning,” legde ze uit. Volgens de verslaggever is het dan ook niet vreemd dat Alexia, die bekendstaat om haar nuchtere en onafhankelijke houding, zich niet altijd volledig op haar gemak voelt tijdens dit soort momenten.
Prinsjesdag is immers meer dan alleen een politieke opening van het parlementaire jaar; het is ook een zorgvuldig geregisseerd toneelstuk van tradities, symbolen en etiquette. Voor jongeren, die opgroeien in een digitale wereld waar spontaniteit vaak belangrijker is dan protocol, kan die rol ingewikkeld voelen.
Prinses Alexia: bekend om haar eigenzinnigheid
Het is niet de eerste keer dat Alexia tijdens officiële gelegenheden opvalt door haar eigen houding. Ze wordt vaak omschreven als de meest spontane en eigenwijze van de drie zussen. Waar Amalia zich zichtbaar voorbereidt op haar toekomstige rol als koningin en Ariane nog voorzichtig haar plek vindt, lijkt Alexia vaker de rol van buitenbeentje te nemen.
Ze studeert inmiddels al enkele jaren in het buitenland en voelt zich volgens royaltywatchers vrijer in Londen dan in Nederland. Daar geniet ze van een zekere anonimiteit, zonder constant door media of publiek gevolgd te worden. Het verschil tussen die vrijheid en de strak geregisseerde tradities in eigen land kan groot zijn.
Reacties van het publiek
Zoals gebruikelijk bij publieke optredens van het koningshuis, werd ook dit moment breed besproken op sociale media. Sommige kijkers vonden het jammer dat Alexia niet meer betrokken leek. “Ze had best even kunnen zwaaien, het hoort erbij,” schreef iemand op X.
Anderen namen het juist voor haar op. “Laat dat meisje gewoon zichzelf zijn,” reageerde een ander. “Ze is twintig, studeert, heeft een eigen leven. Natuurlijk voelt zo’n ceremonie voor haar wat vreemd aan.”
Deze verdeling in reacties laat zien dat de samenleving ook worstelt met de vraag: hoeveel vrijheid gunnen we jonge royals, en hoeveel houden we hen vast aan tradities die eeuwenlang overeind zijn gebleven?
Ariane’s debuut
Te midden van de aandacht voor Alexia viel bijna onder de radar dat Prinses Ariane haar eerste Prinsjesdag beleefde. Voor de jongste dochter van koning Willem-Alexander en koningin Máxima was dit een belangrijk moment. Rustig en ingetogen zat ze naast haar oudere zus in de koets, duidelijk nog zoekend naar de juiste houding.
Voor Ariane was het een vuurdoop: waar Amalia al vaker de hoofdrol heeft gespeeld tijdens officiële momenten, moet Ariane nog wennen aan het mediacircus. Dat ze dit mocht beleven naast Alexia, zal haar waarschijnlijk wat steun hebben gegeven.
De rol van Amalia
Terwijl Alexia en Ariane samen in de gala-glasberline zaten, reed Amalia mee in de hoofdkoets met haar ouders. Voor de prinses van Oranje is Prinsjesdag inmiddels een jaarlijks terugkerend podium om haar rol als toekomstig koningin verder vorm te geven. Haar ontspannen houding en vriendelijke glimlach vielen in positieve zin op.
Het contrast met Alexia was daardoor des te groter. Waar Amalia de traditionele verwachting van zwaaien en glimlachen zonder moeite leek te vervullen, koos Alexia voor een meer ingetogen en persoonlijke manier om de rit te beleven.
De spanning tussen traditie en moderne tijd
Het gedrag van Alexia maakt duidelijk dat er een spanningsveld bestaat tussen traditie en moderne verwachtingen. Aan de ene kant is er de eeuwenoude etiquette: zwaaien, glimlachen en zichtbaar aanwezig zijn voor het volk. Aan de andere kant groeit een nieuwe generatie royals op in een tijdperk waarin authenticiteit en eigenheid juist hoog gewaardeerd worden.
Royaltykenners wijzen erop dat Alexia’s gedrag waarschijnlijk niet voortkomt uit disrespect, maar uit haar behoefte om zichzelf te blijven. Voor veel jongeren is het moeilijk voorstelbaar om urenlang te zwaaien zonder echt contact te maken met het publiek. In die zin weerspiegelt Alexia misschien wel een bredere ontwikkeling: een generatie die tradities niet blind volgt, maar steeds meer in eigen perspectief plaatst.
Humor en luchtigheid
De grap van Bart Ettekoven dat Alexia “misschien wel zat te swipen op Tinder” werd breed opgepikt. Hoewel duidelijk bedoeld als luchtigheid, laat het ook zien hoe snel gedrag van royals wordt geïnterpreteerd en besproken. Zelfs een gebaar of houding die niet helemaal in de lijn der verwachting ligt, kan aanleiding zijn voor uitgebreide speculatie.
Toch benadrukken veel royaltywatchers dat dergelijke interpretaties met een korrel zout genomen moeten worden. In de afgesloten koets is het voor buitenstaanders moeilijk te zien wat er precies gebeurt. Wat duidelijk blijft, is dat Alexia de publieke verbeelding weet te prikkelen – of ze nu zwaait of juist niet.
Conclusie: een prinses die zichzelf blijft
Prinsjesdag 2025 zal herinnerd worden als de dag waarop niet alleen Amalia haar rol als toekomstig koningin verder vormgaf, maar ook Alexia opnieuw liet zien dat zij haar eigen pad kiest. Of ze nu bewust voor een ingetogen houding koos of gewoon even niet de behoefte voelde om te zwaaien, het leverde hoe dan ook gesprekstof op.
Voor sommigen is dat storend, voor anderen juist verfrissend. Hoe dan ook laat het zien dat Alexia, net als veel leeftijdsgenoten, zoekt naar een balans tussen verwachtingen en eigenheid. Misschien is dat wel precies wat haar zo herkenbaar maakt: een prinses die, ondanks alle tradities en camera’s, af en toe gewoon een twintigjarige blijft.