Actueel
Jongen (11) neergeschoten in Rotterdam
De plitie in Rotterdam heeft deze week zes zeer jonge tieners gearresteerd in verband met het onderzoek naar de zwaargewonde 11-jarige jongen die in een woning aan de Asterlo werd aangetroffen. De arrestanten, in leeftijd variërend van 12 tot 16 jaar, worden verdacht van poging tot mrd* dan wel ddslg.
Ernstige verwndingen en z**kenhuis*opname
De 11-jarige jongen werd met zware verwndingen overgebracht naar het zkenhuis* in Rotterdam. Wat precies in de woning is gebeurd, is nog niet volledig duidelijk, maar vaststaat dat het slchtffer* ernstig gewond raakte door een schot uit een p*stl*. Zijn situatie blijft kritiek.
De plitie meldde woensdag dat de aanhoudingen op maandag, dinsdag en woensdag zijn verricht. De verdachten zijn vier jongens uit Rotterdam van 12, 13 en 15 jaar, een 14-jarig meisje uit Rotterdam, een 14-jarige jongen uit Maarsbergen en een 16-jarige jongen uit Enschede.
Meer arrestaties niet uitgesloten
De plitie kwam de jongeren op het spoor na uitgebreid recherchewerk en omdat enkele verdachten zichzelf hebben gemeld. Meer aanhoudingen worden niet uitgesloten, aangezien het onderzoek nog in volle gang is. De plitie onderzoekt de rol van iedere verdachte afzonderlijk, waarbij medeplegen en het bezit van v**rwpens en munitie eveneens worden meegenomen in de aanklachten.
Alle zes de minderjarigen zitten in volledige beperkingen en zullen donderdag en vrijdag worden voorgeleid aan de rechter-commissaris in Rotterdam. Deze zal bepalen of ze langer in hechtenis blijven.
De plitie had direct na het incident een Team Grootschalig Opsporing (TGO) op de zaak gezet, onder leiding van twee officieren van justitie. Dit team, bestaande uit ongeveer twintig rechercheurs, werkt intensief aan de reconstructie van de gebeurtenissen. Getuigen worden opgeroepen om zich te melden, omdat elk detail kan bijdragen aan het onderzoek.
Schoten in een woning aan de Asterlo
Op zondag 16 februari werd de 11-jarige jongen zwaargewond aangetroffen in een woning in Hoogvliet, waar hij op bezoek was bij een vriendje. Aanvankelijk was er onduidelijkheid over de aard van de verwndingen, omdat niet meteen vaststond of het om stk- of schtwonden* ging. Kort na het incident vond de plitie een v**rwpen in een grasveldje nabij de portiekflat.
Het slchtffer* moest ter plaatse worden gereanimeerd en werd in kritieke toestand naar het Ersmus MC gebracht. Om hem snel en veilig uit het flatgebouw te krijgen, werd een hoogwerker ingezet. Een ambulance stond beneden klaar om de jongen zo snel mogelijk naar het z**kenhuis* te vervoeren.
Groep jonge verdachten en drillrap
Uit onderzoek blijkt dat de jongeren in de woning deel uitmaakten van een groep piepjonge drillrappers die in de wijk voor overlast, intimidatie en bedreigingen zorgen. Of het slchtffer* zelf betrokken was bij drillrap, is niet bekend.
Een getuige verklaarde een harde knal te hebben gehoord, waarna hij zag hoe meerdere jonge mensen in paniek over de galerij renden. Deze informatie is cruciaal voor het onderzoek, aangezien het bevestigt dat er meerdere betrokkenen waren op het moment van de sch**tprtij.
Escalatie van jeugdcriminaliteit
De betrokkenheid van jonge tieners bij ernstige gldsdlicten zoals deze baart de autoriteiten grote zorgen. In de afgelopen jaren is een toename zichtbaar van jongeren die zich aansluiten bij gldddige groepen, vaak beïnvloed door drillrap en sociale media.
Volgens experts biedt het internet jonge mensen een platform waarop g**ld* wordt verheerlijkt. Dit leidt tot een gevaarlijke cultuur waarin jongeren worden aangemoedigd om rivaliteit fysiek uit te vechten. In dit geval leidde dat tot een tragedie waarbij een 11-jarige jongen het slchtffer* werd.
De plitie waarschuwt ouders en scholen om alert te zijn op gedragingen van jongeren en gesprekken te voeren over de gevaren van deze g**ldddige subcultuur.
Plitie verhoogt toezicht in de wijk
Vanwege de ernst van de zaak en de betrokkenheid van jonge tieners heeft de plitie aangekondigd extra toezicht te houden in de wijk. Dit moet verdere escalatie voorkomen en bewoners een veiliger gevoel geven.
Ook de gemeente Rotterdam neemt maatregelen. Burgemeester Ahmed Aboutaleb heeft zich al eerder uitgesproken over de stijgende jeugdcriminaliteit en benadrukt dat er streng zal worden opgetreden tegen minderjarige verdachten die zich schuldig maken aan g**ld*.
In samenwerking met jeugdzorg en scholen wordt gekeken naar preventieve maatregelen om herhaling te voorkomen. Mentale ondersteuning wordt aangeboden aan zowel slchtffers* als daders, omdat vroegtijdige interventie kan helpen bij het doorbreken van criminele patronen.
Reacties uit de gemeenschap
De nasleep van het incident heeft diepe indruk gemaakt op de school en de gemeenschap van Schiedam en Hoogvliet. Op het Geuzencollege, waar zowel het slchtffer* als een aantal verdachten leerlingen waren, heerst verslagenheid. De Lentiz Onderwijsgroep, waaronder de school valt, heeft een gedenkplek ingericht waar leerlingen bloemen kunnen leggen en kaartjes met berichten kunnen achterlaten.
“Je gaat de vakantie in en ineens gebeurt dit,” zei een woordvoerder van de school. “We willen ruimte geven voor emoties, herinneringen en verhalen.” Extra begeleiding wordt aangeboden om leerlingen en docenten te ondersteunen in de verwerking van deze tragedie.
Familieleden van het slchtffer* zijn eveneens geschokt en verdrietig. Een familielid vertelde: “We zijn met zijn dertienen,” waarmee hij de enorme impact van het verlies binnen de familie benadrukte.
Toekomstige stappen
De komende dagen en weken zullen cruciaal zijn voor het verdere verloop van het onderzoek. De plitie werkt met man en macht aan het in kaart brengen van de gebeurtenissen en de exacte rol van elke verdachte.
Of de verdachten langdurig vast blijven zitten, hangt af van het verdere onderzoek en de rechtsgang. Voor nu blijven ze in hechtenis totdat de rechter-commissaris heeft geoordeeld over hun voorlopige aanhouding.
Wat dit incident extra schrijnend maakt, is de betrokkenheid van zulke jonge tieners bij een ernstig msdijf. Dit roept bredere vragen op over jeugdcriminaliteit, de invloed van drillrap en hoe de maatschappij dergelijke gld*incidenten in de toekomst kan voorkomen.
De plitie roept getuigen die mogelijk iets gezien of gehoord hebben op om zich te melden. Elk detail kan helpen om recht te doen aan het slchtffer* en zijn familie.
Met de recente ophef over jeugdg**ld* in Nederland, zal deze zaak ongetwijfeld verder worden onderzocht in de context van bredere maatschappelijke trends. Het is duidelijk dat het incident in Schiedam niet op zichzelf staat, maar deel uitmaakt van een zorgwekkende ontwikkeling binnen de samenleving.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.