Actueel
Gordon sliep met Ajax-speler: “Hij heeft een vrouw en kinderen” 🧐
Zanger Gordon is terug van weggeweest en laat dat luid en duidelijk merken. In een openhartig interview met Andy van der Meijde in zijn populaire YouTube-show Bij Andy in de Auto, deed hij enkele spraakmakende onthullingen.
Zo bekende hij intieme relaties te hebben gehad met meerdere voetballers, waaronder een speler van Ajax. Daarnaast gaf hij eindelijk opheldering over zijn veelbesproken breuk met Gerard Joling.
Gordon en voetballers: ‘Ook een Ajacied’
Gordon staat bekend als iemand die geen blad voor de mond neemt. Dat levert hem soms kritiek op, maar zorgt er ook voor dat hij altijd oprecht is. Tijdens het gesprek met Andy werd er dan ook niet omheen gedraaid: Gordon gaf toe dat hij het bed had gedeeld met enkele voetballers.
Andy vroeg hem recht op de man af:
“Heb jij weleens iets gehad met een voetballer?”
Gordon gaf zonder aarzelen toe:
“Ja, het zijn er wel een paar geweest. Ook van Ajax, ja. Wanneer? Een tijd terug.”
Andy’s ogen werden groot van verbazing en hij kon zijn lachen niet inhouden. Maar Gordon ging nog verder:
“Een paar jaar geleden kwam ik hem weer tegen op Mykonos. Hij was daar met zijn vrouw en kinderen…”
Hierop barstte Andy in lachen uit en riep:
“Dat meen je niet… Wat erg, hè?!”
Gordon lachte mee, maar gaf ook toe dat hij soms moeite heeft om deze situaties te begrijpen:
“Het merendeel van mijn vriendjes heeft vrouwen en kinderen. Ik snap dat eigenlijk nooit zo goed. Ik denk dat ik gewoon een cockblocker ben.”
Zijn opmerking zorgde voor hilariteit in de auto, maar liet ook een diepere laag zien in hoe hij naar zijn liefdesleven kijkt.
Gerard Joling: ‘Hij naaide me keihard’
Naast zijn onthullingen over voetballers, sprak Gordon ook over zijn slechte band met Gerard Joling. Jarenlang waren de twee onafscheidelijk en vormden ze een iconisch duo in de showbizz, maar tegenwoordig kunnen ze elkaar niet meer luchten of zien.
Volgens Gordon ligt de oorzaak van hun breuk volledig bij Joling.
“We zouden samen overstappen naar SBS, maar hij is achter mijn rug om naar RTL gegaan en heeft daar gewoon getekend.”
Dat zat Gordon dwars, omdat ze eerder afspraken hadden gemaakt.
“Ik had nee gezegd tegen RTL, en we zouden samen ‘Geer en Goor’ blijven doen. Maar toen ik niet meeging, is hij gewoon in zijn eentje gegaan.”
Alsof dat nog niet genoeg was, voelde Gordon zich ook financieel bedrogen:
“Wat ik ook later hoorde: hij heeft jarenlang extra geld gekregen voor het werk dat we samen deden, terwijl dat nooit de afspraak was. Dat is gewoon gebeurd, zonder dat ik het wist.”
Dit soort zaken zorgden ervoor dat hun vriendschap uiteindelijk definitief op de klippen liep.
‘Ik ben klaar met neppe mensen’
Gordon lijkt tegenwoordig geen behoefte meer te hebben aan vriendschappen die niet oprecht zijn. Hij benadrukte in het interview dat hij in zijn leven vaak teleurgesteld is door mensen die alleen maar aan zichzelf denken.
Zijn openhartige gesprek met Andy van der Meijde gaf niet alleen inzicht in zijn liefdesleven, maar ook in de complexiteit van zijn carrière en vriendschappen.
“Ik zeg altijd wat ik denk. Dat vinden mensen niet altijd leuk, maar ik ben liever eerlijk dan nep.”
Met deze uitspraken bewees Gordon wederom dat hij een van de meest uitgesproken persoonlijkheden in de Nederlandse showbizz blijft. Of het nu over voetballers, showbizzvrienden of oude liefdes gaat: Gordon neemt geen blad voor de mond en blijft het gesprek domineren.
De familie Brandsteder heeft in stilte een lange en zware weg afgelegd. Achter de bekende televisiegezichten en het publieke leven schuilt al jaren een verhaal van zorg, aanpassing en blijvende beperkingen. Het draait om Bob Brandsteder, de minder bekende zoon van Ron Brandsteder en broer van Rick Brandsteder, wiens leven in 2017 abrupt veranderde door een ingrijpend 0ngeluk.
Een moment dat alles veranderde
Wat begon als een alledaagse situatie, eindigde in een drama met levenslange gevolgen. Bob kwam in 2017 ongelukkig ten val op een trap. De impact was direct voelbaar, maar de volledige ernst werd pas duidelijk na medische onderzoeken in het z!ekenhuis. Een MRI-scan bracht aan het licht dat de zenuwen in zijn arm losgeraakt waren van het ruggenmerg — een zeldzame en ingrijpende aandoening die grote gevolgen heeft voor bewegingsvrijheid en dagelijks functioneren.
Sinds dat moment kan Bob zijn arm niet meer gebruiken. Artsen waren duidelijk: herstel zoals hij dat ooit kende, is niet mogelijk. Het is een diagnose die niet alleen lichamelijk zwaar is, maar ook mentaal diepe sporen nalaat.
Leven met blijvende beperkingen
In de jaren na het 0ngeluk is de situatie nauwelijks veranderd. Ondanks intensieve begeleiding, fysiotherapie en medische consulten bleef de verlamming bestaan. Behandeling kon hooguit bijdragen aan kleine verbeteringen in houding en compensatie, maar de fundamentele schade bleef.
Voor de familie Brandsteder betekende dit een complete herinrichting van het dagelijks leven. Bob werd plotseling afhankelijker van zijn omgeving, iets wat voor iemand die gewend is zelfstandig te functioneren bijzonder confronterend kan zijn.
Zijn moeder Yvonne sprak daar eerder openhartig over. Ze gaf aan dat de fysieke situatie al jaren stabiel is, maar dat dit niet betekent dat het makkelijk wordt. “Je leert ermee leven,” zei ze, “maar het went nooit helemaal.”
Een gezin dat bijspringt
Om Bob zo goed mogelijk te ondersteunen, besloot de familie hem dichter bij zijn broer Rick te laten wonen. Er werd een woning voor hem geregeld in de buurt, zodat er altijd iemand in de nabijheid was die kon helpen waar nodig.
Dat besluit zegt veel over de onderlinge band binnen het gezin. Ondanks bekendheid, middelen en een druk bestaan koos de familie voor nabijheid en praktische steun. Niet vanuit plicht, maar vanuit zorg en betrokkenheid.
Toch blijft er ook een harde realiteit: geld, connecties en bekendheid kunnen veel mogelijk maken, maar ze kunnen geen wonderen verrichten. De medische wereld bood geen oplossing die Bob zijn oude leven kon teruggeven.
Mentale klap en langzaam herstel
Naast de fysieke gevolgen had het 0ngeluk ook een zware mentale impact. Ron Brandsteder vertelde eerder dat zijn zoon lange tijd diep zat. Het verlies van bewegingsvrijheid, toekomstplannen en vanzelfsprekendheid liet sporen na.
Voor een ouder is dat misschien wel het zwaarst: machteloos moeten toekijken hoe je kind worstelt met iets waar je niets aan kunt veranderen. Ron verwoordde het ooit treffend: hij zou zich niet kunnen voorstellen zelf met zo’n beperking te moeten leven.
Toch kwam er, na verloop van tijd, een kentering. Bob begon langzaam zijn nieuwe werkelijkheid te accepteren. Niet omdat hij geen verdriet meer voelde, maar omdat blijven vechten tegen het onvermijdelijke te veel energie kostte.
Leren leven met een nieuw perspectief
Acceptatie betekent niet opgeven. In het geval van Bob betekende het zoeken naar manieren om zijn leven opnieuw vorm te geven, binnen de grenzen die er nu eenmaal zijn. Kleine stappen, nieuwe routines en het opnieuw vinden van eigenwaarde buiten fysieke mogelijkheden.
Ron sprak daar met trots over. Over hoe zijn zoon, ondanks alles, weer vooruit durfde te kijken. Dat proces gaat met vallen en opstaan, maar het getuigt van veerkracht.
Voor buitenstaanders is zo’n traject vaak onzichtbaar. Er zijn geen grote interviews, geen publieke updates, geen dramatische momenten op televisie. Het is een stil gevecht, dat zich grotendeels achter gesloten deuren afspeelt.
Een bewuste keuze voor privacy
Die behoefte aan rust en afscherming werd onlangs opnieuw duidelijk bij het afscheid van Ron Brandsteder. De plechtigheid vond plaats in zeer besloten kring. Geen camera’s, geen publieke aanwezigheid, geen media-aandacht.
In de podcast Strikt Privé lichtte Evert Santegoeds toe dat hier bewust voor gekozen is. Hij gaf aan dat hij voldoende informatie had om pers te sturen, maar dat hij dat niet heeft gedaan uit respect voor de wens van de familie.
Volgens Santegoeds speelt Bob hierin een belangrijke rol. Hij zou er sterk de voorkeur aan geven om buiten beeld te blijven. Geen publieke aandacht, geen foto’s, geen verhalen — alleen ruimte om in rust te rouwen en te verwerken.
Respect boven sensatie
Die keuze werd breed gerespecteerd. In een tijd waarin alles wordt gedeeld en vastgelegd, is het opvallend en veelzeggend wanneer een bekende familie expliciet kiest voor stilte. Het onderstreept dat niet alles bedoeld is voor het publieke domein.
Voor Bob is die afscherming extra belangrijk. Zijn leven is al ingrijpend veranderd; extra aandacht zou weinig toevoegen en mogelijk zelfs belastend zijn.
Het laat zien dat achter bekende namen gewone mensen schuilgaan, met gewone zorgen, verdriet en kwetsbaarheid. Soms is het grootste gebaar juist het respecteren van grenzen.
Een verhaal dat blijft
Het verhaal van Bob Brandsteder is geen verhaal van snelle oplossingen of wonderbaarlijk herstel. Het is een verhaal over blijvende beperkingen, maar ook over aanpassing, familiebanden en menselijke veerkracht.
Het herinnert eraan dat niet elke strijd zichtbaar is en dat sommige gevolgen een leven lang meegaan. Tegelijk toont het hoe belangrijk steun, begrip en rust zijn in zulke situaties.
Voor de familie Brandsteder blijft Bob, boven alles, zoon en broer — niet een medisch dossier of een publiek verhaal. En misschien is dat wel de belangrijkste les uit dit stille, maar indringende verhaal.