Actueel
Ellen ten Damme onthult: ‘Boerderij Van Dorst is nep, alles in scène gezet’
Ellen ten Damme teleurgesteld in Boerderij Van Dorst: ‘Alles is in scène gezet’
Ellen ten Damme heeft haar teleurstelling uitgesproken over haar ervaring tijdens de opnames van het populaire televisieprogramma Boerderij Van Dorst. De zangeres en actrice onthulde in een recent interview dat ze het lastig vond om te navigeren in wat zij als een “gekunsteld” proces ervoer. “Ik vergeet altijd dat alles nep is op tv,” zei ze openhartig.
Een seizoen vol hoogtepunten
Het nieuwste seizoen van Boerderij Van Dorst, de BN’er-talkshow van Raven van Dorst, heeft ook dit jaar weer veel kijkers weten te boeien. De seizoensfinale, waarin Ellen ten Damme en Kaj Gorgels te gast waren, trok bijna 1,1 miljoen kijkers. In deze aflevering ging Ellen dieper in op haar carrière, de affaire rondom Ali B en haar relatie met een ruim dertig jaar jongere partner.
‘Niets is wat het lijkt’
Hoewel het programma bekendstaat om zijn ogenschijnlijk spontane en oprechte momenten, merkte Ellen dat er achter de schermen een andere realiteit schuilging. “Op zich was het leuk,” vertelde ze aan het AD, “maar ik vergeet altijd dat het om tv gaat en dat alles nep is.”
Volgens Ellen lijkt het alsof ze authentieke momenten beleefde, zoals koken en het samenstellen van een maaltijd. In werkelijkheid bleek dit anders. “Ik sneed wat groenten in beeld en vervolgens kwam er iets op tafel van de catering. Het idee dat ik een zorgvuldig uitgedacht menu had samengesteld, was dus puur voor de camera. En dan moet je vervolgens doen alsof je dat allemaal zelf hebt gedaan.”
‘Authenticiteit voelt gespeeld’
Ellen vond het lastig om zichzelf neer te zetten in deze geregisseerde setting. “Ik moet dan een soort versie van mezelf spelen, en zeggen: ‘Graag gedaan, vinden jullie het lekker?’ Dat voelt gewoon niet natuurlijk,” legde ze uit. “Ik raak dan helemaal in de war. Gek genoeg heb ik daar minder moeite mee als ik een rol speel of in de huid van een ander kruip. Dat acteren gaat me makkelijker af.”
Spijt van openheid over haar relatie
Tijdens de uitzending sprak Ellen ook openlijk over haar relatie met een veel jongere partner, wat veel aandacht trok in de media. Nu heeft ze daar spijt van. “Ik realiseer me achteraf dat ik beter niets had kunnen zeggen,” zei ze. “Voor je het weet, sta je weer in alle roddelrubrieken, en daar heb ik echt geen zin in.”
Ellen benadrukte dat ze niet graag haar persoonlijke leven breed uitgemeten ziet worden. “Ik wil mijn privéleven zoveel mogelijk beschermen. Daar hoort mijn relatie ook bij.”
Financiële onafhankelijkheid
Ondanks haar frustraties met het programma en de media-aandacht blijft Ellen actief in de entertainmentwereld, hoewel ze aangeeft dat ze dat puur uit passie doet. Financieel hoeft ze het niet meer te doen. “Ik heb woonboten in Amsterdam, een loods in Wormerveer, schuren en een huis in Frankrijk,” onthulde ze. “Als ik zou willen, zou ik met pensioen kunnen gaan. Maar dat wil ik niet; ik houd van mijn werk.”
Geen ambities voor het Songfestival
Ellen werd in het interview ook gevraagd of ze interesse heeft om Nederland ooit te vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival. Haar antwoord was resoluut: “Nee, nee, helemaal niet. Ik hoor dat heel vaak, maar ik ben niet speciaal fan. Het lijkt me een groot mediacircus, en ik wil geen marionet zijn die op afroep komt opdraven.”
Een les in verwachtingen
Ellen’s ervaring bij Boerderij Van Dorst is een herinnering aan hoe de werkelijkheid soms afwijkt van wat we op televisie zien. “Het is een goede les voor mezelf,” gaf ze toe. “Ik moet niet vergeten dat televisie altijd een geregisseerde versie van de werkelijkheid is.” Toch waardeert ze de ervaring en heeft ze bewondering voor Raven van Dorst en diens unieke stijl.
Met haar uitgesproken mening en levenservaring blijft Ellen ten Damme een opvallende verschijning in de Nederlandse entertainmentwereld, ongeacht de context waarin ze verschijnt.
Veel bedrijven hebben de traditie om hun medewerkers rond de kerstdagen te verrassen met een kerstpakket. Het is een gebruik dat al tientallen jaren bestaat en voor veel mensen onlosmakelijk verbonden is met de laatste weken van het jaar. Of het nu gaat om een doos met etenswaren, een praktisch cadeau of een meer persoonlijke verrassing: het kerstpakket staat symbool voor waardering en afsluiting. Het moment van uitreiken zorgt vaak voor een warme, bijna rituele sfeer op de werkvloer, waarin collega’s samen terugkijken op het afgelopen jaar.
Voor werkgevers is het kerstpakket een relatief eenvoudige manier om dankbaarheid te tonen. Het is een gebaar dat laat zien dat de inzet van medewerkers wordt gezien, zonder dat daar grote woorden voor nodig zijn. Juist omdat het zo’n vaste traditie is, wordt er ook veel betekenis aan gehecht. Medewerkers kijken er vaak naar uit en bespreken onderling wat ze hebben gekregen. Het kerstpakket is daarmee niet alleen een cadeau, maar ook een sociaal moment dat verbindt.
Voor werknemers voelt een kerstpakket vaak als erkenning. Zeker na een intensief of zwaar jaar kan zo’n gebaar extra belangrijk zijn. Het gaat daarbij niet om de financiële waarde, maar om het idee erachter. Een kerstpakket zegt in feite: “We hebben gezien wat je hebt gedaan, dank je wel.” Dat gevoel kan bijdragen aan motivatie, werkplezier en loyaliteit. Zelfs een klein pakket kan dat effect hebben, zolang het met aandacht is samengesteld.
Toch kan het ook anders uitpakken. Wanneer een kerstpakket als karig, onpersoonlijk of zelfs achteloos wordt ervaren, kan het juist teleurstelling oproepen. In plaats van waardering voelt het dan als een gemiste kans. Dat geldt zeker in sectoren waar medewerkers het hele jaar hard hebben gewerkt onder hoge druk. Juist daar ligt de lat gevoelsmatig hoger. Een kerstpakket wordt dan een spiegel van hoe een organisatie met haar mensen omgaat.
Een opvallend kerstpakket zorgt voor discussie
Dat spanningsveld werd dit jaar pijnlijk zichtbaar bij een medewerker van PostNL. Op sociale media verscheen een bericht waarin een medewerker liet zien wat hij vanuit het hoofdkantoor als kerstpakket had ontvangen. Het cadeau bestond uit één enkel item: een kerstbal in de vorm van een PostNL-brievenbus. Hoewel het object op zichzelf misschien als grappig of symbolisch bedoeld was, viel het bij de ontvanger duidelijk verkeerd.
De medewerker deelde zijn teleurstelling, niet zozeer omdat het cadeau weinig waarde had, maar omdat het gebaar volgens hem geen recht deed aan de inzet van het afgelopen jaar. In een sector waar veel wordt gevraagd van werknemers — denk aan lange dagen, piekdrukte rond feestdagen en werken in weer en wind — voelde dit pakket voor hem als een schrale afsluiting. Het bericht werd al snel opgepikt en gedeeld, wat leidde tot veel reacties.
Reacties van collega’s en buitenstaanders
Wat vooral opviel, was de solidariteit vanuit collega’s. Medewerkers van het depot waar de betrokkene werkte, besloten in te grijpen. Zij vulden het oorspronkelijke cadeau aan met extra attenties en pakten alles feestelijk in. Daarmee wilden ze laten zien dat waardering niet alleen van bovenaf hoeft te komen, maar ook onderling kan worden gegeven. Dat gebaar werd door velen als hartverwarmend ervaren.
Online stroomden de reacties binnen. Sommige mensen vonden de kerstbal juist creatief en symbolisch: een herkenbaar object dat trots op het bedrijf uitstraalt. Anderen waren minder mild en spraken van “bezuinigingen op de verkeerde plek”. De discussie draaide al snel niet meer alleen om dit specifieke pakket, maar om een bredere vraag: wat mag je als medewerker verwachten van een kerstpakket?
De symbolische waarde van een kerstpakket
Een kerstpakket is in essentie een symbool. Het staat niet gelijk aan salaris of bonussen, maar vertegenwoordigt iets anders: aandacht. Wanneer die aandacht ontbreekt of als minimaal wordt ervaren, kan dat harder aankomen dan een financiële tegenvaller. Mensen willen zich gezien voelen, zeker aan het einde van een jaar waarin ze zich hebben ingezet voor het bedrijf.
In veel organisaties wordt het kerstpakket daarom zorgvuldig samengesteld. Soms zelfs met keuzemogelijkheden, zodat medewerkers iets kunnen kiezen dat bij hen past. Dat kost meer moeite, maar levert vaak ook meer waardering op. Het laat zien dat er is nagedacht over de ontvanger, en niet alleen over het afvinken van een traditie.
Besparingen en realiteit
Tegelijkertijd is het geen geheim dat veel bedrijven te maken hebben met stijgende kosten. Energieprijzen, lonen en logistieke uitdagingen zetten budgetten onder druk. In dat licht kiezen sommige organisaties ervoor om te besparen op extra’s zoals kerstpakketten. Dat is begrijpelijk, maar het blijft een delicate balans. Juist kleine besparingen op symbolische momenten kunnen een groot effect hebben op hoe medewerkers zich voelen.
Het voorbeeld van de PostNL-medewerker laat zien hoe dun die lijn kan zijn. Wat voor de ene persoon een ludiek cadeau is, voelt voor de ander als een gebrek aan waardering. Dat verschil in beleving maakt het onderwerp zo gevoelig. Het gaat niet alleen om wat je geeft, maar ook om hoe dat wordt ontvangen.
Waardering zit soms in kleine dingen
Opvallend genoeg liet deze situatie ook een positieve kant zien. Het initiatief van collega’s om het pakket aan te vullen, benadrukte dat waardering niet altijd van het management hoeft te komen. Onderlinge betrokkenheid kan minstens zo belangrijk zijn. Voor de medewerker in kwestie werd het uiteindelijk een warmer moment dan het oorspronkelijke cadeau deed vermoeden.
Dat zegt veel over de kracht van collegialiteit. In een tijd waarin werk steeds individualistischer kan aanvoelen, zijn dit soort gebaren waardevol. Ze laten zien dat mensen elkaar niet laten vallen, ook niet als een officieel gebaar tekortschiet.
Een traditie die blijft evolueren
Het kerstpakket zal waarschijnlijk nooit helemaal verdwijnen. Daarvoor is de traditie te diep geworteld in de werkcultuur. Wel verandert de invulling ervan. Steeds vaker zien we duurzame pakketten, lokale producten of ervaringen in plaats van spullen. Ook dat is een manier om betekenis toe te voegen zonder per se meer geld uit te geven.
Het verhaal rond het PostNL-kerstpakket laat vooral zien hoe belangrijk context en verwachtingen zijn. Een kerstpakket is geen verplicht nummer, maar een kans. Een kans om waardering uit te spreken, verbinding te creëren en het jaar positief af te sluiten.
Meer dan een doos onder de boom
Uiteindelijk draait het niet om de inhoud van de doos, maar om het gevoel dat ermee wordt overgebracht. Medewerkers willen voelen dat hun inzet ertoe doet. Dat kan met een groot gebaar, maar net zo goed met een klein, doordacht cadeau. Of, zoals in dit geval, met de warmte van collega’s die elkaar steunen.
Wat vind jij: moet een kerstpakket vooral praktisch zijn, persoonlijk of symbolisch? En waar ligt voor jou de grens tussen “prima” en “teleurstellend”? De discussie laat zien dat dit onderwerp nog lang niet is uitgepraat — en dat misschien juist daarom het kerstpakket zo’n bijzondere traditie blijft.