Actueel
Ellen ten Damme onthult: ‘Boerderij Van Dorst is nep, alles in scène gezet’
Ellen ten Damme teleurgesteld in Boerderij Van Dorst: ‘Alles is in scène gezet’
Ellen ten Damme heeft haar teleurstelling uitgesproken over haar ervaring tijdens de opnames van het populaire televisieprogramma Boerderij Van Dorst. De zangeres en actrice onthulde in een recent interview dat ze het lastig vond om te navigeren in wat zij als een “gekunsteld” proces ervoer. “Ik vergeet altijd dat alles nep is op tv,” zei ze openhartig.
Een seizoen vol hoogtepunten
Het nieuwste seizoen van Boerderij Van Dorst, de BN’er-talkshow van Raven van Dorst, heeft ook dit jaar weer veel kijkers weten te boeien. De seizoensfinale, waarin Ellen ten Damme en Kaj Gorgels te gast waren, trok bijna 1,1 miljoen kijkers. In deze aflevering ging Ellen dieper in op haar carrière, de affaire rondom Ali B en haar relatie met een ruim dertig jaar jongere partner.
‘Niets is wat het lijkt’
Hoewel het programma bekendstaat om zijn ogenschijnlijk spontane en oprechte momenten, merkte Ellen dat er achter de schermen een andere realiteit schuilging. “Op zich was het leuk,” vertelde ze aan het AD, “maar ik vergeet altijd dat het om tv gaat en dat alles nep is.”
Volgens Ellen lijkt het alsof ze authentieke momenten beleefde, zoals koken en het samenstellen van een maaltijd. In werkelijkheid bleek dit anders. “Ik sneed wat groenten in beeld en vervolgens kwam er iets op tafel van de catering. Het idee dat ik een zorgvuldig uitgedacht menu had samengesteld, was dus puur voor de camera. En dan moet je vervolgens doen alsof je dat allemaal zelf hebt gedaan.”
‘Authenticiteit voelt gespeeld’
Ellen vond het lastig om zichzelf neer te zetten in deze geregisseerde setting. “Ik moet dan een soort versie van mezelf spelen, en zeggen: ‘Graag gedaan, vinden jullie het lekker?’ Dat voelt gewoon niet natuurlijk,” legde ze uit. “Ik raak dan helemaal in de war. Gek genoeg heb ik daar minder moeite mee als ik een rol speel of in de huid van een ander kruip. Dat acteren gaat me makkelijker af.”
Spijt van openheid over haar relatie
Tijdens de uitzending sprak Ellen ook openlijk over haar relatie met een veel jongere partner, wat veel aandacht trok in de media. Nu heeft ze daar spijt van. “Ik realiseer me achteraf dat ik beter niets had kunnen zeggen,” zei ze. “Voor je het weet, sta je weer in alle roddelrubrieken, en daar heb ik echt geen zin in.”
Ellen benadrukte dat ze niet graag haar persoonlijke leven breed uitgemeten ziet worden. “Ik wil mijn privéleven zoveel mogelijk beschermen. Daar hoort mijn relatie ook bij.”
Financiële onafhankelijkheid
Ondanks haar frustraties met het programma en de media-aandacht blijft Ellen actief in de entertainmentwereld, hoewel ze aangeeft dat ze dat puur uit passie doet. Financieel hoeft ze het niet meer te doen. “Ik heb woonboten in Amsterdam, een loods in Wormerveer, schuren en een huis in Frankrijk,” onthulde ze. “Als ik zou willen, zou ik met pensioen kunnen gaan. Maar dat wil ik niet; ik houd van mijn werk.”
Geen ambities voor het Songfestival
Ellen werd in het interview ook gevraagd of ze interesse heeft om Nederland ooit te vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival. Haar antwoord was resoluut: “Nee, nee, helemaal niet. Ik hoor dat heel vaak, maar ik ben niet speciaal fan. Het lijkt me een groot mediacircus, en ik wil geen marionet zijn die op afroep komt opdraven.”
Een les in verwachtingen
Ellen’s ervaring bij Boerderij Van Dorst is een herinnering aan hoe de werkelijkheid soms afwijkt van wat we op televisie zien. “Het is een goede les voor mezelf,” gaf ze toe. “Ik moet niet vergeten dat televisie altijd een geregisseerde versie van de werkelijkheid is.” Toch waardeert ze de ervaring en heeft ze bewondering voor Raven van Dorst en diens unieke stijl.
Met haar uitgesproken mening en levenservaring blijft Ellen ten Damme een opvallende verschijning in de Nederlandse entertainmentwereld, ongeacht de context waarin ze verschijnt.
De gezondheidstoestand van Bruce Willis blijft de afgelopen tijd verder achteruitgaan, en dat laat diepe sporen na bij zijn familie. Volgens mensen uit zijn directe omgeving is er binnen het gezin een pijnlijk maar eerlijk besef gegroeid: de man die hij ooit was, is langzaam aan het verdwijnen. Zijn dochters hebben daar in stilte al afscheid van genomen – niet van hun vader als persoon, maar van wie hij vroeger was.
Samen, zolang het kan
Tijdens de feestdagen probeert de uitgebreide familie Willis zo veel mogelijk samen te zijn. Dat betekent: Demi Moore met dochters Rumer, Scout en Tallulah, én Bruce’ huidige vrouw Emma Heming met hun dochters Mabel en Evelyn. De samenstelling is bijzonder, maar de band is hecht. Alles draait om nabijheid, rust en het maken van herinneringen – hoe klein die momenten soms ook zijn.
Binnen de familie leeft het besef dat elke kerst, elk gezamenlijk etentje of simpel samenzijn extra betekenis heeft gekregen. Niet vanuit angst, maar vanuit waardering. Niemand weet hoe de toekomst eruitziet, maar iedereen voelt dat het nu telt.
Een bron vertelt: “De feestdagen waren altijd al belangrijk voor deze familie. Juist nu willen ze die momenten koesteren. Ze voelen zich dankbaar dat Bruce er nog is en dat ze hem kunnen omringen met liefde.”
Afscheid in fases
Het woord ‘afscheid’ krijgt in dit verhaal een andere lading. Het gaat niet om een plots einde, maar om een proces dat zich langzaam ontvouwt. De z!ekte waarmee Bruce te maken heeft, is onomkeerbaar. Dat betekent dat zijn dochters hebben moeten leren loslaten, stap voor stap, terwijl hij fysiek nog bij hen is.
Dat afscheid is niet luid of publiek. Het gebeurt in kleine momenten: wanneer hij hen niet meer herkent, wanneer een gesprek niet meer lukt, of wanneer een herinnering alleen nog bij hen leeft. Het is r0uw in lagen – zonder duidelijke einddatum.
Rumer Willis sprak daar onlangs openhartig over. Ze vertelde dat haar vader haar soms niet meer herkent, maar dat ze daar niet verbitterd over is. “Ik ben vooral dankbaar dat ik hem nog kan vasthouden, hem kan knuffelen. Dat gevoel blijft.”
Leven met een veranderend contact
Bruce heeft intensieve zorg nodig, dag en nacht. Zijn z!ekte beïnvloedt vooral zijn cognitieve vermogens en communicatie. Voor zijn omgeving was die verandering in het begin beangstigend. Emma Heming beschreef dat eerder als confronterend: “Hij was niet meer de warme, open Bruce die iedereen kende. Dat was moeilijk om te zien.”
Toch heeft de familie een nieuw evenwicht gevonden. Door professionele begeleiding, structuur en veel geduld hebben ze geleerd om op andere manieren contact te maken. Communicatie verloopt niet meer via woorden, maar via aanraking, gezichtsuitdrukking en aanwezigheid.
“We hebben een manier gevonden om met hem te zijn,” vertelde Emma. “Niet zoals vroeger, maar op een nieuwe manier die werkt.”
De kracht van nabijheid
Wat opvalt in de verhalen van mensen rond Bruce Willis, is de nadruk op liefde en rust. Er is geen strijd tegen wat niet meer kan. In plaats daarvan wordt er gekeken naar wat er nog wél is: momenten van herkenning, een glimlach, een hand vasthouden, samen in stilte zijn.
Voor zijn dochters is dat een leerproces geweest. Ze hebben moeten accepteren dat hun rol verandert: van kind naar verzorger, van herinneringen ophalen naar nieuwe rituelen creëren. Het vraagt volwassenheid, maar ook zachtheid.
Die houding wordt door velen als bewonderenswaardig gezien. Op sociale media spreken fans hun respect uit voor de manier waarop de familie met de situatie omgaat. Zonder drama, zonder publieke uitbarstingen – maar met openheid en menselijkheid.
Geen grote woorden, wel betekenis
Wat dit verhaal zo aangrijpend maakt, is juist het ontbreken van grote uitspraken. Niemand probeert de situatie mooier te maken dan hij is. Tegelijkertijd is er geen wanhoop. Het is een verhaal over aanpassen, over leven met wat er is, en over liefde die niet verdwijnt, ook als herkenning dat soms wel doet.
Bruce Willis was jarenlang een icoon op het scherm: sterk, charismatisch, onverzettelijk. In deze fase van zijn leven is hij dat op een andere manier geworden – als middelpunt van een familie die laat zien wat zorg, trouw en verbondenheid betekenen.
Een ander soort nalatenschap
Voor zijn dochters zal hun vader altijd meer zijn dan de z!ekte die hem nu beperkt. Hij blijft de man van hun jeugd, van films, van herinneringen die niemand hen kan afnemen. Tegelijk leren ze hem opnieuw kennen, in stilte, in kwetsbaarheid.
Die dubbele werkelijkheid is zwaar, maar ook verbindend. Het dwingt tot vertraging, tot aanwezig zijn in het moment. En misschien is dat wel de grootste les die deze periode met zich meebrengt.
Zoals een familievriend het verwoordt: “Ze r0uwen niet alleen om wat verdwijnt, maar vieren ook wat er nog is.”
Liefde zonder voorwaarden
In alles wat naar buiten komt over Bruce Willis en zijn familie, staat één ding centraal: liefde zonder voorwaarden. Niet afhankelijk van woorden, prestaties of herkenning. Gewoon er zijn, samen.
En misschien is dat, los van roem en carrière, uiteindelijk de meest menselijke rol die iemand kan spelen.