Actueel
Ellen ten Damme onthult: ‘Boerderij Van Dorst is nep, alles in scène gezet’
Ellen ten Damme teleurgesteld in Boerderij Van Dorst: ‘Alles is in scène gezet’
Ellen ten Damme heeft haar teleurstelling uitgesproken over haar ervaring tijdens de opnames van het populaire televisieprogramma Boerderij Van Dorst. De zangeres en actrice onthulde in een recent interview dat ze het lastig vond om te navigeren in wat zij als een “gekunsteld” proces ervoer. “Ik vergeet altijd dat alles nep is op tv,” zei ze openhartig.
Een seizoen vol hoogtepunten
Het nieuwste seizoen van Boerderij Van Dorst, de BN’er-talkshow van Raven van Dorst, heeft ook dit jaar weer veel kijkers weten te boeien. De seizoensfinale, waarin Ellen ten Damme en Kaj Gorgels te gast waren, trok bijna 1,1 miljoen kijkers. In deze aflevering ging Ellen dieper in op haar carrière, de affaire rondom Ali B en haar relatie met een ruim dertig jaar jongere partner.
‘Niets is wat het lijkt’
Hoewel het programma bekendstaat om zijn ogenschijnlijk spontane en oprechte momenten, merkte Ellen dat er achter de schermen een andere realiteit schuilging. “Op zich was het leuk,” vertelde ze aan het AD, “maar ik vergeet altijd dat het om tv gaat en dat alles nep is.”
Volgens Ellen lijkt het alsof ze authentieke momenten beleefde, zoals koken en het samenstellen van een maaltijd. In werkelijkheid bleek dit anders. “Ik sneed wat groenten in beeld en vervolgens kwam er iets op tafel van de catering. Het idee dat ik een zorgvuldig uitgedacht menu had samengesteld, was dus puur voor de camera. En dan moet je vervolgens doen alsof je dat allemaal zelf hebt gedaan.”
‘Authenticiteit voelt gespeeld’
Ellen vond het lastig om zichzelf neer te zetten in deze geregisseerde setting. “Ik moet dan een soort versie van mezelf spelen, en zeggen: ‘Graag gedaan, vinden jullie het lekker?’ Dat voelt gewoon niet natuurlijk,” legde ze uit. “Ik raak dan helemaal in de war. Gek genoeg heb ik daar minder moeite mee als ik een rol speel of in de huid van een ander kruip. Dat acteren gaat me makkelijker af.”
Spijt van openheid over haar relatie
Tijdens de uitzending sprak Ellen ook openlijk over haar relatie met een veel jongere partner, wat veel aandacht trok in de media. Nu heeft ze daar spijt van. “Ik realiseer me achteraf dat ik beter niets had kunnen zeggen,” zei ze. “Voor je het weet, sta je weer in alle roddelrubrieken, en daar heb ik echt geen zin in.”
Ellen benadrukte dat ze niet graag haar persoonlijke leven breed uitgemeten ziet worden. “Ik wil mijn privéleven zoveel mogelijk beschermen. Daar hoort mijn relatie ook bij.”
Financiële onafhankelijkheid
Ondanks haar frustraties met het programma en de media-aandacht blijft Ellen actief in de entertainmentwereld, hoewel ze aangeeft dat ze dat puur uit passie doet. Financieel hoeft ze het niet meer te doen. “Ik heb woonboten in Amsterdam, een loods in Wormerveer, schuren en een huis in Frankrijk,” onthulde ze. “Als ik zou willen, zou ik met pensioen kunnen gaan. Maar dat wil ik niet; ik houd van mijn werk.”
Geen ambities voor het Songfestival
Ellen werd in het interview ook gevraagd of ze interesse heeft om Nederland ooit te vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival. Haar antwoord was resoluut: “Nee, nee, helemaal niet. Ik hoor dat heel vaak, maar ik ben niet speciaal fan. Het lijkt me een groot mediacircus, en ik wil geen marionet zijn die op afroep komt opdraven.”
Een les in verwachtingen
Ellen’s ervaring bij Boerderij Van Dorst is een herinnering aan hoe de werkelijkheid soms afwijkt van wat we op televisie zien. “Het is een goede les voor mezelf,” gaf ze toe. “Ik moet niet vergeten dat televisie altijd een geregisseerde versie van de werkelijkheid is.” Toch waardeert ze de ervaring en heeft ze bewondering voor Raven van Dorst en diens unieke stijl.
Met haar uitgesproken mening en levenservaring blijft Ellen ten Damme een opvallende verschijning in de Nederlandse entertainmentwereld, ongeacht de context waarin ze verschijnt.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
