Actueel
Dertig jaar geleden was hij mijn favoriete zanger, maar vandaag herken ik hem niet meer
Phil Collins is ongetwijfeld een muzikaal icoon wiens invloed zich uitstrekt over de grenzen van generaties en genres. Geboren in het hart van Londen op 30 januari 1951, groeide hij op in een creatief nest dat zijn artistieke vaardigheden al vroeg cultiveerde. Zijn oom speelde een cruciale rol in het aanwakkeren van zijn muzikale passie door hem een uniek drumstel te geven – een verzameling van tamboerijnen, driehoeken, cimbalen en kleine drums. Dit onconventionele drumstel zou niet alleen dienen als een speeltje, maar als het fundament van zijn toekomstige muzikale expressie.
Ontdekkingen
Als tiener was Collins al intens betrokken bij de muziekwereld. Zijn liefde voor muziek werd verder versterkt door de aankoop van een platenspeler en het album ‘Please Please Me’ van The Beatles, dat een diepe invloed op hem had.
De rock ‘n’ roll-revolutie die zich in die tijd ontvouwde, had een blijvende impact op zijn muzikale ontwikkeling.
Zijn aanpak om te leren drummen was onconventioneel maar effectief; hij speelde voor een spiegel om de coördinatie en het ritme te perfectioneren zonder constant naar zijn handen te hoeven kijken.
Deze zelfstudie, gecombineerd met enkele formele lessen, stelde hem in staat om een intuïtief begrip van muziek te ontwikkelen dat veel verder ging dan wat bladmuziek hem kon leren.
Solosuccessen
Phil Collins’ carrière nam een enorme vlucht toen hij zich aansloot bij de band Genesis.
Zijn toetreding tot deze groep markeerde het begin van een buitengewone periode van muzikale innovatie en succes.
Samen met Genesis en in zijn solocarrière verkocht hij meer dan 100 miljoen platen, waarmee hij zich schaarde tussen muzikale legendes zoals Michael Jackson en Paul McCartney.
Zijn invloed was zo groot dat hits zoals ‘In The Air Tonight’ en ‘You Can’t Hurry Love’ niet alleen top hits werden, maar ook culturele fenomenen die tot op de dag van vandaag resoneren.
Zijn unieke stem en talent voor songwriting brachten hem wereldwijde erkenning en een trouwe schare fans.
Uitdagingen
Toen Collins in 2017 weer bij Genesis kwam voor hun ‘Last Domino’ tournee, was hij al een gevestigde legende.
Echter, de pandemie en zijn gezondheid gooiden roet in het eten, waardoor de tour uitgesteld werd en Collins’ fysieke beperkingen aan het licht kwamen.
Zijn vermogen om te drummen was ernstig aangetast, wat hem dwong om de drumstokken over te dragen aan zijn zoon Nicholas, terwijl hij zich concentreerde op de zang.
Dit was een aanzienlijke aanpassing, niet alleen voor hem, maar ook voor de fans die gewend waren aan zijn krachtige drumoptredens. Ondanks deze uitdagingen bleef zijn vastberadenheid en liefde voor muziek onverminderd sterk.
Carrière
De fysieke uitdagingen waarmee Collins te maken heeft, benadrukken een bredere problematiek van duurzaamheid in de muziekindustrie, vooral voor artiesten die ouder worden.
Zijn huidige gezondheidstoestand dwingt hem om zijn deelname aan lange tours te heroverwegen en te focussen op wat haalbaar is gezien zijn fysieke beperkingen.
Ondanks deze hindernissen blijft zijn liefde voor muziek onwankelbaar, en hij blijft een bron van inspiratie voor zowel collega-muzikanten als fans over de hele wereld.
Collins’ vermogen om zich aan te passen aan nieuwe realiteiten en zijn voortdurende toewijding aan zijn kunst getuigen van zijn uitzonderlijke karakter en blijvende invloed op de muziekwereld.
Familie in shock na tragedie met Klaas Bijl, Jeffrey en Emma: ‘Niet te bevatten’
Het familiedrama rond de vermissing van Jeffrey (10) en Emma (8), die samen met hun vader Klaas Bijl d00d werden aangetroffen in een auto in Winschoten, heeft diepe sporen nagelaten binnen de familiekring. De pijn, het ongeloof en de vragen die achterblijven, maken duidelijk hoe intens het verdriet is.
Een ondenkbare wending
In gesprek met Hart van Nederland doet Mariska, de voormalige stiefdochter van Klaas Bijl, voor het eerst haar verhaal. Terwijl de emoties zichtbaar op haar gezicht staan geschreven, spreekt ze over de verwarring, het verdriet en de verwoesting die deze gebeurtenis heeft veroorzaakt.
“Dat je jezelf iets aandoet, is al moeilijk te begrijpen. Maar dat je ook nog je eigen kinderen meeneemt… dat snap ik écht niet,” zegt ze, zichtbaar aangedaan. “Ongelooflijk. Het grijpt me bij de keel.”
Klaas Bijl had in het verleden een relatie met Mariska’s moeder. “Hij was ooit mijn stiefvader. Mijn moeder is inmiddels bijna twaalf jaar geleden overleden.” Ze kende hem dus door en door, en toch had ze dit nooit aan zien komen. “Ik vind dit echt heel heftig. Dat hij zoiets zou doen? Nooit verwacht. Echt totaal niet.”
Klaas in het verleden: drank en egoïsme
Mariska vertelt dat de relatie van haar moeder met Klaas niet altijd eenvoudig was. “Hij was een egoïstische man. Altijd met zichzelf bezig. Dat hij dronk, ja, dat speelde zeker mee.” Volgens haar stelde Klaas zijn eigen noden vaak boven die van anderen. Het schetst een beeld van iemand die al langere tijd worstelde met persoonlijke demonen, al blijft het moeilijk te verklaren wat hem uiteindelijk tot deze daad heeft gebracht.
Wat Klaas bezielde om deze fatale beslissing te nemen, blijft onduidelijk. Wel geeft Mariska aan dat hij eerder dreigde met het ondernemen van drastische stappen. “Hij heeft vaker dingen gezegd. Achteraf denk je: we hadden alarm moeten slaan. Maar het is zo lastig. Je denkt toch: hij meent het niet, het zijn woorden in een boze bui.”
Nauwe band met het gezin
De afgelopen dagen stond Mariska dicht bij het getroffen gezin. Haar zoon heeft veel contact met de familie van Jeffrey en Emma. “We waren hier gisteravond nog. Mijn zoon is er vaak, dus ik ken ze ook goed. Wat er is gebeurd, raakt ons allemaal.”
De impact op de familie is enorm. “Ze zijn kapot van verdriet. Dat is logisch. Dit is zoiets afschuwelijks. Je kan het niet bevatten. Dit komt zo hard binnen, bij iedereen.”
De plek van de vondst: een litteken in het landschap
Dat de auto met de lichamen van Klaas en zijn kinderen werd gevonden aan de Renselweg in Winschoten, maakt diepe indruk. Voor Mariska is het een plek geworden die voor altijd beladen zal blijven. “Het is nu een gekke plek. Een plek van verdriet, van ongeloof. Ik wil het niet geloven, maar het is helaas wel echt gebeurd.”
Volgens haar kende Klaas de omgeving goed. “Hij kwam hier vaker. Het is typisch dat hij juist hier is heen gegaan. Misschien heeft hij het allemaal van tevoren bedacht. Die gedachte maakt het extra wrang.”
Reconstructie van een tragedie
De afgelopen dagen werd steeds duidelijker dat er tekenen waren die wezen op een zorgwekkende toestand van Klaas Bijl. De dag vóór de verdwijning stuurde hij verontrustende berichten naar de moeder van de kinderen, waarin hij schreef dat er ‘iets zou gaan gebeuren’ en dat ze het ‘wel te boven zou komen’. De moeder nam deze signalen serieus en schakelde de p0litie in.
Agenten bezochten het huis van Klaas, maar zagen destijds geen directe aanleiding om de kinderen bij hem weg te halen. De volgende dag nam Klaas de kinderen mee in zijn grijze Toyota Avensis, met de belofte dat ze naar McDonald’s zouden gaan. Tegen een vriendin, Mirka, zei hij echter dat ze ‘naar het paradijs’ gingen.
Later op zondag belde Klaas nog kort met een kennis, om te zeggen dat het goed ging met de kinderen en dat ze aardappelen en schnitzel hadden gegeten. Het bleek het enige en laatste teken van leven.
De brief en de vondst
Op dinsdagochtend maakte de p0litie bekend dat er een handgeschreven brief van Klaas was gevonden. De inhoud riep ernstige zorgen op. Er stonden aanwijzingen in dat hij zichzelf en zijn kinderen van het leven wilde beroven. Het was een dramatische wending in een zaak die het hele land in de greep hield.
Diezelfde avond werd de auto van Klaas gevonden in het water bij de Renselweg in Winschoten. Forensisch onderzoek bevestigde later dat zich meerdere lichamen in het voertuig bevonden. Daarmee kwam een tragisch einde aan de dagenlange zoekactie, waarin honderden mensen hadden meegezocht.
Verbijstering in de gemeenschap
In Beerta en Winschoten heerst diepe rouw. Scholen, sportclubs en buren zijn geraakt door het verlies van twee jonge kinderen. “Iedereen kende ze wel een beetje,” zegt een buurtbewoner. “Altijd vrolijk, altijd samen.” Er worden herdenkingsmomenten voorbereid en er is een stroom van bloemen neergelegd op plekken waar het gezin werd gezien.
Reflectie en vragen
De tragedie roept, naast intens verdriet, ook fundamentele vragen op. Hoe kon dit gebeuren, ondanks de signalen? Wat kunnen we leren over omgangsregelingen, conflicten na scheiding, en de signalering van psychische nood?
Mariska is daar duidelijk over. “Er moeten betere manieren komen om in te grijpen als er zulke duidelijke signalen zijn. Want dit mag nooit meer gebeuren. Geen enkel kind verdient dit. Geen enkele familie verdient dit.”
Voor nu overheerst de stilte, de r0uw en de poging om te begrijpen. Wat rest is een familie die zich door een onvoorstelbare tragedie moet worstelen — en een samenleving die achterblijft met de opdracht om te waken, beschermen en leren van het ondenkbare.