Actueel
Beste vriend Tom Waes doet boekje open na ziekenhuisbezoek: ´Het gaat heel slecht met hem´
Tom Waes (56) ligt nog altijd in het ziekenhuis na het ernstige ongeluk dat hij afgelopen weekend had. De populaire Belgische presentator kwam zwaar ten val na een aanrijding met een pijlwagen. De gevolgen van de crash waren ernstig, en hij werd direct na het incident in levensgevaar verklaard. Inmiddels heeft hij echter zijn vriend, tv-maker Tim Van Aelst (46), op bezoek gehad, die in De tafel van Gert vertelde over de situatie van Tom en zijn emotionele toestand.
Ernstige verwondingen en schuldgevoel
Volgens Tim Van Aelst had Tom veel pijn na het ongeval. De ribben van Tom waren gebroken, en hij werd geconfronteerd met intense pijn die hem flink had geraakt. “Hij had veel pijn,” vertelde Tim in de talkshow van Gert Verhulst. Tom had ook te maken met een zware emotionele tol, vooral omdat hij zich schuldig voelde over het feit dat hij met te veel drank op achter het stuur was gestapt. In een openhartige verklaring aan de Belgische pers erkende Tom zelf de vergissing: “Het is een grote, onbegrijpelijke fout, waar ik me verschrikkelijk bij voel. Ik wil mijn oprechte excuses aanbieden aan iedereen.”
Emotionele reactie van Tom
Tim vertelde verder dat Tom duidelijk aangedaan was door de situatie. “Het was heel emotioneel,” zei Tim. De schuld die Tom voelde, kwam naar voren in hun gesprek, en zijn vriend merkte op dat Tom echt worstelde met zijn acties. Ondanks zijn pijn en het zware moment, liet Tom merken dat hij zich verantwoordelijk voelde voor het incident en de impact die het had op anderen.
Humor in het ziekenhuis
Hoewel het herstel van Tom zwaar is, was er tijdens het ziekenhuisbezoek toch ruimte voor wat humor. Tim maakte een grap over een oud incident waarbij Tom zich had verslikt in een perzik, verwijzend naar het feit dat de presentator zowel een ernstig fietsongeluk als een auto-ongeluk had overleefd. Het was een lichte manier om wat ontspanning te brengen in een verder emotioneel gesprek.
Herstel in het ziekenhuis
Tom brengt zijn dagen door in het ziekenhuis, waar het herstel zijn grootste prioriteit is. Tim gaf aan dat Tom zich volledig richt op zijn genezing en vooral probeert te vermijden het nieuws te volgen, wat mogelijk extra stress zou veroorzaken. Het herstel zal echter lange tijd in beslag nemen, gezien de ernst van zijn verwondingen en het feit dat zijn auto geen airbags had, wat het voor de hulpdiensten moeilijker maakte om hem te bevrijden.
Zwaar ongeluk met oldtimer
De crash gebeurde met een oldtimer die geen airbags had, wat de situatie verergerde. De Belgische brandweer moest het dak van de auto openknippen om Tom uit zijn benarde positie te bevrijden, terwijl hij buiten bewustzijn was. Deze heftige situatie heeft de gezondheidsproblemen van Tom verder bemoeilijkt, maar gelukkig is hij inmiddels buiten levensgevaar.
Onderzoek naar het ongeluk
Het onderzoek naar het ongeluk zal nog minstens weken duren, aldus het Vlaams Openbaar Ministerie. Dit betekent dat er voorlopig weinig duidelijkheid is over de exacte omstandigheden van de crash. Tom heeft inmiddels zijn excuses aangeboden en hoopt dat de situatie snel wordt opgehelderd.
Toekomstige gevolgen voor Tom Waes’ carrière
Hoewel Tom Waes zwaar getroffen is door het ongeluk, blijft de vraag hangen over de gevolgen voor zijn carrière. Zijn werkgevers hebben aangegeven dat het nog te vroeg is om te zeggen of dit incident invloed zal hebben op zijn tv-werk. Tom’s gezondheid staat op dit moment echter bovenaan, en zijn herstel zal zijn prioriteit blijven.
De familie Brandsteder heeft in stilte een lange en zware weg afgelegd. Achter de bekende televisiegezichten en het publieke leven schuilt al jaren een verhaal van zorg, aanpassing en blijvende beperkingen. Het draait om Bob Brandsteder, de minder bekende zoon van Ron Brandsteder en broer van Rick Brandsteder, wiens leven in 2017 abrupt veranderde door een ingrijpend 0ngeluk.
Een moment dat alles veranderde
Wat begon als een alledaagse situatie, eindigde in een drama met levenslange gevolgen. Bob kwam in 2017 ongelukkig ten val op een trap. De impact was direct voelbaar, maar de volledige ernst werd pas duidelijk na medische onderzoeken in het z!ekenhuis. Een MRI-scan bracht aan het licht dat de zenuwen in zijn arm losgeraakt waren van het ruggenmerg — een zeldzame en ingrijpende aandoening die grote gevolgen heeft voor bewegingsvrijheid en dagelijks functioneren.
Sinds dat moment kan Bob zijn arm niet meer gebruiken. Artsen waren duidelijk: herstel zoals hij dat ooit kende, is niet mogelijk. Het is een diagnose die niet alleen lichamelijk zwaar is, maar ook mentaal diepe sporen nalaat.
Leven met blijvende beperkingen
In de jaren na het 0ngeluk is de situatie nauwelijks veranderd. Ondanks intensieve begeleiding, fysiotherapie en medische consulten bleef de verlamming bestaan. Behandeling kon hooguit bijdragen aan kleine verbeteringen in houding en compensatie, maar de fundamentele schade bleef.
Voor de familie Brandsteder betekende dit een complete herinrichting van het dagelijks leven. Bob werd plotseling afhankelijker van zijn omgeving, iets wat voor iemand die gewend is zelfstandig te functioneren bijzonder confronterend kan zijn.
Zijn moeder Yvonne sprak daar eerder openhartig over. Ze gaf aan dat de fysieke situatie al jaren stabiel is, maar dat dit niet betekent dat het makkelijk wordt. “Je leert ermee leven,” zei ze, “maar het went nooit helemaal.”
Een gezin dat bijspringt
Om Bob zo goed mogelijk te ondersteunen, besloot de familie hem dichter bij zijn broer Rick te laten wonen. Er werd een woning voor hem geregeld in de buurt, zodat er altijd iemand in de nabijheid was die kon helpen waar nodig.
Dat besluit zegt veel over de onderlinge band binnen het gezin. Ondanks bekendheid, middelen en een druk bestaan koos de familie voor nabijheid en praktische steun. Niet vanuit plicht, maar vanuit zorg en betrokkenheid.
Toch blijft er ook een harde realiteit: geld, connecties en bekendheid kunnen veel mogelijk maken, maar ze kunnen geen wonderen verrichten. De medische wereld bood geen oplossing die Bob zijn oude leven kon teruggeven.
Mentale klap en langzaam herstel
Naast de fysieke gevolgen had het 0ngeluk ook een zware mentale impact. Ron Brandsteder vertelde eerder dat zijn zoon lange tijd diep zat. Het verlies van bewegingsvrijheid, toekomstplannen en vanzelfsprekendheid liet sporen na.
Voor een ouder is dat misschien wel het zwaarst: machteloos moeten toekijken hoe je kind worstelt met iets waar je niets aan kunt veranderen. Ron verwoordde het ooit treffend: hij zou zich niet kunnen voorstellen zelf met zo’n beperking te moeten leven.
Toch kwam er, na verloop van tijd, een kentering. Bob begon langzaam zijn nieuwe werkelijkheid te accepteren. Niet omdat hij geen verdriet meer voelde, maar omdat blijven vechten tegen het onvermijdelijke te veel energie kostte.
Leren leven met een nieuw perspectief
Acceptatie betekent niet opgeven. In het geval van Bob betekende het zoeken naar manieren om zijn leven opnieuw vorm te geven, binnen de grenzen die er nu eenmaal zijn. Kleine stappen, nieuwe routines en het opnieuw vinden van eigenwaarde buiten fysieke mogelijkheden.
Ron sprak daar met trots over. Over hoe zijn zoon, ondanks alles, weer vooruit durfde te kijken. Dat proces gaat met vallen en opstaan, maar het getuigt van veerkracht.
Voor buitenstaanders is zo’n traject vaak onzichtbaar. Er zijn geen grote interviews, geen publieke updates, geen dramatische momenten op televisie. Het is een stil gevecht, dat zich grotendeels achter gesloten deuren afspeelt.
Een bewuste keuze voor privacy
Die behoefte aan rust en afscherming werd onlangs opnieuw duidelijk bij het afscheid van Ron Brandsteder. De plechtigheid vond plaats in zeer besloten kring. Geen camera’s, geen publieke aanwezigheid, geen media-aandacht.
In de podcast Strikt Privé lichtte Evert Santegoeds toe dat hier bewust voor gekozen is. Hij gaf aan dat hij voldoende informatie had om pers te sturen, maar dat hij dat niet heeft gedaan uit respect voor de wens van de familie.
Volgens Santegoeds speelt Bob hierin een belangrijke rol. Hij zou er sterk de voorkeur aan geven om buiten beeld te blijven. Geen publieke aandacht, geen foto’s, geen verhalen — alleen ruimte om in rust te rouwen en te verwerken.
Respect boven sensatie
Die keuze werd breed gerespecteerd. In een tijd waarin alles wordt gedeeld en vastgelegd, is het opvallend en veelzeggend wanneer een bekende familie expliciet kiest voor stilte. Het onderstreept dat niet alles bedoeld is voor het publieke domein.
Voor Bob is die afscherming extra belangrijk. Zijn leven is al ingrijpend veranderd; extra aandacht zou weinig toevoegen en mogelijk zelfs belastend zijn.
Het laat zien dat achter bekende namen gewone mensen schuilgaan, met gewone zorgen, verdriet en kwetsbaarheid. Soms is het grootste gebaar juist het respecteren van grenzen.
Een verhaal dat blijft
Het verhaal van Bob Brandsteder is geen verhaal van snelle oplossingen of wonderbaarlijk herstel. Het is een verhaal over blijvende beperkingen, maar ook over aanpassing, familiebanden en menselijke veerkracht.
Het herinnert eraan dat niet elke strijd zichtbaar is en dat sommige gevolgen een leven lang meegaan. Tegelijk toont het hoe belangrijk steun, begrip en rust zijn in zulke situaties.
Voor de familie Brandsteder blijft Bob, boven alles, zoon en broer — niet een medisch dossier of een publiek verhaal. En misschien is dat wel de belangrijkste les uit dit stille, maar indringende verhaal.