Actueel
Ash (23) is boos: Ik kan geen baan vinden, overal word ik afgewezen
In de moderne samenleving zijn tatoeages en piercings steeds meer geaccepteerd, maar op de arbeidsmarkt blijven ze een bron van discussie. TikTok-influencer Ash, die als Uber Eats-bezorger werkt, ondervond dit aan den lijve toen ze een baan misliep bij TJ Maxx. Volgens haar waren haar opvallende tatoeages de doorslaggevende reden voor de afwijzing, en haar ervaring roept belangrijke vragen op over vooroordelen in de professionele wereld.
Afgewezen door Vooroordelen
Ash solliciteerde onlangs bij TJ Maxx, maar kreeg al snel een automatische afwijzing. Toen ze persoonlijk navraag deed, werd haar verteld dat andere sollicitanten meer ervaring hadden. Toch is Ash ervan overtuigd dat haar lichaamskunst een belangrijke rol speelde. “Het kan geen toeval zijn,” vertelt ze in een TikTok-video die inmiddels miljoenen keren is bekeken. “Omdat ik tatoeages heb, betekent dat toch niet dat ik geen goede werknemer ben?”
De afwijzing leidde tot een storm aan reacties. Velen prezen haar openheid, maar ze ontving ook haatdragende opmerkingen. Een van de meest gelikete reacties luidde: “Je maakt kinderen bang.” Een andere gebruiker suggereerde dat ze beter in een circus of Halloween-winkel kon werken. “TikTok-gebruikers kunnen echt wreed zijn,” reageert Ash. “Maar ik laat me niet veranderen voor een baan met minimumloon.”
Creativiteit als Zelfexpressie
Ash benadrukt dat haar tatoeages en piercings een vorm van zelfexpressie zijn. Hoewel ze bezig is met het weglaseren van een spin-tatoeage op haar voorhoofd, is dit geen spijtbetuiging. “Ik vervang hem gewoon door iets anders,” zegt ze nuchter. “Het zijn mijn keuzes, en ik sta daar volledig achter.”
Ze vindt het frustrerend dat werkgevers tatoeages vaak als onprofessioneel beschouwen. “Het idee dat lichaamskunst je minder capabel maakt, is echt achterhaald. Het is 2024. Mensen zouden verder moeten kijken dan uiterlijkheden.”
Een Breder Probleem
De ervaring van Ash is niet uniek. Velen met lichaamskunst ondervinden nog steeds obstakels in hun professionele leven. Volgens Ash zouden werkgevers niet moeten vasthouden aan traditionele ideeën over professionaliteit. “Ik ken zoveel slimme en creatieve mensen met tatoeages en piercings. Het werk dat je levert, zegt toch veel meer dan hoe je eruitziet?”
Hoewel ze de afwijzing van TJ Maxx betreurt, blijft Ash positief. Ze redt zich prima met haar inkomsten als bezorger en influencer. “Als een bedrijf me niet accepteert zoals ik ben, dan is dat niet de plek waar ik wil werken,” zegt ze resoluut.
Een Oproep tot Verandering
Met haar verhaal hoopt Ash een breder debat te openen over diversiteit en zelfexpressie op de werkvloer. “Werkgevers moeten zich aanpassen aan de moderne samenleving. Diversiteit gaat niet alleen over cultuur of gender, maar ook over persoonlijke keuzes zoals tatoeages en piercings.” Ze hoopt dat haar verhaal anderen inspireert om trouw te blijven aan zichzelf, ongeacht de vooroordelen.
Ash blijft vastberaden en trouw aan haar identiteit. “Ik ben wie ik ben, en dat ga ik niet veranderen om in een hokje te passen. Diversiteit moet gevierd worden, niet veroordeeld.”
Met haar openheid en vastberadenheid houdt Ash een spiegel voor aan een samenleving die nog steeds worstelt met traditionele normen. Haar verhaal benadrukt dat er meer moet worden gekeken naar talent en vaardigheden dan naar uiterlijkheden, en dat inclusiviteit op de werkvloer verder moet worden uitgebreid.
Siska Schoeters, bekend van haar veelzijdige werkzaamheden in de media, deelt in een openhartig interview met Story dat ze jarenlang haar gezondheid had verwaarloosd door haar hectische werkagenda. Het combineren van verschillende projecten, zonder pauze, bracht haar op een punt waar haar lichaam haar dwong om in te grijpen. “Het scheelde niet veel,” vertelt ze, verwijzend naar een periode waarin ze gevaarlijk dicht bij een burn-out zat.
Gevaarlijk dicht bij een burn-out
Siska beschrijft een tijd waarin haar gezondheid ernstig onder druk stond en haar lichaam letterlijk “de handrem” aantrok. De stress van haar drukke werkleven, waarbij ze constant verschillende rollen en verplichtingen combineerde, had haar bijna tot het uiterste gebracht. “Alles kwam tegelijk op me af,” zegt ze. De gevolgen van die overbelasting waren onmiskenbaar, en uiteindelijk kon ze niet anders dan stoppen. Gelukkig had ze de mogelijkheid om zich tijdelijk terug te trekken, gesteund door mensen die haar serieus namen. Dit werd volgens haar een cruciaal moment om even stil te staan en te luisteren naar de signalen van haar lichaam.
Hoewel Siska niet spreekt van een volledige burn-out, erkent ze dat ze er zeer dicht bij was. Die ervaring heeft haar aan het denken gezet over de manier waarop ze haar leven en werk in de toekomst wil inrichten. Ze beseft nu dat ze de grenzen van haar fysieke en mentale gezondheid niet langer kan negeren, en dat het belangrijk is om tijdig te stoppen voordat het te laat is.
Rust en eenvoud
Tijdens haar rustperiode besloot Siska de drukte van het werk los te laten en te kiezen voor eenvoud. Ze luisterde veel naar Klara, wat haar hielp om langzaam haar energie weer op te bouwen. “Het is belangrijk om de rust te nemen die je nodig hebt,” zegt ze, “en om niet te wachten tot het te laat is.” De tijd voor zelfzorg heeft haar geholpen om haar herstel niet uit te stellen, wat ze als een belangrijk leerpunt beschouwt.
Reacties van buitenaf
Wat Siska het meeste raakte tijdens deze periode van herstel, waren de reacties van de buitenwereld. “Sommige mensen wuifden het weg, noemden het ‘gewoon moe zijn,’ en dat deed pijn,” vertelt ze. Ze benadrukt dat er vaak te snel geoordeeld wordt over mensen die moeite hebben met hun gezondheid, terwijl het belangrijker is om te luisteren en begrip te tonen.
Siska pleit voor meer empathie en minder oordeel, omdat zulke ervaringen een diepgaande impact kunnen hebben op iemand’s welzijn.
Met haar openhartigheid hoopt ze anderen aan te moedigen om beter naar zichzelf te luisteren en tijdig in te grijpen wanneer ze zich overweldigd voelen. Siska wil vooral dat mensen begrijpen dat het nemen van een stap terug een teken van kracht is, geen zwakte. “Ik ben dankbaar dat ik de tijd heb genomen om mijn herstel niet uit te stellen,” zegt ze. Ze kijkt met vertrouwen naar de toekomst, met de les dat het belangrijk is om niet alleen fysiek, maar ook mentaal goed voor jezelf te zorgen.