Actueel
Ash (23) is boos: Ik kan geen baan vinden, overal word ik afgewezen
In de moderne samenleving zijn tatoeages en piercings steeds meer geaccepteerd, maar op de arbeidsmarkt blijven ze een bron van discussie. TikTok-influencer Ash, die als Uber Eats-bezorger werkt, ondervond dit aan den lijve toen ze een baan misliep bij TJ Maxx. Volgens haar waren haar opvallende tatoeages de doorslaggevende reden voor de afwijzing, en haar ervaring roept belangrijke vragen op over vooroordelen in de professionele wereld.
Afgewezen door Vooroordelen
Ash solliciteerde onlangs bij TJ Maxx, maar kreeg al snel een automatische afwijzing. Toen ze persoonlijk navraag deed, werd haar verteld dat andere sollicitanten meer ervaring hadden. Toch is Ash ervan overtuigd dat haar lichaamskunst een belangrijke rol speelde. “Het kan geen toeval zijn,” vertelt ze in een TikTok-video die inmiddels miljoenen keren is bekeken. “Omdat ik tatoeages heb, betekent dat toch niet dat ik geen goede werknemer ben?”
De afwijzing leidde tot een storm aan reacties. Velen prezen haar openheid, maar ze ontving ook haatdragende opmerkingen. Een van de meest gelikete reacties luidde: “Je maakt kinderen bang.” Een andere gebruiker suggereerde dat ze beter in een circus of Halloween-winkel kon werken. “TikTok-gebruikers kunnen echt wreed zijn,” reageert Ash. “Maar ik laat me niet veranderen voor een baan met minimumloon.”
Creativiteit als Zelfexpressie
Ash benadrukt dat haar tatoeages en piercings een vorm van zelfexpressie zijn. Hoewel ze bezig is met het weglaseren van een spin-tatoeage op haar voorhoofd, is dit geen spijtbetuiging. “Ik vervang hem gewoon door iets anders,” zegt ze nuchter. “Het zijn mijn keuzes, en ik sta daar volledig achter.”
Ze vindt het frustrerend dat werkgevers tatoeages vaak als onprofessioneel beschouwen. “Het idee dat lichaamskunst je minder capabel maakt, is echt achterhaald. Het is 2024. Mensen zouden verder moeten kijken dan uiterlijkheden.”
Een Breder Probleem
De ervaring van Ash is niet uniek. Velen met lichaamskunst ondervinden nog steeds obstakels in hun professionele leven. Volgens Ash zouden werkgevers niet moeten vasthouden aan traditionele ideeën over professionaliteit. “Ik ken zoveel slimme en creatieve mensen met tatoeages en piercings. Het werk dat je levert, zegt toch veel meer dan hoe je eruitziet?”
Hoewel ze de afwijzing van TJ Maxx betreurt, blijft Ash positief. Ze redt zich prima met haar inkomsten als bezorger en influencer. “Als een bedrijf me niet accepteert zoals ik ben, dan is dat niet de plek waar ik wil werken,” zegt ze resoluut.
Een Oproep tot Verandering
Met haar verhaal hoopt Ash een breder debat te openen over diversiteit en zelfexpressie op de werkvloer. “Werkgevers moeten zich aanpassen aan de moderne samenleving. Diversiteit gaat niet alleen over cultuur of gender, maar ook over persoonlijke keuzes zoals tatoeages en piercings.” Ze hoopt dat haar verhaal anderen inspireert om trouw te blijven aan zichzelf, ongeacht de vooroordelen.
Ash blijft vastberaden en trouw aan haar identiteit. “Ik ben wie ik ben, en dat ga ik niet veranderen om in een hokje te passen. Diversiteit moet gevierd worden, niet veroordeeld.”
Met haar openheid en vastberadenheid houdt Ash een spiegel voor aan een samenleving die nog steeds worstelt met traditionele normen. Haar verhaal benadrukt dat er meer moet worden gekeken naar talent en vaardigheden dan naar uiterlijkheden, en dat inclusiviteit op de werkvloer verder moet worden uitgebreid.
Actueel
Belle Perez laat opnieuw van zich horen en deelt een persoonlijk bericht na het verlies van haar man
Het nieuws kwam vorige week hard binnen in België en Nederland. Belle Perez verloor onverwacht haar levenspartner Wouter van der Horst, met wie zij jarenlang lief en leed deelde. De zangeres hield zich dagenlang stil, maar heeft nu voor het eerst zelf woorden gegeven aan het immense gemis dat haar en haar gezin heeft getroffen.
Een leven dat in één moment kantelde
Voor buitenstaanders is het soms nauwelijks te bevatten hoe snel het leven kan veranderen. Nog geen dag voor het ingrijpende moment vierde het gezin een feestelijke gebeurtenis: de negende verjaardag van zoon Ellia. Een dag vol taart, lachende gezichten en het vertrouwde gevoel van samen zijn. Wat niemand toen kon vermoeden, is dat dit één van de laatste momenten zou zijn waarop het gezin nog compleet was.
Voor Belle Perez betekende het daaropvolgende nieuws een breuklijn door haar leven. Alles wat vanzelfsprekend leek, viel in één klap stil. Optredens, plannen, routine: ze maakten plaats voor stilte, ongeloof en verdriet. In zulke momenten ontbreekt vaak de taal om te beschrijven wat iemand voelt — en juist daarom raakte haar eerste reactie zoveel mensen.
Belle spreekt: woorden uit een verscheurd hart
Via Instagram deelde Belle Perez een foto van haar man, vergezeld van een boodschap die recht uit het hart lijkt te komen. Geen grootse verklaringen, geen publiek statement, maar een persoonlijke reflectie die de rauwheid van het moment blootlegt.
Ze schrijft dat het verlies zo plotseling kwam dat haar hart het nog niet kan bijbenen. Dat het leven in één ademtocht volledig veranderde. Wat bleef, zo verwoordt ze, is liefde — en een gemis dat alles overstemt. Ze noemt Wouter haar liefste echtgenoot en de meest toegewijde papa, zoon en broer. Woorden die niet alleen verdriet uitdrukken, maar ook laten zien hoe diep de band was die zij met hem deelde.
Voor velen voelde die boodschap herkenbaar. Het was geen tekst voor de media, maar een brief aan de wereld, geschreven vanuit een plek waar pijn en liefde naast elkaar bestaan.
Overweldigende steun uit twee landen
In haar bericht staat Belle ook stil bij de enorme golf aan medeleven die haar overspoelt. Ze spreekt van een “tsunami aan liefde” die voelbaar is in zowel België als Nederland. Die woorden zijn geen overdrijving. Onder haar bericht stromen reacties binnen van collega-artiesten, vrienden, fans en mensen die haar verhaal al jaren volgen.
Mensen delen herinneringen aan ontmoetingen, aan concerten waar haar muziek hen raakte, of spreken simpelweg hun steun uit als ouder, partner of mens. Juist die brede verbondenheid laat zien hoe diep het verhaal resoneert. Verdriet is universeel, en wanneer iemand het durft te delen zonder maskers, voelen anderen zich uitgenodigd om mee te dragen.
Een moeder, een zoon en een nieuwe werkelijkheid
Centraal in alles staat zoon Ellia. Voor een kind van negen is zo’n plotselinge verandering nauwelijks te bevatten. Het leven zoals hij dat kende, is in korte tijd onherkenbaar geworden. Belle en haar familie kiezen er bewust voor om hem te beschermen, rust te bieden en ruimte te laten voor zijn eigen tempo.
Voor ouders die dit lezen, zal het invoelbaar zijn: het instinct om sterk te blijven voor je kind, terwijl je zelf nauwelijks overeind blijft. Belle heeft haar professionele verplichtingen tijdelijk losgelaten om zich volledig te richten op haar gezin. Haar kerstconcerten werden geannuleerd, niet uit plicht, maar uit noodzaak.
Van verlies naar betekenis: de Wout Foundation
Te midden van dit alles ontstond een idee dat veel mensen diep heeft geraakt. In plaats van bloemen of andere traditionele gebaren, vraagt Belle aandacht voor de Wout Foundation — een stichting die is opgericht ter nagedachtenis aan haar man.
Het doel van de stichting is helder en betekenisvol: hoop bieden aan kinderen voor wie het leven niet vanzelfsprekend verloopt. Vanuit het eigen verlies wil de familie iets creëren dat anderen ondersteunt, juist daar waar het moeilijk is.
Het is een keuze die veel zegt over de waarden die Wouter en Belle samen deelden. Wie midden in rouw besluit om vooruit te kijken naar wat men kan betekenen voor anderen, toont een kracht die verder gaat dan woorden.
Waarom dit zoveel mensen raakt
Dat de stichting zoveel losmaakt, is begrijpelijk. Het idee dat uit iets pijnlijks iets goeds kan groeien, biedt troost — niet alleen aan de nabestaanden, maar ook aan mensen die zelf met verlies leven. Het maakt verdriet niet kleiner, maar geeft het richting.
Veel reacties onderstrepen dat gevoel. Mensen schrijven dat ze ontroerd zijn door de keuze om iets blijvends te creëren. Dat het hen herinnert aan wat echt telt: zorg voor elkaar, aandacht voor kwetsbaarheid, en het besef dat liefde niet stopt waar het leven verandert.
Geen haast, geen verwachtingen
Belle heeft niet aangegeven wanneer of hoe ze haar werk zal hervatten. En dat is begrijpelijk. Rouw kent geen schema en geen deadline. De komende periode zal in het teken staan van aanpassing, verwerking en het opnieuw vormgeven van het dagelijks leven.
Wat vaststaat, is dat ze er niet alleen voor staat. De steun uit haar omgeving, de liefde voor haar zoon en de herinneringen aan Wouter vormen samen een netwerk waarin ze stap voor stap haar weg zal vinden.
Een moment van stilte en respect
Vanaf deze plek past vooral terughoudendheid en respect. Niet elk verdriet hoeft geanalyseerd of verklaard te worden. Soms is erkennen genoeg. Erkennen dat dit een immens verlies is. Dat woorden tekortschieten. En dat medeleven geen oplossing biedt, maar wel verzacht.
Onze gedachten gaan uit naar Belle, naar Ellia en naar alle mensen die Wouter liefhadden. Moge de liefde die nu zo voelbaar is, hen dragen in een tijd waarin alles anders is geworden.
Soms is er niets meer te zeggen dan dit: je staat er niet alleen voor.