Actueel
André Hazes noemt rachel niet meer ze moeder en verbreekt definitief contact met haar: ‘Ik wil haar niet meer in mijn leven’
BEELDEN ONDERAAN!
André Hazes Jr. heeft in een openhartig interview met Shownieuws een boekje opengedaan over zijn slechte band met zijn moeder, Rachel Hazes. In het gesprek met Evert Santegoeds, dat plaatsvond vanwege zijn aankomende optreden in het Concertgebouw in Amsterdam, onthulde de 30-jarige zanger dat hij Rachel niet langer als zijn moeder beschouwt. Bovendien twijfelde hij lang over zijn deelname aan de concertreeks Holland Zingt Hazes, omdat hij daar ‘geen geld voor Rachel wil verdienen’.
Een definitieve breuk met Rachel
De relatie tussen André en Rachel is al jaren moeizaam, maar het lijkt erop dat de breuk nu definitief is. “Ik heb altijd gehoopt dat het goed zou komen,” vertelt André. “Ik heb haar al eens een tweede kans gegeven. Maar nu ben ik er voor mezelf wel uit. Ik wil het gewoon niet meer in mijn leven hebben.”
Volgens André heeft de relatie altijd op gespannen voet gestaan, met periodes van korte verzoening. “Ik denk dat Rachel een van de allerleukste personen op aarde is. Iemand met wie je ontzettend kan lachen. Totdat het even tegenzit. Totdat je een discussie met elkaar krijgt,” legt hij uit. “Dat uit zich in koud zijn.”
‘Ik ben een wees’
Een moment dat veel impact op André had, was de geboorte van zijn zoon André III. Hij voelde zich op dat moment alleen en verwees naar zichzelf als een ‘wees’. “Monique (Westenberg, de moeder van zijn zoon, red.) belde haar hele familie op om het nieuws te delen. En ik dacht: ik kan niemand bellen. Ja, Roxeanne nu wel, maar in die tijd ook niet.”
Het gevoel van eenzaamheid wordt versterkt door recente gebeurtenissen. Kort voor kerst ontving André een mail namens Rachel, waarin zij hem liet weten dat ze hem ging dagvaarden. Het geschil draait om het gebruik van de naam ‘André Hazes’. Rachel, die de rechten beheert van haar overleden echtgenoot, eist dat haar zoon voortaan optreedt met ‘Junior’ achter zijn naam.
“Dat raakt je,” zegt André. “Niet eens om de inhoud van die mail, maar gewoon om het besef dat iemand zo ver kan gaan.”
Rachel niet meer ‘mijn moeder’
Tijdens het interview met Shownieuws viel op dat André Rachel consequent bij haar voornaam noemt en niet als ‘mijn moeder’. Toen Evert Santegoeds haar met die term benoemde, viel André stil en corrigeerde zichzelf. “Ik zeg dus niet meer mijn moeder,” legt hij uit. “Ik vraag dat ook aan mensen in mijn omgeving. Ik wil dat het een beetje vervaagt.”
Twijfels over deelname aan Holland Zingt Hazes
De slechte band met Rachel heeft ook invloed gehad op André’s deelname aan Holland Zingt Hazes, de concertreeks die zijn vader eert. Rachel is mede-eigenaar van het concept, en dat zorgt voor innerlijke conflicten bij André. “Op het podium geld verdienen voor Rachel, zorgt ervoor dat ik niet lekker in de spiegel kan kijken,” bekent hij.
Toch besloot André uiteindelijk om dit jaar wél mee te doen. Dit doet hij vooral uit loyaliteit naar MediaLane, het productiebedrijf achter de concertreeks. “Daar werk ik al twaalf jaar mee en die mensen zitten in mijn hart. Ik hou van Iris van den Ende. We hebben nu zo’n band dat ik dat kan zeggen. Ik wil haar niet zo snel verdriet doen.”
André benadrukt dat zijn keuze niets te maken heeft met de muziek van zijn vader, André Hazes senior. “Het heeft niks te maken met die ouwe of met zijn muziek. Het gaat puur om de omstandigheden.”
Toekomstige deelname onzeker
Of André na dit jaar nog aan de concertreeks zal deelnemen, weet hij niet. “Ik zou met heel veel liefde zeggen van wel,” zegt hij. “Maar ik weet dat er mensen in mijn omgeving zijn die, als ik stop, ook zouden stoppen. En als ik wil, kan ik mijn eigen concept starten. Maar Nederland is klein, en ik heb geen zin in gezeur.”
De zanger is zich bewust van zijn invloed en het effect van zijn keuzes op anderen. “Ik wil niet die jongen zijn die problemen gaat veroorzaken met mensen met wie ik jarenlang goed heb gewerkt.”
Verslaving en eerlijkheid
De spanningen rondom Rachel en de concertreeks raken ook André’s herstelproces. Muziekkenner Ronald Molendijk wees in de uitzending op de kwetsbare positie van de zanger. “Hij heeft verslavingsproblematiek en heeft daar hard aan gewerkt,” zegt Molendijk. “Een van de belangrijkste dingen voor iemand die die stappen zet, is eerlijk zijn. En hij zegt hier dat hij er eigenlijk niet zou willen staan. Dat is een teken dat hij dit eigenlijk niet moet doen.”
Molendijk pleit ervoor dat André volgend jaar een andere weg inslaat. “Volgend jaar absoluut niet doen, of neem het over. Ga het zelf doen met iemand anders.”
Conclusie
De relatiebreuk tussen André en Rachel Hazes lijkt nu
definitief. André is vastbesloten om haar uit zijn leven te houden
en noemt haar zelfs niet langer ‘zijn moeder’. De spanningen maken
het lastig voor hem om op te treden tijdens Holland Zingt
Hazes, maar uit loyaliteit naar de productie heeft hij
besloten om dit jaar toch mee te doen. Wat de toekomst brengt, is
onduidelijk, maar één ding is zeker: de breuk met Rachel laat diepe
sporen na in het leven van André Hazes Jr.
Luc Nilis openhartig over zijn gokverslaving: “Ik ging van hero naar zero, maar ik heb mezelf teruggevonden”
Voormalig topvoetballer Luc Nilis heeft in een aangrijpend interview met Het Laatste Nieuws eerlijk gesproken over de periode waarin hij kampte met een gokverslaving. De 58-jarige ex-Rode Duivel, ooit een van de grootste Belgische voetbaltalenten, vertelt hoe de leegte na het einde van zijn carrière hem in een donkere periode deed belanden — en hoe hij daar met veel moeite weer uit wist te klimmen.
Het zwarte gat na het voetbal
Nilis blikt in het gesprek terug op de periode na zijn vroegtijdige afscheid van het profvoetbal. In 2000 kwam zijn loopbaan abrupt tot stilstand na een zware beenbreuk tijdens zijn tijd bij Aston Villa. Wat volgde, was wat hij zelf omschrijft als “een zwart gat dat in mijn geval héél zwart was.”
“Ik was vijftien jaar lang gewend aan de adrenaline van het voetbal,” vertelt hij. “Elke dag stond in het teken van competitie, spanning en discipline. Toen dat plots wegviel, viel ik in een leegte. De energie en focus die ik altijd in het voetbal stak, moesten ergens anders naartoe — en dat is misgelopen.”
Van spelplezier naar verslaving
Volgens Nilis begon zijn relatie met gokken onschuldig. “Als speler kaartte ik graag, en af en toe ging ik naar een casino,” zegt hij. “Dat was toen geen probleem. Het was ontspanning, een beetje plezier met de ploegmaats.”
Maar na zijn carrière veranderde dat volledig. De spanning van het spel werd een surrogaat voor de adrenaline van het voetbal. “Vroeger speelde ik snooker, en opeens zat ik te pokeren in donkere zaaltjes achterin cafés,” vertelt hij open. “Wat begon als een tijdverdrijf, werd langzaam iets wat mijn leven ging beheersen.”
De ex-aanvaller, die in zijn hoogtijdagen schitterde bij PSV en de Rode Duivels, beschrijft hoe het spel zijn gedachten overnam. “Het ging niet meer om plezier of winnen. Het ging om ontsnappen aan dat lege gevoel. En dat is het gevaarlijke aan verslaving: je denkt dat je de controle hebt, terwijl het spel met jou speelt.”
De moeilijke weg naar herstel
Pas toen hij professionele hulp zocht, besefte Luc Nilis hoe diep hij zat. “Ik kwam terecht in een afkickkliniek, en daar is het besef echt doorgedrongen. In het begin voelde ik me totaal verloren. Ik ging van hero naar zero,” zegt hij eerlijk.
De eerste dagen in de kliniek waren loodzwaar. “De eerste tien dagen heb ik elke avond liggen wenen. Ik voelde me schuldig, zwak en teleurgesteld in mezelf. Maar de gesprekken met therapeuten en lotgenoten hebben mijn ogen geopend. Daar leerde ik stap voor stap weer mezelf te zijn.”
Nilis beschrijft die periode als een emotionele reset. “De therapie bracht me terug naar de waarden waarmee ik ben opgevoed: eerlijkheid, discipline en respect. Toen ik buitenkwam, voelde ik me alsof ik opnieuw begonnen was.”
Leven met alertheid
Vandaag heeft Nilis zijn leven weer op de rails, maar hij blijft voorzichtig. “Ik weet nu waar het gevaar loert,” zegt hij. “Dat is iets wat altijd in mij zal blijven, dus ik mijd elke vorm van risico.”
Hij vertelt dat hij zelfs kleine weddenschappen vermijdt, hoe onschuldig ze ook lijken. “Als er op een babyborrel wordt gegokt over het geslacht van het kindje, doe ik niet mee. Als journalisten mij vragen wie de Champions League-finale gaat winnen, geef ik geen voorspelling. Dat zijn voor mij triggers die ik liever uit de weg ga.”
Zijn strategie is duidelijk: afstand houden van situaties die kunnen leiden tot verleiding. “Ik weet wat het met me doet, en dat wil ik nooit meer meemaken.”
Een leven met nieuwe waarden
Vandaag richt Nilis zich op zijn familie, zijn werk als voetbalanalist en zijn persoonlijke groei. Hij spreekt met rust en overtuiging over zijn herstel. “Ik heb geleerd dat geluk niet in spanning zit, maar in evenwicht,” zegt hij. “Ik heb veel verloren, maar ik heb ook mezelf teruggevonden. En dat is onbetaalbaar.”
De oud-voetballer benadrukt dat openheid essentieel is om een verslaving te doorbreken. “Zolang je het probleem verbergt, blijf je erin vastzitten. Eerlijkheid — tegenover jezelf en tegenover anderen — is de enige manier om eruit te komen.”
Erkenning en steun
Sinds zijn verhaal bekend werd, ontving Nilis veel steun van fans en collega’s. Zijn eerlijkheid wordt gewaardeerd, juist omdat hij zijn verleden niet verdoezelt. “Ik ben niet trots op wat er gebeurd is, maar ik schaam me er ook niet meer voor,” zegt hij. “Iedereen kan fouten maken. Belangrijk is wat je ermee doet.”
Ook binnen de sportwereld groeit het besef dat verslaving vaker voorkomt dan mensen denken. Het wegvallen van structuur na een topsportcarrière kan leiden tot leegte, stress en risicogedrag. Nilis wil daar open over blijven praten, zodat anderen zich durven uit te spreken.
“Als mijn verhaal iemand kan helpen om op tijd hulp te zoeken, dan is het niet voor niets geweest,” zegt hij.
Van val naar veerkracht
Wat Luc Nilis meemaakte, is voor velen een herkenbaar verhaal: de moeilijke overgang van een leven vol adrenaline naar een rustiger bestaan. Maar zijn herstel is ook een getuigenis van veerkracht.
De ex-Rode Duivel zegt nu met trots dat hij de controle over zijn leven terug heeft. “Ik leef weer bewust, met respect voor mezelf. Ik wil niet meer geleefd worden door wat ik doe, maar kiezen wat ik doe.”
Zijn nuchtere conclusie vat het mooi samen: “Het zwarte gat was diep, maar ik heb het licht weer gevonden. En dat is waar ik me vandaag op focus: licht, rust en dankbaarheid.”