Actueel
OML-Roy deelt vreselijk nieuws over hersentumor
Roy Oude Rikerink, bekend van het indrukwekkende programma Over Mijn Lijk, heeft deze week belangrijk nieuws gedeeld over zijn gezondheid. De 34-jarige Roy, die zeven jaar geleden de diagnose hersentumor kreeg, liet zich afgelopen maandag samen met zijn vrouw Annick onderzoeken in het Erasmus MC in Rotterdam. De uitslag van dat bezoek heeft hij inmiddels zelf gedeeld via sociale media. Het was een spannende en zenuwslopende dag, maar gelukkig konden Roy en Annick met een opgelucht hart weer huiswaarts keren.
Deelname aan Over Mijn Lijk
Roy werd in heel Nederland bekend toen hij in 2019 deelnam aan Over Mijn Lijk, het televisieprogramma van BNNVARA en Tim Hofman. In dit programma volgde Tim jongeren die te horen hebben gekregen dat ze ongeneeslijk z!ek zijn en niet lang meer te leven hebben. Roy was een van de deelnemers die de kijkers recht in het hart wist te raken. Zijn openheid, zijn veerkracht en vooral de liefdevolle band met zijn vrouw Annick en zoontje Scott maakten diepe indruk. Samen lieten ze zien hoe je ondanks de zwaarste boodschap nog steeds kunt kiezen voor leven, liefde en hoop.
In het programma vertelde Roy over de impact van de diagnose op zijn leven. Hij kreeg de hersentumor op jonge leeftijd en wist meteen dat het zijn toekomst compleet op zijn kop zou zetten. Toch weigerde hij zich er volledig door te laten leiden. In plaats daarvan koos hij ervoor om elke dag bewust te leven en alles eruit te halen wat nog wél mogelijk was. Samen met Annick en hun zoon Scott probeerde hij van elk moment iets moois te maken.
Hersentumor: een diagnose die alles verandert
Het is inmiddels zeven jaar geleden dat bij Roy een hersentumor werd ontdekt. Een diagnose die meteen duidelijk maakte: genezen zou niet meer mogelijk zijn. In de jaren die volgden heeft Roy geleerd te leven met die boodschap. De tumor is er, hij zal niet verdwijnen, maar zolang hij niet groeit, is er ruimte om te blijven genieten van het leven. Toch is die onzekerheid altijd aanwezig. “Je weet niet hoe lang je nog hebt,” vertelde Roy daar eerder over. “Maar je weet wél dat je alles op alles moet zetten om er het mooiste van te maken.”
Goed nieuws uit Rotterdam
Afgelopen maandag was zo’n dag waarop de toekomst opnieuw even heel dichtbij kwam. Samen met Annick reisde Roy af naar het Erasmus MC in Rotterdam, het z!ekenhuis waar hij onder controle staat. Het was tijd voor een nieuwe scan, een nieuwe check om te kijken hoe de tumor zich ontwikkeld had. Zenuwen? Die waren er zeker. Annick schreef op Instagram: “Het is altijd een spannende dag. Je weet dat er veel op het spel staat.”
Maar gelukkig hadden ze na afloop reden tot opluchting. Annick deelde het goede nieuws meteen met hun volgers. “Goed nieuws,” schreef ze bij een foto van Roy die lachend op een bankje voor het Erasmus MC zit en zijn duim opsteekt. “De tumor is niet gegroeid.” Een zinnetje dat zoveel zegt – en tegelijk zoveel rust geeft. “Wat zijn we dankbaar dat we deze zenuwslopende dag mogen afsluiten met zulk positief nieuws,” voegde Annick eraan toe.
Verdrietige momenten
Dat Roy en Annick dit nieuws zo intens beleven, heeft ook te maken met de moeilijke gesprekken die ze de afgelopen periode moesten voeren. Hun zoontje Scott, inmiddels oud genoeg om dingen beter te begrijpen, weten ze inmiddels ook wat er speelt. “Vanmorgen tijdens het uitzwaaien was Scott verdrietig,” schreef Annick daarover. “Op dat moment beseften we ons des te meer: we hebben nu een kind thuis dat echt begrijpt wat er speelt.”
Voor Roy en Annick was dat een van de moeilijkste beslissingen tot nu toe. Hoe leg je aan een kind uit dat papa z!ek is, dat er geen genezing meer mogelijk is? Het zijn vragen waar geen handleiding voor bestaat. Maar zoals ze altijd samen alles aanpakken, gingen ze ook dit gesprek met liefde en eerlijkheid aan. “We wilden hem niet langer in een wereld laten leven waarin hij misschien dingen aanvoelde, maar het niet mocht weten,” zei Annick daarover. “Hij verdient de waarheid, hoe moeilijk ook.”
Lichtpuntjes en moed
Het mooie nieuws dat de tumor niet gegroeid is, geeft het gezin nu wat lucht. Even kan de angst opzij. Even mogen ze ademen en het leven vieren zoals ze dat altijd samen hebben gedaan. Annick schreef het prachtig: “Nu alles laten bezinken, de afgelopen periode verwerken en dan: leven.” Want dat is wat Roy en Annick steeds opnieuw proberen te doen. Niet focussen op de dingen die niet meer kunnen, maar juist op de dingen die er nog wél zijn. Van kleine geluksmomentjes tot grote dromen, die nog steeds mogen bestaan.
Tegelijk weten ze ook dat dit soort goede berichten tijdelijk zijn. De z!ekte blijft een schaduw, altijd op de achtergrond. Maar het maakt de liefde en de verbondenheid in hun gezin alleen maar sterker. Ze koesteren de goede dagen, en proberen er samen alles uit te halen wat erin zit.
Een voorbeeld voor velen
Roy’s verhaal raakt veel mensen. Hij en Annick laten zien dat zelfs in de donkerste tijden lichtpuntjes te vinden zijn. Dat het oké is om bang te zijn, om verdrietig te zijn, maar dat het óók oké is om hoopvol te blijven. Hun reis, met alle pieken en dalen, laat zien hoe belangrijk het is om elkaar vast te houden en niet op te geven.
Via Instagram delen ze regelmatig updates, niet omdat ze graag in de schijnwerpers staan, maar omdat ze weten hoe belangrijk het is om dit verhaal te vertellen. Ze willen laten zien dat je niet alleen bent als je geconfronteerd wordt met k*nker. Dat het leven nog steeds waardevol kan zijn, zelfs als je weet dat het eindig is. En dat er altijd ruimte is voor liefde, voor mooie momenten, voor samen zijn.
Dankbaarheid
In de reacties op het bericht over de goede uitslag stroomden de steunbetuigingen binnen. Honderden mensen lieten weten hoe blij ze waren voor Roy en Annick, hoe ze hen een periode van rust en geluk toewensen. Het is een klein voorbeeld van hoeveel warmte en medeleven er is voor dit gezin.
Roy zelf blijft ondanks alles opvallend positief. Hij zei daarover eerder: “Je leert de kleine dingen zoveel meer te waarderen. Een kop koffie in de zon, een knuffel van Scott, een grapje van Annick. Dat is waar het om draait.”
Wat de toekomst brengt, weet niemand. Maar voor nu vieren Roy, Annick en Scott dit kleine, grote nieuws. De tumor is niet gegroeid. En dat betekent dat ze nog even verder mogen dromen, nog even verder mogen leven. Samen, in liefde en in hoop.
Hun verhaal is een herinnering voor ons allemaal: dat gezondheid niet vanzelfsprekend is. Dat we de mooie momenten moeten koesteren. En dat er altijd licht kan schijnen, ook in de moeilijkste tijden.
Een bericht gedeeld door Annick Oude Rikerink – Velthuis (@annickvelthuis)
Actueel
Longartsen woedend op Evert Santegoeds om advies aan Freek Rikkerink: ‘Onverantwoord en ongepast’
Het nieuws over de ernstige ziekte van Freek Rikkerink, bekend van het muzikale duo Suzan & Freek, kwam hard aan. De 32-jarige zanger en gitarist maakte onlangs bekend dat hij longkanker heeft, een diagnose die veel verdriet en medeleven oproept. De mededeling dat de ziekte bovendien al verder is uitgezaaid, maakt het allemaal nog zwaarder.
De afgelopen weken stond de muziekwereld en het publiek stil bij dit ingrijpende nieuws. Er werd steun uitgesproken, er werden berichten van liefde en kracht gedeeld, en er heerste een collectieve stilte van verdriet en respect. Maar in die stilte klonk ook een stem die voor opschudding zorgde: die van Evert Santegoeds.
Evert Santegoeds doet opvallend advies in podcast
Evert Santegoeds, hoofdredacteur van het weekblad Privé, liet zich in zijn podcast Strikt Privé uit over de situatie van Freek Rikkerink. In plaats van louter steun en medeleven te betuigen, deed hij een advies dat bij velen in het verkeerde keelgat schoot. Santegoeds stelde voor dat Freek misschien naar Frankfurt zou kunnen reizen, waar volgens hem een arts werkzaam is die gespecialiseerd is in longkankerbehandelingen.
“Je hebt natuurlijk de neiging om in Amerika of Duitsland te kijken,” zei Santegoeds. “In Frankfurt zit een bekende arts. Of je daar nog terecht kunt, is de vraag, maar ik zou het proberen.” Een advies dat op het eerste gezicht misschien getuigt van betrokkenheid, maar dat bij medische professionals en een groot deel van het publiek tot verontwaardiging leidde.
Longartsen reageren fel
Longartsen in Nederland reageerden furieus op het advies van Santegoeds. In medische kringen wordt benadrukt dat het belangrijk is om vertrouwen te hebben in de behandeling van Nederlandse artsen, die tot de besten ter wereld behoren. Het idee dat er in het buitenland betere kansen zouden zijn, wordt gezien als misplaatst en potentieel schadelijk.
“Hoe haal je het in je hoofd om zoiets te zeggen? Hij is geen arts en dit soort uitspraken kunnen leiden tot onnodige twijfel of schuldgevoel bij de patiënt en diens familie,” liet een longarts weten in een reactie. “In zo’n kwetsbare situatie heeft iemand juist behoefte aan rust en vertrouwen in zijn eigen behandelend team, niet aan wilde suggesties.”
De kracht van medische expertise in Nederland
De zorg die Freek Rikkerink nu ontvangt, wordt uitgevoerd door artsen die dagelijks werken met complexe gevallen van longkanker. De behandeling is afgestemd op de persoonlijke situatie van Freek en wordt in overleg met hem en zijn familie uitgevoerd. Artsen benadrukken dat het idee dat er ‘ergens anders’ nog een wonderdokter zou zitten, vaak niet op realiteit gebaseerd is.
“Natuurlijk kun je altijd een second opinion overwegen, maar dat is iets wat de patiënt in alle rust en samen met zijn eigen artsen moet bespreken,” zegt een longarts. “Publieke adviezen van mensen zonder medische achtergrond kunnen onbedoeld onrust veroorzaken.”
Evert Santegoeds: betrokken of bemoeizuchtig?
Santegoeds’ advies werd door sommigen gezien als een blijk van medeleven. Hij benadrukte dat hij het goed bedoelde en dat hij alleen wilde aangeven dat het wellicht de moeite waard zou zijn om nog een andere specialist te raadplegen. Maar veel mensen vinden dat hij hiermee een grens overschreed.
Een gebruiker op X vatte het samen: “Hij is geen arts, hij heeft hier geen verstand van. Hij moet zich niet mengen in zulke persoonlijke medische keuzes.” Een ander voegde toe: “Dit is wederom een voorbeeld van hoe mediafiguren denken dat ze overal wat over mogen zeggen. Laat de familie en de dokters dit zelf beslissen.”
Respect voor privacy en persoonlijke keuzes
Wat deze situatie pijnlijk duidelijk maakt, is hoe gevoelig de grens is tussen publieke belangstelling en respect voor privacy. Freek Rikkerink en zijn partner Suzan hebben openhartig gedeeld wat er speelt in hun leven. Ze deden dat in de hoop begrip en steun te krijgen, niet om het startpunt te worden van publieke discussies over hun behandeling.
Wanneer iemand met zo’n persoonlijke kwestie naar buiten treedt, is het voor buitenstaanders verleidelijk om suggesties en adviezen te geven. Toch is het goed om stil te staan bij de vraag of dat altijd gepast is. Voor Freek en Suzan draait het nu vooral om het vinden van rust, kracht en verbondenheid met hun naasten.
Een emotionele tijd voor Suzan & Freek
Suzan & Freek staan bekend om hun warme, positieve uitstraling. Hun muziek is vaak een bron van troost voor hun fans. Nu zijn de rollen omgedraaid: het publiek steunt hén in deze moeilijke periode. Overal klinken berichten van hoop en medeleven.
De twee artiesten hebben de afgelopen jaren een bijzondere plek veroverd in de Nederlandse muziekwereld. Hun optredens zijn altijd energiek en hun liedjes raken vaak precies de juiste snaar. Juist daarom raakt dit nieuws zoveel mensen. Het is alsof een goede vriend of vriendin ineens met iets heel naars geconfronteerd wordt.
Verdeelde reacties in de media
Niet iedereen veroordeelt Santegoeds’ opmerkingen even fel. Sommige mensen zeggen dat hij simpelweg alle mogelijke opties aan het licht wilde brengen en dat hij wellicht dacht dat hij daarmee juist hoop bood. Toch blijft de kritiek vanuit medische hoek overeind. Want zelfs als het advies goedbedoeld is, kan het een ongewenste druk leggen op de patiënt.
Een online reactie illustreert die twijfel: “Als je zegt ‘ik zou het proberen in Frankfurt’, geef je de familie het gevoel dat ze nog niet alles hebben gedaan. Maar dat is niet zo: Nederlandse artsen doen er alles aan.”
De kracht van empathie in moeilijke tijden
In een tijd waarin medische termen, behandelplannen en toekomstscenario’s een hoofdrol spelen, wordt vaak vergeten hoe zwaar zo’n diagnose psychologisch weegt. Het is een fase waarin elke opmerking, elke goedbedoelde suggestie, kan aanvoelen als een oordeel of een extra last.
Juist daarom is het zo belangrijk om met zorg te spreken en te luisteren. Familie, vrienden en collega’s kunnen steun bieden door er gewoon te zijn, zonder direct met oplossingen of nieuwe ideeën te komen. Het draait om nabijheid, begrip en ruimte geven.
Een les voor ons allemaal
Het debat rond de uitspraken van Evert Santegoeds laat zien dat we als samenleving nog veel kunnen leren over hoe we omgaan met ziekte en kwetsbaarheid. Het is niet altijd nodig om advies te geven – soms is het veel waardevoller om te laten merken dat je iemand ziet, dat je zijn verdriet erkent en dat je er bent als steun.
Voor Freek Rikkerink en zijn familie is dit een tijd waarin ze alle kracht nodig hebben. Ze verdienen de ruimte om hun eigen keuzes te maken, in vertrouwen op hun artsen en in overleg met de mensen die hen het meest dierbaar zijn.
Een oproep tot respect
Het verhaal van Freek Rikkerink en de ophef rond Evert Santegoeds laat zien dat de grens tussen nieuwsgierigheid en bemoeizucht soms flinterdun is. Iedereen wil meeleven, iedereen wil iets doen – maar soms is het belangrijkste wat je kunt doen simpelweg zwijgen en er zijn.
Laten we hopen dat Freek en Suzan de rust en kracht vinden om deze moeilijke weg samen te bewandelen. Dat ze de steun van het publiek voelen, maar zich ook beschermd weten tegen ongevraagde adviezen. En dat we als samenleving blijven leren hoe we in tijden van ziekte en kwetsbaarheid het beste voor elkaar kunnen betekenen.
