Actueel
Bekende televisie-paragnost doet angstaanjagende voorspelling voor dit jaar: ”Gebeurt binnen twee maanden”
Een zelfverklaard medium uit Zuid-Londen doet opnieuw van zich spreken met een reeks sombere voorspellingen voor de rest van dit jaar. Nicolas Aujula, zoals hij heet, beweert niet alleen dat hij al eerder historische gebeurtenissen zoals de coronapandemie en de verkiezing van Donald Trump heeft zien aankomen, maar waarschuwt nu ook voor een verontrustende toekomst die ons volgens hem in 2025 te wachten staat.
Mysterieus figuur
Nicolas Aujula is 38 jaar oud en werkt in het dagelijks leven als hypnotherapeut. Toch noemt hij zichzelf ook een spiritueel ziener met een gave die hij naar eigen zeggen ontdekte toen hij zeventien was. Sindsdien heeft hij naar eigen zeggen voorspellingen gedaan die vaak uitkwamen – van politieke verschuivingen tot wereldwijde crises.
Zijn reputatie is gebaseerd op enkele opmerkelijke voorspellingen. Zo stelt Aujula dat hij de opkomst van de beweging Black Lives Matter heeft zien aankomen, evenals de coronapandemie die de wereld in 2020 in haar greep hield. Ook de verkiezingsoverwinning van Donald Trump in 2016 zou hij volgens eigen zeggen vooraf hebben ‘gezien’. Of dat allemaal toeval is of echt paranormaal inzicht, daar kun je lang over discussiëren – feit is dat Aujula zelf heilig gelooft in zijn visioenen.
Donald Trump in 2025
De voorspellingen van Aujula voor de rest van 2025 liegen er niet om. Eén van de thema’s waar hij op inzoomt, is de rol van Donald Trump. Sinds diens herverkiezing in november vorig jaar als 47e president van de Verenigde Staten, is de wereld in de ban van wat zijn tweede termijn zal brengen. Aujula ziet hierin een ‘succesvol jaar’ voor de regering-Trump, ondanks alle juridische processen die nog tegen hem lopen en de negatieve persaandacht waarmee hij te maken heeft.
Volgens Aujula zal Trump in 2025 juist een heropleving van ‘traditionele waarden’ teweegbrengen. Dat klinkt misschien geruststellend voor zijn aanhangers, maar de werkelijkheid is vooralsnog weerbarstig. Trump heeft in de eerste maanden van zijn nieuwe termijn moeite om zijn beloften waar te maken. Zijn belofte om binnen 24 uur vrede te brengen tussen Oekraïne en Rusland? Daar is weinig van terechtgekomen. Ook zijn aanpak van de handelsoorlog met China loopt allesbehalve soepel en de relatie tussen de VS en Europa is eerder stroef dan warm. De vraag is dus of Aujula’s voorspellingen over Trump’s politieke ‘successen’ uiteindelijk wel zo rooskleurig uitpakken als hij denkt.
Zwaarmoedige vooruitzichten
Veel verontrustender zijn echter Aujula’s voorspellingen over de wereld als geheel. Waar andere waarzeggers het soms nog hebben over lichtpuntjes of nieuwe kansen, ziet Aujula vooral duisternis. Volgens hem is de kans op een nieuwe wereldoorlog heel reëel en zouden we daar zelfs niet lang meer op hoeven wachten.
Aujula zegt dat hij ‘halverwege dit jaar’ een uitbarsting van grootschalig geweld voorziet, waarbij hij verwijst naar een Derde Wereldoorlog. Hij koppelt dat aan de huidige spanningen in de wereld, van conflicten in het Midden-Oosten tot de voortdurende rivaliteit tussen grootmachten als de VS, Rusland en China. “Het zal gepaard gaan met een gebrek aan compassie,” zegt hij in interviews. “Wreedheid en geweld zullen de boventoon voeren, vaak gevoed door religieuze en nationalistische motieven.”
Een wereld zonder mededogen
Het klinkt als een dystopisch scenario dat je eerder zou verwachten in een rampenfilm dan in de echte wereld. Toch meent Aujula dat de mensheid in 2025 de rekening gepresenteerd krijgt voor jarenlange verdeeldheid en onverschilligheid. Hij spreekt over een wereld waarin empathie en zorg voor elkaar steeds meer naar de achtergrond verdwijnen. “Mensen zullen elkaar het licht in de ogen niet meer gunnen,” waarschuwt hij. “Alles draait om eigenbelang en macht.”
Of dat allemaal ook werkelijk uitkomt, blijft natuurlijk de vraag. Want hoewel Aujula zich graag beroept op zijn eerdere ‘succesvolle’ voorspellingen, zijn veel van zijn uitspraken behoorlijk vaag en algemeen. Toch is het opvallend dat hij – net als andere zelfverklaarde zieners zoals Baba Vanga en Nostradamus – altijd weet te wijzen op grote wereldgebeurtenissen. Of je daar waarde aan hecht of niet, het fascineert mensen al eeuwenlang.
Een geschiedenis van doemdenkers
De mensheid heeft altijd een zekere fascinatie gehad voor toekomstvoorspellingen – en zeker voor voorspellingen die rampen en oorlogen aankondigen. Nostradamus schreef in de 16e eeuw al over een wereld in vuur en vlam. Baba Vanga, de Bulgaarse zieneres die in 1996 overleed, voorspelde onder andere de aanslagen van 11 september en de tsunami van 2004 – althans, volgens haar aanhangers. En Athos Salomé, de zelfbenoemde ‘nieuwe Nostradamus’, gooit er tegenwoordig net zo goed angstaanjagende voorspellingen uit.
Het zijn verhalen die bij sommigen diepe indruk maken en anderen vooral schouderophalend achterlaten. Maar één ding is duidelijk: de behoefte om te weten wat er komt – zelfs als dat weinig goeds voorspelt – is universeel en tijdloos.
Verlangen naar houvast
Waarom zijn we eigenlijk zo geboeid door deze voorspellingen, zeker als ze zo pessimistisch zijn? Volgens psychologen komt dat voort uit een verlangen naar houvast in een onzekere wereld. “Mensen willen voorbereid zijn,” legt klinisch psycholoog Annelies Van den Broeck uit. “Hoe angstaanjagend ook, het idee dat iemand een glimp van de toekomst kan opvangen, geeft een soort schijnzekerheid. Beter voorbereid zijn op rampspoed lijkt dan toch veiliger dan volledig in het duister tasten.”
Dat geldt ook nu. De spanningen in de wereld zijn voelbaar, met oorlog in Oekraïne, spanningen rond Taiwan en economische onzekerheid overal. Het is dan verleidelijk om te geloven dat iemand – of dat nu een mysticus of een wetenschapper is – het allemaal al heeft zien aankomen.
Kritisch blijven
Toch blijft het belangrijk om kritisch te blijven. Voorspellingen zoals die van Aujula zijn vaak zo breed geformuleerd dat ze op veel manieren kunnen worden geïnterpreteerd. En zelfs als sommige uitspraken toevallig lijken uit te komen, betekent dat niet automatisch dat er sprake is van bovennatuurlijke gaven.
Ondertussen blijft het belangrijkste: hoe we zelf omgaan met onzekerheid. Laat je je leiden door angstige voorspellingen? Of gebruik je ze als aanleiding om zelf meer verbondenheid en mededogen te tonen in een wereld die daar juist zoveel behoefte aan heeft?
We zullen op 1 januari 2026 wel zien hoeveel van Aujula’s visioenen waarheid blijken te bevatten. Tot die tijd blijft zijn sombere toekomstbeeld vooral een bron van discussie en fascinatie – en misschien, voor wie er in gelooft, een waarschuwing om het beter te doen.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”