Actueel
Verschrikkelijk nieuws voor zieke Martin Gaus: ‘Mijn lichaam wilt niet meer’
Vreselijk nieuws voor Martin Gaus
Martin Gaus is al decennialang een vertrouwd gezicht voor iedereen met een hart voor dieren. Met zijn passie voor honden, zijn heldere adviezen op televisie en zijn onmiskenbare stem wist hij zich diep in het collectieve geheugen van Nederland te nestelen. Maar achter de immer opgewekte en deskundige dierenvriend schuilt inmiddels een man die openhartig vertelt over de kwetsbaarheid van het ouder worden. Nu hij de respectabele leeftijd van tachtig heeft bereikt, laat hij zijn fans weten hoe zwaar die mijlpaal hem werkelijk valt.
De schaduwzijde van ouderdom
In een recent interview met weekblad Story vertelde Gaus dat hij opnieuw in het z!ekenhuis heeft gelegen vanwege een blaasontsteking. Voor veel mensen zou zo’n aandoening een korte onderbreking van het dagelijks leven betekenen, maar voor Gaus is het een van de vele fysieke tegenslagen. “Ik heb drie dagen geleden in het z!ekenhuis gelegen, ik had een blaasontsteking, maar dat is nu voorbij,” vertelt hij nuchter. Toch sijpelt door zijn woorden heen dat hij weet hoe broos zijn gezondheid is.
Het is niet de eerste keer dat zijn lijf hem in de steek laat. Integendeel. Gaus noemt het een medisch wonder dat hij nog leeft, en gezien zijn medische verleden is dat geen loze uitspraak. “Ik heb al zoveel z!ektes gehad,” zegt hij. “Ik heb een nieuwe nier gekregen, een herseninfarct gehad, een hartoperatie ondergaan en een darmperforatie doorstaan.” Het is een indrukwekkende en tegelijk schrijnende lijst. Waar anderen wellicht zouden opgeven, blijft Gaus volharden.
De strijd met de tijd
Naast zijn fysieke klachten, ervaart Gaus ook mentale uitdagingen. Niet omdat hij zich somber voelt, maar omdat hij weet dat de tijd dringt. Al jaren werkt hij aan zijn memoires — een boek dat zijn leven samenvat en waarin hij zijn ervaringen en inzichten met het publiek wil delen. In een interview met Volkskrant Magazine gaf hij aan dat het schrijven stroef verloopt. “Ik zit op pagina 200, maar dan laat ik het weer een tijdje liggen,” bekent hij.
Hij is zich pijnlijk bewust van de eindigheid van het leven. “Ik kan niet te lang wachten, dan ben ik d00d. Ik moet aan de slag,” zegt hij zonder opsmuk. Zijn eerlijkheid is ontwapenend. Het boek moet geen egodocument worden, maar een nalatenschap voor de mensen die hij heeft geraakt — en dat zijn er velen.
Liever geen feest
Op eerste kerstdag vierde Gaus zijn tachtigste verjaardag, maar daar hoefde wat hem betreft geen groot feest voor georganiseerd te worden. In het AD zei hij daarover: “Ik heb er een hekel aan. Gedoe, slap geouwehoer, je zit een ei met mayo te eten en een bitterbal.” Die uitspraak typeert hem: nuchter, wars van poeha en altijd recht voor zijn raap.
Gaus houdt niet van verplichtingen of opgelegde gezelligheid. Wat hem wél raakt, zijn oprechte ontmoetingen. Zo werd hij tijdens het Animal Event in Beekse Bergen verrast door een grote groep fans en oud-cursisten. “Over hoe belangrijk ik voor hen was, dat ik hun leven heb veranderd. Fantastisch,” vertelde hij. “Dat mijn leven zin heeft gehad, dat ik iets heb vervuld bij mensen.” Het was een moment van erkenning dat hem diep raakte.
De strijd tegen fysieke achteruitgang
Ondanks de hartverwarmende momenten is het leven voor Martin Gaus fysiek zwaar geworden. “Alles wordt minder,” zegt hij. Handelingen die ooit vanzelfsprekend waren — veters strikken, een rits sluiten, je haar kammen — zijn nu dagelijkse uitdagingen. “Mijn haren vallen uit; dat gezeik allemaal! Stap voor stap degradeert dat lijf, totdat je langzamerhand gewoon leegloopt,” aldus Gaus.
Zijn woorden zijn rauw en eerlijk. Hij verbloemt niets. Toch spreekt er geen bitterheid uit zijn stem. Hij lijkt zich verzoend te hebben met de beperkingen van het ouder worden, maar hij laat zich er niet door neerhalen. Zijn geest is nog scherp en zijn observaties helder.
Een leven van betekenis
Martin Gaus was niet alleen een televisiepersoonlijkheid, hij was ook een pionier. In een tijd waarin dierenwelzijn nog geen gemeengoed was, bracht hij het onderwerp op televisie. Hij maakte honden gedragsproblemen bespreekbaar, gaf praktische adviezen en bouwde een imperium op van hondenscholen en educatieve programma’s. Maar wat hem echt onderscheidde, was zijn vermogen om mensen te raken. Niet alleen door kennis, maar vooral door zijn oprechte betrokkenheid en warme persoonlijkheid.
Dat zijn werk diepe sporen heeft nagelaten, bleek ook tijdens het eerbetoon op het Animal Event. Mensen kwamen niet alleen voor een handtekening, maar om hem te bedanken. Voor de hond die ze dankzij zijn tips konden houden, voor het vertrouwen dat ze kregen als onzekere hondenbezitter, of gewoon omdat hij hun leven had verrijkt met zijn positiviteit.
De kracht van kwetsbaarheid
Waar veel mensen worstelen met ouder worden, durft Gaus het onder ogen te zien. Hij vecht niet tegen het onvermijdelijke, maar benoemt het. En dat maakt zijn verhaal zo krachtig. In een maatschappij waarin veroudering vaak wordt weggestopt achter filters en Botox, laat hij zien hoe het echt is: confronterend, zwaar, maar ook mooi.
Zijn boodschap is helder: ouderdom is geen z!ekte, maar een fase waarin nieuwe vormen van betekenis kunnen ontstaan. Gaus kiest ervoor om zijn verhaal te delen, niet om medelijden op te wekken, maar om herkenning te bieden. Om te laten zien dat kwetsbaarheid geen zwakte is, maar een bron van kracht.
Hoop en realisme
Wat het verhaal van Martin Gaus zo bijzonder maakt, is de balans tussen hoop en realisme. Ja, zijn lichaam laat hem in de steek. Ja, hij heeft momenten van frustratie en verdriet. Maar hij kiest ervoor om te blijven leven met betekenis. Om zijn levensverhaal af te maken. Om anderen te inspireren met zijn eerlijkheid en doorzettingsvermogen.
Hij is misschien tachtig, maar in zijn denken, zijn humor en zijn betrokkenheid bij mens en dier is hij springlevend. En dat maakt hem tot meer dan een televisie-icoon: het maakt hem tot een voorbeeld. Een voorbeeld van iemand die niet alleen een rijk leven heeft geleid, maar ook de moed heeft om dat leven tot het einde toe bewust te leven.
Een afscheid dat nog lang niet komt
Hoewel Gaus openlijk praat over de d00d, is het geen afscheid dat hij aan het voorbereiden is. Integendeel: hij wil nog zoveel mogelijk doen. Zijn boek afmaken, mensen blijven ontmoeten, zijn nalatenschap afronden. En misschien, heel misschien, nog eens op televisie verschijnen als zijn gezondheid het toelaat.
Want Martin Gaus mag dan fysiek kwetsbaar zijn, zijn verhaal is nog lang niet ten einde. Hij is nog steeds die man die mensen in beweging brengt — dit keer niet om met hun hond te trainen, maar om na te denken over het leven, ouderdom en de kracht van eerlijkheid.
Zijn leven is een les. Niet alleen over honden, maar over doorzettingsvermogen, authenticiteit en menselijkheid. En precies daarom is Martin Gaus nog altijd onmisbaar in het hart van Nederland.
Na twaalf intensieve jaren zet prinses Astrid een punt achter een van de meest zichtbare, maar tegelijk minst begrepen taken binnen het Belgische koningshuis. Ze stopt als koninklijk begeleider van handelsmissies naar het buitenland en draagt haar rol stap voor stap over. Eerst neemt koningin Mathilde een deel van die verantwoordelijkheid op zich, later volgt kroonprinses Elisabeth. Op papier lijkt het een logische wissel van generaties, maar achter deze beslissing gaat een veel groter verhaal schuil over inzet, belasting en stille toewijding.
Een rol die vaak wordt onderschat
Wie denkt dat het begeleiden van handelsmissies vooral bestaat uit lintjes doorknippen en handen schudden, vergist zich grondig. Dat benadrukt ook Emmanuel Flaam, CEO van Netalux, die meerdere missies meemaakte. In Het Nieuwsblad zegt hij: “Mensen onderschatten wat zij doet. Je moet altijd scherp staan, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat.”
Tijdens zo’n missie volgen de dagen elkaar in hoog tempo op. Er zijn officiële ontvangsten, seminaries, bedrijfsbezoeken, ontmoetingen met lokale autoriteiten en gesprekken met investeerders. Alles verloopt volgens een strak schema, vaak in verschillende talen en culturele contexten. “En dan is er nog die jetlag, meerdere keren per jaar,” voegt Flaam eraan toe. Het vraagt niet alleen fysieke energie, maar ook mentale scherpte en diplomatiek inzicht.
Meer dan een ceremonieel gezicht
Volgens het Koninklijk Paleis was de rol van prinses Astrid allesbehalve symbolisch. “De belangrijkste opdracht is optreden als boegbeeld van de missie,” legt woordvoerder Lore Vandoorne uit. “In de landen waar we naartoe reisden, was Prinses Astrid degene die de missie leidde.”
Haar aanwezigheid gaf Belgische delegaties een duidelijke meerwaarde. In veel landen opent een lid van het koningshuis deuren die anders gesloten blijven. Bedrijven kregen toegang tot gesprekspartners op hoog niveau, simpelweg omdat Astrid het voortouw nam. Haar agenda zat doorgaans overvol, met nauwelijks ruimte voor rustmomenten. Toch stond ze bekend om haar constante professionaliteit en betrokkenheid.
Twaalf jaar op het hoogste tempo
Sinds 2011 was prinses Astrid het vaste gezicht van de Belgische handelsmissies. Jaar na jaar reisde ze naar alle uithoeken van de wereld om Belgische ondernemingen te ondersteunen bij hun internationale ambities. Dat betekende niet alleen aanwezig zijn, maar ook grondige voorbereiding. Ze verdiepte zich in economische dossiers, sectoren en lokale gevoeligheden, zodat ze tijdens gesprekken inhoudelijk mee kon spreken.
Royaltykenner Joëlle Vanden Houden benadrukt hoe ver Astrid daarin ging. “Ze wilde het misschien té goed doen,” zegt ze. “Ze bereidde zich altijd tot in de puntjes voor.” Die gedrevenheid leverde haar veel respect op in economische en diplomatieke kringen, maar eiste tegelijk een hoge tol.
Signalen van overbelasting
Hoewel prinses Astrid zich naar buiten toe altijd sterk en toegewijd toonde, waren er achter de schermen al langer signalen dat de constante druk haar parten speelde. “Ik vernam dat ze last had van rugproblemen en slecht sliep,” vertelt Vanden Houden. Het zijn klachten die vaak voorkomen bij mensen die langdurig onder hoge spanning staan en weinig herstelmomenten kennen.
Het besluit om te stoppen komt dan ook niet uit de lucht vallen. Na twaalf jaar intensief reizen, voorbereiden en presteren, trekt Astrid een duidelijke grens. Niet uit onwil, maar uit zorg voor haar gezondheid en balans. In een tijd waarin mentale en fysieke belasting steeds vaker bespreekbaar worden, past haar keuze in een bredere maatschappelijke ontwikkeling.
Een zorgvuldig geplande overdracht
De overgang verloopt niet abrupt. Het Koninklijk Huis kiest bewust voor een gefaseerde overdracht. Op korte termijn neemt koningin Mathilde al twee handelsmissies voor haar rekening. Daarmee blijft de continuïteit gewaarborgd en kunnen bedrijven blijven rekenen op koninklijke ondersteuning.
Mathilde brengt haar eigen kwaliteiten mee. Ze staat bekend om haar empathische stijl, talenkennis en sterke internationale uitstraling. Haar ervaring met sociale en economische thema’s sluit goed aan bij de doelen van handelsmissies, waarin niet alleen cijfers tellen, maar ook relaties en vertrouwen.
De toekomst: kroonprinses Elisabeth
Op langere termijn ligt de rol klaar voor kroonprinses Elisabeth. Daarmee krijgt de volgende generatie de kans om ervaring op te doen in een internationaal en economisch kader. Volgens Claire Tillekaerts, voormalig topvrouw van Flanders Investment and Trade, is dat een logische stap. “Elisabeth heeft een natuurlijk charisma en komt toegankelijk over,” zegt zij.
Ook Emmanuel Flaam ziet veel potentieel in de jonge kroonprinses. “Wie haar ziet speechen, merkt dat zij een brok energie is.” Elisabeth combineert een moderne uitstraling met een sterke opleiding en internationale ervaring. Handelsmissies kunnen voor haar een belangrijke leerschool worden in diplomatie, economie en representatie.
Respect voor wat was
Hoewel de focus nu verschuift naar de toekomst, overheerst er vooral waardering voor wat prinses Astrid in twaalf jaar heeft opgebouwd. Ze gaf een duidelijke invulling aan haar rol en zette de lat hoog, zowel voor zichzelf als voor haar opvolgers. Belgische bedrijven kijken met respect terug op haar inzet en de concrete resultaten die handelsmissies onder haar leiding opleverden.
Haar afscheid markeert geen einde, maar een overgang. Astrid blijft actief binnen het koningshuis, zij het met een andere focus en minder intensieve verplichtingen. De ervaring die zij meebrengt, blijft waardevol als achtergrond en klankbord.
Een stille kracht binnen het koningshuis
Het verhaal van prinses Astrid laat zien hoe veeleisend bepaalde koninklijke taken zijn, ook al spelen ze zich grotendeels buiten de schijnwerpers af. Handelsmissies zijn geen glamourreizen, maar complexe operaties waarin diplomatie, economie en menselijk contact samenkomen.
Na twaalf jaar heeft Astrid haar bijdrage geleverd, met toewijding en discipline. Door nu een stap terug te zetten, geeft ze ruimte aan herstel én aan een nieuwe generatie. Het is een beslissing die respect afdwingt en tegelijk vertrouwen uitstraalt in wat komt.