Actueel
Elon Musk deelt heftig nieuws over terugtrekking VS uit NAVO
De spanningen tussen Europa en de Verenigde Staten nemen toe. Terwijl Europese leiders er alles aan doen om in de gunst te blijven bij Donald Trump, lijkt de Amerikaanse oud-president daar weinig boodschap aan te hebben. En nu doet Elon Musk, de invloedrijke techmiljardair, er nog een schepje bovenop: hij steunt een oproep om de VS uit de NAVO te laten stappen. Dit kan dramatische gevolgen hebben voor de geopolitieke verhoudingen en de veiligheid in Europa.
NAVO onder druk: Europa voelt de dreiging
Sinds de herverkiezing van Trump is de relatie tussen Europa en de Verenigde Staten onzeker. In Europa werd decennialang relatief weinig geïnvesteerd in defensie. De algemene gedachte was dat de VS altijd als bondgenoot zou bijspringen in geval van een crisis. Maar die overtuiging werd vorig jaar volledig op de proef gesteld. Trump liet in zijn campagne al doorschemeren dat hij de NAVO overbodig vindt als Europese landen niet méér bijdragen aan hun eigen veiligheid.
Deze uitspraken zorgden voor grote paniek binnen de EU. Plots werd duidelijk dat de Europese defensie afhankelijk is van Amerikaanse wapens, technologie en troepen. Zonder de Verenigde Staten zouden veel Europese landen moeite hebben om zich zelfstandig te verdedigen tegen dreigingen, zoals die uit Rusland.
Met Trump terug in het Witte Huis is die angst alleen maar toegenomen. Mark Rutte, de nieuwe NAVO-baas, riep Europese landen daarom op om fors meer te investeren in hun legers. Zijn boodschap was helder: Europa kan niet langer rekenen op Amerikaanse bescherming zonder daar zelf de prijs voor te betalen.
Donald Tusk doorbreekt de mythe van afhankelijkheid
Ondanks de paniek binnen Europa, is er ook tegengeluid. De Poolse premier Donald Tusk gaf een krachtige verklaring af waarin hij de Europees-Amerikaanse machtsverhoudingen in een ander perspectief plaatste. Hij zei:
💬 “Luister hoe dit klinkt: 500 miljoen Europeanen vragen 300 miljoen Amerikanen om hen te verdedigen tegen 140 miljoen Russen.”
Met andere woorden: waarom is Europa zo afhankelijk van de VS als de Europese bevolking veel groter is dan die van Rusland? Zijn opmerking is bedoeld om Europeanen wakker te schudden en hen te laten inzien dat ze ook zonder Amerika een sterke militaire macht kunnen opbouwen.
Toch lijkt het erop dat veel Europese leiders de VS absoluut niet willen verliezen als bondgenoot. Vooral omdat de NAVO niet alleen een militair, maar ook een economisch en politiek strategisch bondgenootschap is.
Mark Rutte probeert Trump te sussen
Als NAVO-baas staat Mark Rutte nu voor een enorme uitdaging. Zijn taak is om de NAVO bijeen te houden en de samenwerking tussen Europa en de VS te versterken. Maar hij loopt daarbij op eieren. Hij wil Trump niet irriteren, omdat hij weet dat de Amerikaanse president onvoorspelbaar is.
🔹 Rutte verklaarde recentelijk
dat Zelensky een manier moet vinden
om zijn relatie met
Trump te verbeteren.
🔹 Hij benadrukte dat Europa Trump moet laten zien
dat de VS belangrijk
blijft binnen de NAVO.
🔹 En hij zei dat we Trump de credits moeten geven voor wat hij al voor
Oekraïne heeft gedaan.
Kortom, Rutte doet er alles aan om Trump niet tegen zich in het harnas te jagen en te zorgen dat de VS betrokken blijft bij de NAVO. Maar het is de vraag of dat voldoende zal zijn.
Elon Musk: De schaduw-president met grote invloed
Hoewel Donald Trump officieel de president van de Verenigde Staten is, speelt Elon Musk een steeds grotere rol in de politieke arena. De miljardair heeft niet alleen een immense invloed op de technologische en economische sector, maar ook op de politieke koers van het land.
💰 Musk doneerde meer
dan 130 miljoen
dollar aan Trump’s
verkiezingscampagne.
👨👦 Onlangs bezocht Musk het Witte Huis, waar hij zelfs met een van
zijn kinderen in de Oval Office werd gespot.
📢 Op X (voorheen
Twitter) uit hij steeds
vaker politieke
standpunten die Trump’s beleid lijken te
beïnvloeden.
Veel Amerikanen beschouwen Musk als één van de meest invloedrijke adviseurs van Trump. En zijn nieuwste standpunt over de NAVO doet wereldwijd de wenkbrauwen fronsen.
Musk schaart zich achter oproep om NAVO te verlaten
In de VS groeit een beweging die pleit voor Amerika’s vertrek uit de NAVO. Een van de aanjagers van deze discussie is Mike Lee, een Republikeinse senator uit Utah. Hij tweette deze week:
💬 “Het is tijd om de NAVO en de Verenigde Naties te verlaten.”
Deze opmerking werd kort daarna gesteund door Elon Musk, die simpelweg reageerde met:
💬 “I agree.”
Deze steunbetuiging van Musk is geen loos statement. Als een van de machtigste mensen ter wereld kan hij invloed uitoefenen op de politieke agenda van Trump. Zijn steun aan het idee om de NAVO te verlaten, zal de discussie in Washington waarschijnlijk verder aanwakkeren.
Wat gebeurt er als de VS de NAVO verlaat?
De gevolgen van een Amerikaans vertrek uit de NAVO zouden gigantisch zijn.
1️⃣ Militaire zwakte in Europa
- Zonder de VS wordt het voor Europese landen moeilijker om zichzelf te verdedigen.
- Europese troepen zijn minder goed uitgerust en getraind dan het Amerikaanse leger.
2️⃣ Geopolitieke chaos
- Rusland zou zich gesterkt voelen om zijn invloed in Europa te vergroten.
- China zou de machtspositie van de VS in Azië uitdagen.
3️⃣ Economische impact
- De NAVO is niet alleen een militair bondgenootschap, maar ook een economisch samenwerkingsverband.
- Een vertrek van de VS zou grote gevolgen hebben voor internationale handel en diplomatie.
Veel experts vrezen dat een NAVO zonder Amerika haar bestaansrecht zou verliezen. Daarom zal Europa er alles aan blijven doen om Trump en Musk te overtuigen om het bondgenootschap in stand te houden.
Gaat de VS echt uit de NAVO stappen?
Voorlopig blijft het een speculatief scenario, maar de kans dat de VS afstand neemt van de NAVO is groter dan ooit. De vraag is: durft Trump deze stap daadwerkelijk te zetten?
📌 Als Trump en Musk doorzetten, zal Europa
zichzelf moeten bewijzen zonder de steun van
Amerika.
📌 Dit kan leiden tot
een versterkt Europees leger, maar ook tot grote instabiliteit in
de wereld.
De komende maanden worden cruciaal voor de toekomst van de NAVO. Zal Trump zijn dreigement waarmaken? En welke invloed zal Musk blijven uitoefenen op de Amerikaanse politiek?
Wat vindt u?
Denkt u dat de VS zich daadwerkelijk uit de NAVO zal terugtrekken? Is Europa in staat om zichzelf te verdedigen zonder Amerikaanse steun?
💬 Laat uw mening achter in de reacties op Facebook! 🌍🔥
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
