Actueel
KNVB grijpt hard in ⚽🚨 – Ajax-duel krijgt vervelend staartje
De nasleep van de Eredivisie-wedstrijd tussen Ajax en Go Ahead Eagles (2-0) blijft voor veel opschudding zorgen. Scheidsrechter Joey Kooij ligt onder vuur vanwege enkele betwiste beslissingen, en zijn persoonlijke achtergrond wordt nu als argument tegen hem gebruikt. De vraag rijst of Kooij nog langer wedstrijden van Ajax mag fluiten, of dat de KNVB moet ingrijpen en hem van deze duels weert.
Controversiële beslissingen
De commotie ontstond na drie cruciale momenten in de wedstrijd, waarbij Kooij beslissingen nam die allemaal in het voordeel van Ajax uitvielen. Vooral de rode kaart voor Go Ahead Eagles-verdediger Gerrit Nauber zette kwaad bloed. De eerste gele kaart werd gegeven voor tijdrekken, terwijl de tweede voortkwam uit een overtreding die door velen als licht werd beschouwd.
Analisten en voetbalfans waren het erover eens dat de arbitrage bepalend was voor het verloop van de wedstrijd. Door de uitsluiting van Nauber moest Go Ahead Eagles bijna een uur met tien man spelen, wat Ajax in staat stelde om de wedstrijd relatief eenvoudig te winnen.
Familiebanden roepen vragen op
Naast de wedstrijdsituaties kwam een ander punt naar voren: de vermeende connecties van Kooij met Ajax. Hij heeft een relatie met Romy de Boer, de dochter van voormalig Ajax-trainer Frank de Boer. Dit roept de vraag op of Kooij wel neutraal kan optreden bij wedstrijden van de club.
Extra opmerkelijk is dat Kooij geen Feyenoord-wedstrijden mag fluiten, omdat zijn zwager Calvin Stengs bij de Rotterdamse club speelt. Dit leidt tot kritiek: als Kooij niet bij Feyenoord mag fluiten vanwege familiebanden, waarom mag hij dan wél wedstrijden van Ajax leiden?
Kritiek vanuit media en clubs
De mogelijke belangenverstrengeling wordt breed uitgemeten in de Nederlandse voetbalmedia. Mike Verweij, journalist bij De Telegraaf, merkte in de podcast ‘Kick-Off’ op:
“Wat mij opvalt, is dat Kooij het nooit goed kan doen. Feyenoord mag hij niet fluiten vanwege Stengs. Maar bij Ajax mag hij wél fluiten, ondanks de banden met Frank de Boer. Dit voedt de discussie over partijdigheid.”
Valentijn Driessen van De Telegraaf was na afloop van de wedstrijd kritisch over de gele kaarten voor Nauber:
“Die eerste gele kaart is lachwekkend. Die jongen loopt gewoon weg, en opeens vindt meneer Kooij dat het niet snel genoeg gaat. Dan krijg je een kaart en sta je bij de volgende overtreding al op scherp.”
Woede bij andere Eredivisie-clubs
Niet alleen bij Go Ahead Eagles, maar ook bij andere clubs in de Eredivisie groeit de frustratie over de rol van de arbitrage. Supporters zetten vraagtekens bij het aantal cruciale beslissingen die in het voordeel van Ajax uitvallen. Op sociale media werd Kooij fel bekritiseerd:
- “Hoeveel keer krijgt Ajax per seizoen het voordeel van de twijfel? Dit is geen toeval meer.”
- “Als Kooij Feyenoord niet mag fluiten vanwege Calvin Stengs, waarom mag hij dan wél Ajax-wedstrijden leiden?”
- “Als de KNVB niets doet, is dit gewoon competitievervalsing.”
Deze kritiek benadrukt de groeiende zorgen over de arbitrage in de Nederlandse competitie.
Gaat de KNVB ingrijpen?
Binnen de KNVB wordt al serieus nagedacht over maatregelen. De situatie rond Kooij leidt tot interne discussies over zijn toekomstige aanstellingen. Een mogelijke optie is om Kooij, net zoals eerder bij Danny Makkelie gebeurde, van Ajax-wedstrijden te weren om de schijn van belangenverstrengeling te voorkomen.
Valentijn Driessen stelt in zijn column:
“De KNVB heeft een probleem. Als je Kooij weghaalt bij Feyenoord vanwege familiebanden, hoe kun je dan uitleggen dat hij wel Ajax-wedstrijden mag fluiten? Er moet nu een consequent besluit komen.”
Kenneth Perez pleit voor meer transparantie:
“De KNVB moet eerlijk zijn. Als er twijfel is over neutraliteit, haal Kooij dan weg bij Ajax. Je hebt genoeg andere scheidsrechters die hem kunnen vervangen.”
Verdeeldheid binnen de arbitragecommissie
Binnen de arbitragecommissie is er verdeeldheid. Sommige officials vinden de kritiek overdreven en beschouwen Kooij als een neutrale scheidsrechter. Anderen zijn van mening dat de discussies over zijn aanstellingen het imago van de KNVB beschadigen en pleiten voor ingrijpen.
Een KNVB-bron stelt:
“We moeten ons afvragen of het voor Kooij verstandig is om nog langer Ajax-wedstrijden te fluiten. Als de kritiek blijft aanhouden, schaadt dat niet alleen zijn reputatie, maar ook die van de KNVB.”
Conclusie: een lastige situatie voor de KNVB
De discussie rondom Joey Kooij en zijn banden met Ajax is nog lang niet voorbij. De combinatie van controversiële beslissingen en zijn familiebanden met Frank de Boer voeden het gevoel dat de arbitrage niet altijd neutraal is.
De grote vraag blijft: grijpt de KNVB in? Als ze dat niet doen, zal de kritiek aanhouden en zal er bij elke foutieve beslissing van Kooij opnieuw gewezen worden op mogelijke partijdigheid. Wat de uitkomst ook wordt, deze kwestie heeft het vertrouwen in de arbitrage opnieuw onder druk gezet.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
