Actueel
Roxeanne Hazes dreigt: Vragen over Rachel zijn voor mij onacceptabel!
BEELDEN ONDERAAN TE ZIEN!
Roxeanne Hazes heeft in de loop der jaren een duidelijke grens gesteld als het gaat om media-aandacht voor haar persoonlijke leven. In tegenstelling tot haar broer, André Hazes jr., die openlijk praat over de veelbesproken familieruzies met hun moeder Rachel Hazes, weigert Roxeanne categorisch om zich hierover uit te laten. Volgens haar zijn journalisten die toch proberen door te vragen, schuldig aan grensoverschrijdend gedrag.
Strikte voorwaarden voor interviews
In een interview met Grazia legt Roxeanne uit waarom ze zulke strikte restricties hanteert tijdens haar mediaverschijningen. “Ik zeg nooit iets over de dingen die in mijn leven spelen en maak voorafgaand aan interviews altijd de afspraak dat ik niet over familiezaken praat, omdat het bepaalt hoe ik me de week erna voel,” vertelt ze.
Deze duidelijke voorwaarden zijn voor haar essentieel om een gezonde balans te behouden in haar persoonlijke en professionele leven. Toch blijken sommige journalisten geneigd om deze restricties te negeren, wat bij Roxeanne voor flinke frustratie zorgt.
Het woord ‘grensoverschrijdend’ als waarschuwing
Het afgelopen jaar is er veel aandacht geweest voor grensoverschrijdend gedrag in de media- en entertainmentwereld. Voor Roxeanne is dit niet alleen een discussiepunt over machtsmisbruik of ongepaste handelingen; ze ziet het ook als een manier om haar eigen grenzen te beschermen.
“Voor mij is het grensoverschrijdend dat iemand tóch het onderwerp aankaart onder het mom van: ‘Ja, maar we moeten het hier wel even over hebben,’” zegt ze. Dit soort pogingen om haar te dwingen tot antwoorden over haar familie ervaart ze als een directe inbreuk op haar privacy.
Ze benadrukt dat ze daar niet voor terugdeinst: “Als ik zulke vragen krijg, dan noem ik dat grensoverschrijdend gedrag. Waarom? Omdat het dat voor mij is. En dat zou genoeg moeten zijn.”
Waarom Roxeanne zwijgt over Rachel
De vete tussen Roxeanne en Rachel Hazes is een van de meest besproken onderwerpen in de Nederlandse media. Het is publiek geheim dat de spanningen hoog oplopen binnen de Hazes-familie, en dat Roxeanne en Rachel al geruime tijd geen contact meer hebben.
Toch benadrukt Roxeanne dat het herhaaldelijk oprakelen van deze familiekwestie niet alleen schadelijk is voor haar, maar ook voor haar professionele imago. “Waarom zou ik het in de vier minuten tijd die ik krijg aan een talkshowtafel over mijn familie gaan hebben, terwijl ik keihard heb gewerkt aan een nieuw album? Ik kom daar om over mijn muziek te praten, niet om clickbait te worden op een of ander showbizzkanaal.”
De kijkers zijn het zat’
Volgens Roxeanne is er weinig behoefte bij het publiek om steeds maar weer dezelfde verhalen over haar familie te horen. Ze stelt dat de kijkers inmiddels moe zijn van de herhaalde aandacht voor de Hazes-ruzies. “Van wie moet dat? De kijkers zijn het helemaal zat, hoor,” zegt ze resoluut.
Ze ziet het als haar verantwoordelijkheid om de focus te leggen op haar werk en niet op het drama in haar persoonlijke leven. Haar nieuwe album, waar ze maanden hard aan heeft gewerkt, is volgens haar veel relevanter dan de familieruzies die de media telkens opnieuw willen uitmelken.
De kracht van ‘nee’ zeggen
Roxeanne benadrukt dat haar vermogen om ‘nee’ te zeggen tegen vragen over haar familie niet alleen belangrijk is voor haar mentale welzijn, maar ook een krachtig signaal is voor anderen in de entertainmentwereld. Ze moedigt mensen aan om hun eigen grenzen te stellen en zich niet te laten dwingen tot het delen van persoonlijke informatie.
“Ik ben niet verplicht om over mijn familie te praten, net zo min als iemand anders dat is over zijn of haar persoonlijke leven. Het feit dat ik bekend ben, betekent niet dat ik alles met de wereld hoef te delen,” zegt ze.
Focus op muziek en eigen identiteit
Met haar nieuwe album en andere muzikale projecten wil Roxeanne de focus leggen op haar artistieke kant. Ze hoopt dat de media haar hierin kunnen steunen in plaats van zich te richten op sensatie.
“Het is tijd dat mensen me zien voor wie ik ben als artiest, niet alleen als onderdeel van een familie met veel drama. Mijn muziek is wat telt, en ik wil dat dat centraal staat,” besluit ze.
Ondanks de kritiek op haar strikte aanpak, blijft Roxeanne vasthouden aan haar principes. Ze weet dat haar aanpak niet door iedereen wordt gewaardeerd, maar voor haar is het de enige manier om zichzelf trouw te blijven en een gezonde werk-privébalans te behouden.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
