Actueel
Shania Gooris neemt opeens ingrijpende beslissing: “Voor mij hoeft het niet meer”
Shania Gooris kiest haar eigen pad: ‘Ik wil niet op tv blijven komen om gewoon bekend te zijn’
Ze groeide op in één van de bekendste Vlaamse showbizzfamilies, stond al als kind regelmatig voor de camera en dook de afgelopen jaren op in verschillende tv-projecten. Toch laat Shania Gooris in een openhartig gesprek met Story weten dat ze heel bewust een andere richting inslaat. Niet de glitter en glamour, maar persoonlijke ontwikkeling, creativiteit en betekenisvolle keuzes staan bij haar op de voorgrond.
Na haar recente afstuderen in marketing en communicatie voelt ze zich klaar om te gaan werken, maar wel op haar eigen voorwaarden — en liefst ver weg van permanente mediabelangstelling.
Geen vanzelfsprekend mediapad
Wie verwacht dat Shania Gooris staat te popelen om net als haar ouders, Sam Gooris en Kelly Pfaff, een carrière in de spotlights uit te bouwen, komt bedrogen uit. “Nu ik mijn diploma marketing en communicatie op zak heb, ben ik helemaal klaar om te gaan werken,” zegt ze vastberaden. Maar die stap hoeft voor haar niet per se richting camera’s en interviews te gaan.
“Ik weet alleen nog niet precies wat het beste bij mij past,” geeft ze toe. “Maar ik sta open voor veel, omdat ik heel veel interesses heb.” Het is een nuchtere houding die verrassend afwijkt van wat we vaak zien bij kinderen van bekende ouders.
Interesse in creativiteit en inhoud
Wat Shania vooral aanspreekt, is de creatieve sector. En dan niet noodzakelijk als podiumfiguur of influencer, maar juist achter de schermen, waar ideeën en inhoud centraal staan. “Het creatieve spreekt me het meest aan, vooral boeken en mode,” vertelt ze enthousiast.
Dat laatste is geen verrassing. Haar uitstraling en gevoel voor stijl zijn vaak geprezen, en ze weet hoe ze zich op een natuurlijke manier kan presenteren — zonder dat het gemaakt of opzichtig aanvoelt. Toch lijkt haar interesse in mode meer te draaien om inhoud dan om uiterlijk. Ze denkt liever mee over concepten, branding en visuele identiteit dan dat ze op de voorgrond staat als gezicht van een merk.
Een bewuste afstand tot media
Shania is zich zeer bewust van de plek die media in haar leven hebben gehad — en ook van de keerzijde ervan. Ze kiest daarom resoluut om enkel in beeld te verschijnen als het project voor haar persoonlijk iets toevoegt. “Ik kies alleen voor mediaprojecten als ze mij iets bijbrengen,” legt ze uit. “Bijvoorbeeld als het een unieke ervaring is of als het een mooie herinnering oplevert.”
Die benadering siert haar. Waar veel jonge sterren zich verliezen in aandacht en zichtbaarheid, lijkt Shania juist waarde te hechten aan rust, groei en echtheid. Ze maakt duidelijk: haar gezicht hoeft niet om de haverklap op televisie te verschijnen.
Expeditie Gooris: geen startpunt, maar een familiemoment
Een opvallende uitzondering was haar deelname aan Expeditie Gooris, het reisprogramma waarin ze samen met haar ouders en broer het avontuur aanging. Veel kijkers zagen hierin het begin van een langdurige tv-carrière voor Shania, maar niets blijkt minder waar.
“Expeditie Gooris was reizen met mijn familie, maar ook een manier om andere gezinnen te inspireren om samen nieuwe plekken te ontdekken,” vertelt ze. De deelname was voor haar eerder een persoonlijke en familiale belevenis dan een strategische mediakeuze.
Dancing with the Stars: groei in de spotlight
Shania maakte vorig jaar indruk met haar deelname aan Dancing with the Stars. Ze haalde de finale, en viel op met haar toewijding, inzet en openheid. Het programma bood haar geen podium om bekendheid te vergaren, maar om persoonlijke grenzen te verleggen.
“Dancing with the Stars draagt enorm bij aan mijn persoonlijke groei,” blikt ze terug. In die zin paste het project perfect bij haar visie: leren, ontdekken en iets van waarde toevoegen aan wie ze is. Niet alleen als bekende naam, maar als jonge vrouw met ambities en eigenheid.
“Ik wil niet zomaar met mijn gezicht op tv blijven komen”
Misschien wel de meest veelzeggende uitspraak die Shania in het interview doet, is: “Ik wil echt niet zomaar met mijn gezicht op tv blijven komen.” Het klinkt simpel, maar is een statement dat veel televisiemakers tot nadenken zou moeten aanzetten.
Voor Shania is mediabekendheid geen doel op zich. Ze heeft liever een betekenisvolle loopbaan waarin ze haar creativiteit kwijt kan, dan een leven vol oppervlakkige aandacht. En dat maakt haar benadering verfrissend — en eerlijk.
Niet in de voetsporen, maar op eigen tempo
Het is geen geheim dat Shania afkomstig is uit een familie waar showbizz deel uitmaakt van het dagelijks leven. Haar vader Sam Gooris is al jaren een geliefde artiest, en haar moeder Kelly Pfaff heeft zich met succes gevestigd als tv-persoonlijkheid, model en ondernemer. Velen verwachtten dat hun dochter automatisch in hun voetsporen zou treden.
Maar Shania kiest voor een ander pad. Ze wil zich ontwikkelen op haar eigen tempo, los van verwachtingen. “Ik wil mijn eigen weg gaan,” benadrukt ze. “En dat hoeft niet per se onder de schijnwerpers te zijn.” Dat ze zichzelf wil losmaken van het label ‘dochter van’ zegt veel over haar volwassenheid.
Wat brengt de toekomst?
Wat Shania precies gaat doen, blijft voorlopig open. Misschien komt ze terecht bij een uitgeverij, een creatief bureau, een modehuis of in de communicatiesector. Wat vaststaat, is dat ze elke keuze weloverwogen zal maken.
Ze kiest voor echtheid, voor waarde en voor trajecten die bij haar passen — niet omdat anderen het verwachten, maar omdat ze er zelf iets in ziet. Die autonomie, dat bewustzijn en die rust maken haar uniek binnen de showbizzwereld.
Meer dan een bekende naam
Wie Shania Gooris enkel ziet als “de dochter van” mist het volledige plaatje. Ze is een jonge vrouw met visie, met een gezonde ambitie en met een verlangen om betekenis te geven aan wat ze doet. Niet door op de voorgrond te staan, maar door trouw te blijven aan zichzelf.
Ze laat zien dat het ook anders kan. Dat je geboren kunt worden in een bekende familie, maar toch een eigen stem kunt vinden. Dat je gezien kunt worden, maar niet altijd zichtbaar hoeft te zijn. En dat volwassenheid vooral draait om keuzes maken die bij je passen, zelfs als die niet de gemakkelijkste weg zijn.
Wat vind jij van Shania’s bewuste keuze om de spotlights achter zich te laten? Praat mee op onze Facebookpagina!
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
