Actueel
Joke heeft spijt: ‘Mijn lichaam staat vol met zijn naam, wel 250 keer’
Joke (52) vond de moed om opnieuw te beginnen na jaren van controle en angst: “Ik was mezelf kwijt, maar niet voorgoed”
Toen Joke (52) enkele jaren geleden Hans leerde kennen, dacht ze dat het lot had toegeslagen. Het voelde alsof hun ontmoeting voorbestemd was — een nieuw begin na een moeilijke periode in haar leven. Familie en vrienden waren verbaasd over hoe snel de relatie zich ontwikkelde, maar Joke zag alleen de warmte en aandacht die ze al zo lang had gemist.
Wat begon als een liefdevol sprookje, veranderde echter langzaam in een verstikkend verhaal. Achter gesloten deuren nam Hans stukje bij beetje de controle over haar leven. Voor Joke begon een periode waarin ze haar vrijheid, haar identiteit en zelfs haar lichaam kwijtraakte — maar uiteindelijk ook de moed vond om zichzelf terug te vinden.
Liefde die omsloeg in controle
In het begin leek alles perfect. Hans was charmant, complimenteus en leek oprecht geïnteresseerd in haar dromen en geloof. Hij sprak over een gezamenlijke toekomst en overtuigde haar dat ze samen een bijzondere roeping hadden.
“Hij gaf me het gevoel dat ik speciaal was,” vertelt Joke. “Dat ik eindelijk iemand had gevonden die me begreep.”
Maar na verloop van tijd begonnen de kleine signalen van controle zichtbaar te worden. Hij bepaalde met wie ze sprak, wat ze droeg en wanneer ze haar familie mocht zien. Zijn woorden klonken liefdevol, maar gingen steeds vaker gepaard met voorwaarden.
Geloof als middel om te overheersen
Hans wist dat Joke gelovig was en gebruikte haar vertrouwen in het geloof als middel om macht uit te oefenen. Hij beweerde namens God te spreken en stuurde haar bijbelteksten die volgens hem “bevestigden” wat hij zei. Soms deed hij zelfs alsof die berichten van een hogere stem afkomstig waren.
“Ik dacht dat ik iets bijzonders mocht doen, een soort spirituele opdracht,” vertelt Joke. “Maar eigenlijk raakte ik mezelf kwijt in zijn woorden.”
Elke beslissing, hoe klein ook, moest via hem lopen. Haar geloof — ooit een bron van kracht — werd een instrument van controle. Wat begon als toewijding aan iets groters, veranderde in totale afhankelijkheid.
Langzaam verdween haar eigen identiteit
Hans eiste dat Joke alles uit haar verleden zou loslaten. Foto’s, kleding en persoonlijke herinneringen moesten verdwijnen. Alles wat haar herinnerde aan haar vroegere leven, werd volgens hem “niet zuiver” genoemd.
Het huis waarin ze woonde, veranderde stap voor stap in een lege ruimte zonder kleur of warmte. Zelfs kleine voorwerpen — een ketting van haar moeder, een schilderij van een vriendin — werden weggehaald.
“Op een dag keek ik om me heen en zag niets meer wat van mij was,” zegt Joke. “Alsof ik uit mijn eigen leven was gewist.”
Wanneer liefde bezit wordt
De controle stopte niet bij haar gedachten of omgeving. Hans begon ook over haar lichaam te beslissen. Hij vond dat hun verbondenheid letterlijk zichtbaar moest zijn en dwong haar urenlang onder de tattoonaald te zitten om zijn naam en symbolen op haar huid te laten zetten.
Zelfs wanneer ze ziek was of pijn had, moest ze door. De sessies duurden soms een halve dag, en de wonden die achterbleven waren niet alleen lichamelijk.
“Hij zei dat het een teken van liefde was,” herinnert Joke zich. “Maar het voelde als iets dat me vastketende.”
De littekens op haar huid werden een dagelijkse herinnering aan de macht die hij over haar had.
De grens van vernedering
De fysieke pijn ging gepaard met vernedering en angst. Joke mocht geen pijnstillers nemen en werd bij klachten soms gedwongen om urenlang in koud water te zitten. De kou, de angst en het verlies van controle maakten haar nog kwetsbaarder.
“Ik voelde me geen mens meer,” zegt ze zacht. “Elke dag hoopte ik dat het de laatste keer was.”
Voor buitenstaanders was er niets te merken. De situatie speelde zich af achter gesloten deuren — een patroon dat bekendstaat als intieme terreur: een vorm van structurele controle waarbij een partner langzaam alle vrijheid van de ander afneemt.
Gevangen in stilte
De angst om te spreken hield Joke jarenlang gevangen. Ze durfde niemand in vertrouwen te nemen. Zelfs wanneer ze vrienden kort sprak, glimlachte ze en zei dat alles goed ging.
Haar omgeving zag hooguit de tatoeages en trok daar eigen conclusies uit. De schaamte groeide, waardoor ze zich nog verder terugtrok.
“Mensen keken me aan alsof ik die keuzes zelf had gemaakt,” vertelt ze. “Ze zagen niet wat erachter zat.”
Financieel raakte ze intussen alles kwijt. Haar huis, haar spaargeld — alles ging op in de controle van haar partner. Uiteindelijk belandde ze in een caravan, met nauwelijks middelen om rond te komen.
Screenshot
Het breekpunt
Pas na een heftige ruzie vond Joke de moed om actie te ondernemen. Toen Hans haar opnieuw dreigde te isoleren, greep ze naar haar telefoon om de politie te bellen.
Dat moment werd het kantelpunt. Hans verliet haar en Joke kreeg hulp via een opvangorganisatie.
“Voor het eerst voelde ik dat ik weer kon ademen,” zegt ze. “Ik had niets meer, maar ik was vrij.”
Via een hulpverlener kwam ze in contact met Andy Han van Stichting Spijt van Tattoo, een specialist in het verwijderen van ongewenste tatoeages. Andy besloot haar kosteloos te helpen.
Een langzaam herstel
De behandelingen waren zwaar, fysiek en emotioneel. Elke sessie bracht pijn, maar ook een stukje bevrijding. De inkt verdween langzaam — en daarmee ook de sporen van controle die haar jarenlang hadden achtervolgd.
“Elke keer als een stukje van zijn naam vervaagde, voelde het alsof ik mezelf terugvond,” zegt Joke.
Het proces duurt jaren, maar het biedt haar de kans om opnieuw in de spiegel te kijken zonder overal herinneringen aan het verleden te zien.
Leven met littekens — en kracht
Vandaag woont Joke weer zelfstandig. Ze werkt aan haar herstel, fysiek én mentaal. De littekens blijven zichtbaar, maar ze ziet ze niet langer als een teken van pijn — eerder als bewijs van overleven.
“Mijn huid vertelt een verhaal,” zegt ze. “Niet van hem, maar van mij. Van iemand die gevallen is en weer is opgestaan.”
Ze gebruikt haar ervaring nu om anderen te steunen die vastzitten in een vergelijkbare situatie. Via praatgroepen en lotgenotendagen probeert ze taboes te doorbreken rond psychische en relationele dwang.
Een boodschap van hoop
Joke weet dat herstel tijd kost. Toch wil ze met haar verhaal laten zien dat er altijd een uitweg bestaat.
“Ik dacht dat ik voorgoed verloren was,” zegt ze. “Maar hulp bestaat echt. Er zijn mensen die luisteren zonder te oordelen.”
Voor iedereen die zich gevangen voelt in een relatie vol angst of controle, heeft ze één boodschap:
“Praat erover. Schaam je niet. Jij verdient vrijheid.”
Slot: vrijheid stap voor stap
Joke’s verhaal laat zien hoe liefde kan verschuiven naar macht, en hoe moeilijk het is om daaraan te ontsnappen. Maar het toont ook iets anders: dat herstel mogelijk is, zelfs na jaren van controle.
Met elke behandeling, met elke stap buiten de deur, verovert Joke haar leven terug. Ze is niet langer de vrouw die leefde onder dwang — ze is iemand die haar stem hervonden heeft.
“Ik was mezelf kwijt,” zegt ze. “Maar niet voorgoed.”
De eerste vorst van het najaar is gemeten: winter kondigt zich voorzichtig aan
Het is officieel: de eerste vorst van het najaar is een feit. In De Bilt zakte de temperatuur in de nacht van maandag op dinsdag naar -0,1 graden, waarmee de meteorologische winter langzaam haar intrede doet. Dat is later dan gemiddeld, want normaal gesproken daalt het kwik in De Bilt al rond 7 november voor het eerst onder het vriespunt.
Volgens Weeronline verliep de nacht opvallend fris in grote delen van het land. Op verschillende plaatsen werd lichte vorst gemeten, met het koudste punt in Heino (Overijssel), waar de thermometer -0,9 graden aangaf. Daarmee is het koude seizoen officieel begonnen — al is de echte winterkou voorlopig nog niet aan de orde.
Frisse start van de dag
Na een heldere en koude nacht begon de ochtend fris, met temperaturen rond het vriespunt. In de loop van de ochtend liep het kwik langzaam op richting vijf graden, maar de kou was duidelijk voelbaar, vooral in het binnenland.
De wind speelde daarbij een merkbare rol. Langs de kust en in het noorden van het land waaide het matig tot soms krachtig uit noordwestelijke richting. Die wind zorgde ervoor dat het kouder aanvoelde dan de thermometer deed vermoeden.
“De eerste vorst is altijd een symbolisch moment,” zegt een meteoroloog van Weeronline. “Het markeert het begin van de overgang naar de winter, waarin de dagen korter worden en de ochtenden scherper aanvoelen.”
Zon, wolken en felle buien
De dinsdag zelf verliep wisselvallig. In de ochtend was er hier en daar ruimte voor zon, maar in de middag trok de lucht dicht met wolken en plaatselijke regenbuien. Volgens Weeronline duurden die buien meestal niet lang, maar konden ze fel en intensief zijn.
In sommige regio’s, vooral in het noorden en langs de kust, kwam zelfs hagel voor. Tussen de buien door brak af en toe de zon door, wat zorgde voor typisch Hollands najaarsweer: grillig, maar met af en toe een mooi lichtspel tussen de wolken.
“Het weerbeeld blijft de komende dagen dynamisch,” meldt Weeronline. “We gaan van natte buien naar kans op sneeuw, met tussendoor wat zon.”
Sneeuw in aantocht?
Volgens het weerbureau hoeven we niet lang te wachten op de volgende koude verrassing. Morgen (woensdag) verwacht Weeronline opnieuw wisselvallig weer, met een afwisseling van wolken, opklaringen en buien.
Er is zelfs kans op sneeuwbuien, al blijft die mogelijkheid nog onzeker. De temperaturen liggen overdag tussen de 7 en 9 graden, wat aan de hoge kant is voor serieuze sneeuwval. Toch kan er lokaal sprake zijn van natte sneeuw, vooral in het binnenland waar de lucht iets kouder is.
“De atmosfeer is onstabiel,” aldus het weerbureau. “Een enkel winterse bui is niet uitgesloten, zeker als koude lucht op hoogte samenvalt met vochtige lucht aan de grond.”
De wind waait morgen matig uit het westen, en in de avond en nacht kan het opnieuw flink gaan regenen, vooral in het midden van het land.
Woensdag: kletsnatte dag met winterse tint
Woensdag belooft een grijze, natte en koude dag te worden. De temperatuur komt nauwelijks boven de 7 graden uit. Overdag trekken er verspreid over het land winterse buien voorbij.
In de kustgebieden gaat het vooral om regen, maar landinwaarts kan de neerslag tijdelijk overgaan in natte sneeuw. Pas tegen het einde van de dag neemt de neerslag wat af, al blijft de lucht bewolkt en de temperatuur laag.
“We krijgen te maken met een typisch overgangsweer,” aldus meteoroloog Martijn Dorrestein. “De lucht is nog niet koud genoeg voor structurele sneeuw, maar koud genoeg om ons eraan te herinneren dat de winter eraan komt.”
Donderdag en vrijdag: zon en kans op sneeuwbui
Na de natte woensdag lijkt het weer iets op te knappen. Donderdag en vrijdag laten zich zien als dagen met meer zonmomenten, al blijft de kans op een lokale sneeuwbui aanwezig.
De temperatuur blijft bescheiden: overdag rond de 6 à 7 graden, en ’s nachts daalt het kwik opnieuw tot dichtbij het vriespunt. Vooral in het oosten van het land is er kans dat het enkele graden onder nul wordt.
Voor veel mensen betekent dit dat het krabben van autoruiten weer bij de ochtendroutine hoort. Ook op fietspaden en bruggen kan het glad worden, waarschuwen de weerexperts.
Wintergevoel keert terug
De eerste vorst zorgt bij velen voor een gevoel van nostalgie. Na een zachte herfst met bovengemiddelde temperaturen voelt de frisse lucht verkwikkend aan. Op sociale media verschijnen al de eerste berichten over warme chocolademelk, handschoenen en winterjassen.
“De lucht ruikt ineens anders,” schrijft een gebruiker op X (voorheen Twitter). “Je voelt dat de winter in aantocht is.”
Voor wie houdt van het winterse gevoel, is de aankomende week een voorproefje van wat komen gaat. De temperatuur blijft de komende dagen stevig onder de tien graden, met vooral ’s nachts kans op lichte vorst.
Koude nachten in het vooruitzicht
Volgens de lange termijnverwachting blijft het kwik laag. De komende week daalt de temperatuur ’s nachts naar waarden tussen -2 en +2 graden, met name in het oosten en zuiden. Overdag loopt het op tot maximaal 7 graden, maar de frisse wind zorgt ervoor dat het kouder aanvoelt.
Weeronline verwacht dat deze koele fase zeker tot het weekend aanhoudt. Daarna zou het kwik licht kunnen stijgen, al is er nog geen sprake van structureel zacht weer.
“Het blijft wisselvallig,” zegt de weerdienst. “We krijgen een mix van winterse buien en droge momenten, precies zoals dat hoort in november.”
Mogelijke eerste sneeuw van het seizoen
Hoewel het nog vroeg is, sluiten meteorologen niet uit dat de eerste serieuze sneeuwbuien van het seizoen binnenkort kunnen vallen. Vooral in de nachten van donderdag op vrijdag en zaterdag is er kans op natte sneeuw of lichte sneeuwval, met name in het binnenland en op de Veluwe.
Of de sneeuw ook blijft liggen, is onzeker. De bodemtemperatuur is nog te hoog, waardoor sneeuwvlokken meestal snel smelten zodra ze de grond raken. Toch zou een kort wit laagje in sommige regio’s mogelijk zijn.
“Het wordt spannend,” zegt een woordvoerder van Weeronline. “Zelfs een dun laagje sneeuw maakt november meteen een stuk sfeervoller.”
Vooruitblik: rustige maar koude week
Na het weekend lijkt het weer zich enigszins te stabiliseren. Er worden minder buien verwacht, maar de nachtelijke kou houdt aan. Het blijft bij lichte tot matige vorst, vooral in de oostelijke provincies.
De kans op winterzon neemt toe, wat kan zorgen voor heldere en fotogenieke ochtenden met rijp op het gras. Een ideaal moment voor wandelaars en fotografen die van de frisse, stille ochtenden houden.
“Dit soort dagen zijn typisch Nederlands winterweer,” aldus Dorrestein. “Een beetje kou, een beetje zon, en af en toe een bui — genoeg om het seizoen echt te voelen.”
Slot: de winter klopt aan de deur
De eerste officiële vorst is daarmee niet alleen een weerfeit, maar ook een seizoenssymbool. Na maanden van regen en zachte lucht schuift de natuur richting winters ritme. De bomen verliezen hun laatste bladeren, het gras glinstert ’s ochtends van de rijp, en de lucht krijgt die kenmerkende frisheid van december in wording.
Of we binnenkort een witte wereld krijgen, blijft nog afwachten. Maar één ding is zeker: de winter kondigt zich aan — stap voor stap, graad voor graad.