Actueel
Julie Vanloo heeft slecht nieuws te melden: “Ik vecht ertegen”
Julie Vanloo openhartig over mentale strijd: “Ik vecht tegen mezelf, maar ik blijf geloven in mijn passie”
Ze is een van de meest herkenbare gezichten van het Belgische basketbal: Julie Vanloo, publiekslieveling, international bij de Belgian Cats en trotse fan van Club Brugge. Met haar enthousiasme, flair en emotionele authenticiteit veroverde ze niet alleen het hart van sportfans, maar ook dat van vele gewone mensen die zich herkennen in haar verhaal van doorzettingsvermogen en kwetsbaarheid.
Toch toont Julie in haar nieuwste vlog een kant van zichzelf die het publiek minder vaak te zien krijgt. De 32-jarige guard, die dit seizoen uitkomt voor het Turkse Mersin, deelt openhartig hoe moeilijk de voorbije maanden voor haar zijn geweest — zowel op sportief als mentaal vlak.
Een overgang vol uitdagingen
Na een intens seizoen in de WNBA bij de LA Sparks, verhuisde Julie afgelopen zomer naar Turkije. Op papier leek het een logische stap in haar carrière: een sterke competitie, een ambitieuze club, nieuwe kansen. Maar in werkelijkheid bleek de overgang zwaarder dan verwacht.
“Het was een emotionele zomer,” vertelt Julie in haar vlog. “Ik heb veel meegemaakt, en sommige dingen draag ik nog steeds met me mee.”
De video, waarin ze tussen glimlach en ernst heen en weer beweegt, geeft een eerlijk beeld van hoe dun de lijn kan zijn tussen succes en overbelasting. Ze zegt dat ze vaak tegen een “innerlijke muur” botst, en dat het niet eenvoudig is om mentaal scherp te blijven na zo’n turbulent jaar.
De nasleep van een moeilijke zomer
Een van de meest pijnlijke momenten voor Julie was haar onverwachte afscheid bij de Golden State Valkyries, het WNBA-team dat haar kortstondig had binnengehaald. Na een periode van hoop en verwachtingen kwam de teleurstelling hard aan toen ze te horen kreeg dat ze niet langer deel zou uitmaken van het team.
“Mentaal was dat zwaar,” zegt ze. “Ik heb het echt moeilijk gehad. Je denkt: wat heb ik verkeerd gedaan? Waarom lukt het niet zoals ik wil?”
Dat soort gedachten bleven aan haar knagen, ook tijdens haar eerste maanden in Turkije. “Ik overdenk alles wat ik doe,” vertelt ze eerlijk. “Ik probeer vrij te basketballen, maar soms zit ik gevangen in mijn hoofd. Dan vecht ik tegen mezelf en tegen mijn gedachten.”
Een glimlach met betekenis
Wie Julie volgt op sociale media, ziet vaak een stralende vrouw vol energie en humor. Maar in haar vlog wil ze tonen dat die glimlach niet altijd vanzelfsprekend is.
“De beelden tonen me lachen,” zegt ze, “maar achter die lach schuilt soms vermoeidheid, twijfel of verdriet. Dat is oké, maar ik wil er eerlijk over zijn.”
Die openheid maakt haar geliefd bij fans. In een sportwereld die vaak draait om prestaties en perfectie, brengt Julie een ander geluid: dat van menselijkheid. Ze toont dat topsport niet alleen draait om winnen, maar ook om omgaan met druk, teleurstelling en herstel.
Basketbal als uitlaatklep
Ondanks haar moeilijke periode blijft basketbal haar grootste houvast. “Op het veld voel ik me vrij,” vertelt Julie. “Zelfs als mijn hoofd vol zit, helpt spelen me om alles even los te laten.”
Bij Mersin, haar huidige club in de Turkse eerste klasse, probeert ze haar ritme weer te vinden. De ploeg staat op dit moment zesde in de competitie en Julie geeft aan dat ze zich langzaam beter begint te voelen.
“Ik ben nog niet op mijn top,” zegt ze, “maar ik werk eraan. Elke training is een stap vooruit. Ik wil weer de Julie zijn die met plezier speelt, niet met druk.”
De kracht van kwetsbaarheid
Door open te praten over haar mentale strijd, breekt Julie een belangrijk taboe. In de sportwereld wordt mentaal welzijn vaak onderbelicht, terwijl het een cruciale rol speelt in prestaties én persoonlijke groei.
“Mensen denken soms dat topsporters supermensen zijn,” zegt ze. “Maar we hebben allemaal onze momenten van twijfel. Het verschil zit erin hoe je ermee omgaat.”
Haar eerlijkheid inspireert niet alleen andere atleten, maar ook fans die haar zien als voorbeeld. Ze benadrukt dat het oké is om hulp te vragen of om te erkennen dat het even niet goed gaat.
“Het belangrijkste is om te blijven praten,” zegt Julie. “Dat helpt meer dan zwijgen en alles opkroppen.”
Een leven tussen landen en emoties
De Belgische basketbaltopper leeft al jaren een internationaal bestaan. Ze speelde eerder in landen als Frankrijk, Spanje, Italië en de Verenigde Staten. Die avonturen brachten haar veel ervaring, maar ook momenten van eenzaamheid.
“Het klinkt glamoureus om overal te spelen, maar het is soms ook zwaar,” legt ze uit. “Je verlaat telkens je vrienden, je familie, je vertrouwde omgeving. Dat doet iets met je.”
Daarom waardeert Julie haar momenten in België extra hard. Deze week is ze terug in eigen land voor wedstrijden met de Belgian Cats, de nationale ploeg waarvoor ze al jarenlang met trots speelt. “Thuis zijn geeft me energie,” vertelt ze. “Hier voel ik me omringd door warmte, door mensen die me echt kennen.”
Trouw aan blauw-zwart
Wat velen verrassend vinden, is dat Julie naast haar passie voor basketbal ook een uitgesproken voetbalfan is. Al sinds haar jeugd volgt ze Club Brugge, en ze noemt zichzelf “blauw-zwart tot in de kern.”
“Ik volg elke match,” lacht ze. “Zelfs als ik in het buitenland zit, kijk ik online of via samenvattingen. Club Brugge is een stukje thuis voor mij.”
Toch erkent ze dat haar sportieve identiteit soms wankelt wanneer het privé of mentaal moeilijk gaat. “Er zijn momenten dat ik me afvraag wie ik ben buiten het basketbal en de sportwereld,” zegt ze. “Maar dat hoort bij groeien. Ik leer mezelf steeds beter kennen.”
Hoop en perspectief
Hoewel de afgelopen maanden zwaar waren, straalt Julie’s verhaal hoop uit. Ze is vastbesloten om sterker terug te keren, niet alleen fysiek maar ook mentaal.
“Ik leer om zachter te zijn voor mezelf,” zegt ze. “Om fouten toe te laten, om rust te nemen. Ik weet nu dat veerkracht niet betekent dat je altijd sterk moet zijn, maar dat je telkens weer opstaat.”
Die mentaliteit typeert haar al sinds het begin van haar carrière. Van het meisje dat droomde van de nationale ploeg tot de volwassen vrouw die nu anderen inspireert met haar eerlijkheid — Julie Vanloo blijft een toonbeeld van passie en doorzettingsvermogen.
Slot: een verhaal van moed
Met haar vlog toont Julie Vanloo dat zelfs in een wereld van glans en succes de mens achter de atleet telt. Haar verhaal gaat niet alleen over sport, maar over het leven zelf — over vallen, opstaan en blijven geloven in wat je doet.
“Ik vecht tegen mezelf, maar ik geef niet op,” besluit ze. “Ik blijf zoeken naar vrijheid, op en naast het veld. En ik weet dat die er weer komt.”
Haar woorden raken, omdat ze zo herkenbaar zijn. Iedereen kent momenten van twijfel, maar Julie laat zien dat eerlijkheid en veerkracht de sleutel zijn om door te gaan. En misschien is dat wel haar grootste overwinning tot nu toe.
Emotioneel eerbetoon aan Loretta Schrijver bij start nieuw seizoen van The Masked Singer
Na maanden van wachten is het eindelijk zover: het nieuwe seizoen van The Masked Singer is vanavond van start gegaan. Toch voelt het voor veel kijkers anders dan voorgaande jaren. Want hoewel de spectaculaire pakken, de vrolijke muziek en de mysterieuze sfeer hetzelfde zijn gebleven, ontbreekt er dit keer iets — of beter gezegd: iemand.
Loretta Schrijver, jarenlang een van de meest geliefde juryleden van het programma, maakt dit seizoen geen deel meer uit van het team. Haar afwezigheid zorgde voor een zichtbaar beladen sfeer bij de start van het populaire RTL-programma, waarin uitgebreid werd stilgestaan bij haar leven en werk.
Een icoon dat gemist wordt
Loretta Schrijver was een vertrouwd gezicht op de Nederlandse televisie. Ze werd bij het grote publiek bekend door haar jarenlange presentatie van Koffietijd, maar veroverde de laatste jaren ook een nieuw publiek als jurylid van The Masked Singer. Haar warmte, humor en oprechte enthousiasme maakten haar een onmisbaar onderdeel van het programma.
Toen op 27 maart 2025 bekend werd dat Loretta was 0verleden aan de gevolgen van darmk*nker, reageerde Nederland geschokt. De presentatrice werd 68 jaar oud en liet een grote leegte achter — niet alleen bij haar familie, maar ook bij talloze kijkers die haar als een vaste aanwezigheid in hun huiskamer zagen.
“Loretta is niet te vervangen”
Binnen het team van The Masked Singer was de verslagenheid groot. Presentator Ruben Nicolai en juryleden Carlo Boszhard, Gerard Joling, Buddy Vedder en Monica Geuze spraken openlijk over het verlies.
Volgens Carlo was er kort sprake van de vraag of er een nieuw jurylid moest worden toegevoegd, maar die gedachte werd al snel losgelaten.
“Loretta is niet te vervangen,” zei Carlo treffend in een interview. “Ze bracht iets unieks mee: warmte, humor en menselijkheid. Dat kun je niet overdoen.”
Het programma besloot dan ook dat er dit seizoen geen vervanger zou komen. In plaats daarvan zou Loretta’s aanwezigheid voelbaar blijven, op haar eigen manier.
Een eerbetoon met een lach en een traan
Tijdens de eerste aflevering van het nieuwe seizoen werd het publiek direct geconfronteerd met dat gemis. Voorafgaand aan de onthulling van de eerste deelnemers werd een speciaal eerbetoon uitgezonden, waarin hoogtepunten uit zes seizoenen The Masked Singer werden getoond.
De beelden lieten zien wie Loretta was: altijd opgewekt, met een aanstekelijke lach, maar ook met een scherp oog voor detail. Haar enthousiasme bij elke ontmaskering en haar warme omgang met collega’s en deelnemers maakten diepe indruk.
Terwijl op het scherm de beelden van Loretta voorbij kwamen, was het in de studio muisstil. De juryleden hielden elkaar zichtbaar vast. Carlo Boszhard vertelde later dat dit moment voor iedereen emotioneel was:
“We hebben allemaal onze momenten gehad waarin we aan Loretta moesten denken. Tijdens de opnames komt dat soms ineens binnen, en dan praten we erover. Dat helpt.”
Kijkers diep geraakt
Ook de kijkers thuis reageerden massaal. Op sociale media werd het eerbetoon breed gedeeld en geprezen. Velen gaven aan dat ze het niet droog hielden toen de compilatiebeelden over het scherm gingen.
Een fan schreef op X (voorheen Twitter):
“Ach, Loretta. Wat een mooi eerbetoon. Wat wordt ze gemist.”
Een ander reageerde met ontroering:
“Wat een begin… zo mooi en verdrietig tegelijk. Jeetje, wat een gemis.”
De hashtag #TheMaskedSinger stond al snel in de trendinglijst, met honderden berichten waarin kijkers hun bewondering uitten voor de manier waarop het programma met het verlies omging.
“Wat een mooi eerbetoon voor een mooi mens. Loretta, we gaan je missen,” schreef iemand anders.
De toon van de reacties was eenduidig: respect, dankbaarheid en veel liefde voor een vrouw die jarenlang een glimlach op miljoenen gezichten wist te toveren.
Een moeilijke beslissing achter de schermen
Volgens betrokkenen was het voor de makers van het programma geen eenvoudige keuze om The Masked Singer terug te brengen zonder Loretta. De juryleden hadden veel tijd nodig om het verlies een plek te geven.
Carlo Boszhard legde in het Algemeen Dagblad uit hoe dat proces verliep:
“We hebben allemaal zo onze eigen momenten in het programma waarin we het over ons verdriet hebben. Dat hoort bij rouw, maar ook bij het leven. Door het bespreekbaar te maken, konden we verder.”
De productie besloot het nieuwe seizoen te beginnen met een eerbetoon dat zowel verdriet als vreugde liet zien. “Loretta hield van lachen,” aldus Carlo, “dus we wilden het niet te zwaar maken. Het moest vooral warm zijn — net als zij.”
Geen groot spektakel, maar oprechte emotie
Het eerbetoon aan Loretta werd bewust ingetogen gehouden. Geen groots decor, geen lange toespraken, maar een zorgvuldig gemonteerde video vol herkenbare momenten: Loretta die in lachen uitbarstte, haar goedmoedige plagerijtjes met Gerard Joling, haar scherpe observaties bij de optredens.
De emotionele muziek op de achtergrond maakte het compleet. En toen het filmpje eindigde, klonk er een daverend applaus in de studio.
De camera’s registreerden hoe Carlo, Buddy, Monica en Gerard elkaar even aankeken — zonder woorden, maar met een gedeeld gevoel van verlies én dankbaarheid.
“Het programma mag door, maar het gemis blijft”
In interviews benadrukken de betrokkenen dat The Masked Singer ook dit seizoen veel spektakel zal bieden, maar dat het nooit meer helemaal hetzelfde zal zijn.
“Het is een seizoen met veel humor, maar ook met emotie,” aldus Carlo. “Door ons verdriet te benoemen, kunnen we het programma met respect voor Loretta voortzetten. Ze blijft op een bepaalde manier bij ons.”
Volgens hem was dat ook wat Loretta zelf zou hebben gewild. “Ze hield van vrolijkheid, van samen lachen. Ze zou nooit gewild hebben dat we treurig bleven. Daarom vieren we vooral dat ze er was, in plaats van dat we alleen stilstaan bij het gemis.”
Een warme erfenis
Loretta’s invloed op de sfeer van The Masked Singer is niet te onderschatten. Ze wist spanning en humor te combineren, maar bovenal bracht ze menselijkheid in een programma dat draait om maskers en mysterie. Achter de schermen stond ze bekend als een moederfiguur: iemand die altijd vroeg hoe het met anderen ging en die het team bij elkaar hield.
Veel collega’s beschrijven haar als “het hart van de show”. Dat hart klopt nu niet meer op de voorgrond, maar blijft voelbaar in de manier waarop het programma wordt gemaakt.
Slot: een nieuw seizoen met een bijzondere toon
Het nieuwe seizoen van The Masked Singer belooft opnieuw veel verrassingen, spectaculaire kostuums en muzikale hoogtepunten. Toch hangt er dit keer een extra laag onder de vrolijkheid — een gevoel van dankbaarheid voor wat was, en van gemis voor wie er niet meer is.
Het eerbetoon aan Loretta Schrijver was geen afscheid, maar eerder een herinnering aan wat ze heeft achtergelaten: warmte, humor en oprechte betrokkenheid.
Zoals Carlo Boszhard het verwoordde:
“Loretta is niet te vervangen. Ze blijft onderdeel van ons, van het programma en van de herinneringen van iedereen die ooit met haar heeft gewerkt.”
En precies dat gevoel — een lach én een traan — tekende de ontroerende start van een nieuw hoofdstuk in The Masked Singer.