Actueel
Groot schandaal naar buiten gekomen over Esmah Lahlah, de rechterhand van Frans Timmermans
Ophef binnen GroenLinks-PvdA: Esmah Lahlah onder vuur na geheime sollicitatie in Tilburg
Binnen GroenLinks-PvdA is de gemoedelijke verkiezingssfeer ruw verstoord. Esmah Lahlah, de nummer twee op de kandidatenlijst en een van de meest zichtbare gezichten naast lijsttrekker Frans Timmermans, ligt onder vuur nadat bekend werd dat ze stiekem had gesolliciteerd naar de functie van burgemeester van Tilburg. Haar partijgenoten waren daarvan niet op de hoogte, en dat zorgt voor beroering binnen en buiten de partij.
Een sollicitatie in stilte
Het was het Brabants Dagblad dat de bom deed barsten: Lahlah had in het diepste geheim een sollicitatiebrief gestuurd naar de commissaris van de Koning in Noord-Brabant. In die brief, die door een onbekende werd gelekt, spreekt ze haar wens uit om burgemeester te worden van de stad waar ze jarenlang wethouder was.
Wat de kwestie extra gevoelig maakt, is de timing. Haar brief dateert van kort na de val van het kabinet, terwijl GroenLinks-PvdA al druk bezig was met het samenstellen van de kandidatenlijst voor de aankomende verkiezingen. Lahlah stond toen al op plek twee — een teken dat de partijtop groot vertrouwen in haar had.
“Ik had dit anders moeten doen”
Toen het nieuws uitlekte, reageerde Lahlah snel via X (voorheen Twitter). “Soms kruist een droom je pad,” schreef ze. “Uit liefde voor Tilburg besloot ik te solliciteren.” Ze benadrukte dat het een persoonlijke beslissing was, maar gaf toe dat ze de procedure niet had besproken binnen haar partij.
“Over een vertrouwelijke procedure spreken is niet eenvoudig, maar ik wil helder zijn,” vervolgde ze. “Ik heb mijn besluit om te solliciteren niet intern besproken, en dat had ik anders moeten doen.”
Die openlijke schuldbekentenis is ongewoon in de politiek, waar strategisch zwijgen vaak de voorkeur krijgt. Toch lijkt ze met haar eerlijke toon te hopen het vertrouwen binnen de partij en bij het publiek te herstellen.
Geen burgemeester, maar wel boze reacties
Lahlah werd uiteindelijk niet gekozen tot burgemeester van Tilburg. Ze benadrukt nu dat ze zich “voor de volle 100 procent” zal blijven inzetten voor GroenLinks-PvdA, zowel in de campagne als straks in de Tweede Kamer. “Mijn hart ligt nog steeds bij onze idealen en bij het werk dat ik samen met Frans Timmermans wil doen.”
Maar de storm is nog niet gaan liggen. Op sociale media wordt Lahlah stevig aangepakt. Onder berichten over haar sollicitatie regent het reacties van mensen die haar “onbetrouwbaar” noemen of haar partij verwijten dat ze niet transparant is.
Een gebruiker schrijft:
“GroenLinks, de partij vol leugens! Hoe kun je tegelijk Kamerlid
willen worden én burgemeester?”
Een ander reageert cynisch: “Ambitie is mooi, maar eerlijkheid zou
nog mooier zijn.”
De publieke opinie lijkt verdeeld: sommigen vinden dat Lahlah een fout heeft gemaakt, maar anderen zien haar actie als menselijk en begrijpelijk.
Timmermans blijft achter haar staan
Frans Timmermans, lijsttrekker van GroenLinks-PvdA, liet in een verklaring weten dat hij achter zijn partijgenote blijft staan. “Ik ben blij dat Esmah ook na de verkiezingen deel uitmaakt van onze fractie. We hebben haar nodig.”
Timmermans prees haar kwaliteiten en noemde haar “een van de meest betrokken en competente politici binnen de partij”. Volgens hem zou ze “een fantastische burgemeester” zijn geweest, maar hij voegde eraan toe dat haar toekomst nu in de Kamer ligt.
Die steun van de partijleider is cruciaal. In de hectische campagneperiode probeert Timmermans rust te bewaren binnen de gelederen, waar al langer sprake is van kleine spanningen door eerdere incidenten en mediastormpjes.
Aangifte na lek van sollicitatie
De kwestie kreeg nog een onverwachte wending toen bekend werd dat de provincie Noord-Brabant en de gemeente Tilburg aangifte doen van het lekken van Lahlahs sollicitatiebrief. Volgens commissaris van de Koning Ina Adema is het verspreiden van vertrouwelijke documenten “niet alleen strafbaar, maar ook moreel verwerpelijk”.
In een verklaring zegt Adema: “Naar aanleiding van de publicaties in het Brabants Dagblad, en in overleg met de hoofdofficier van Justitie, heb ik besloten om samen met de gemeente Tilburg aangifte te doen.”
Het lek wordt onderzocht, en er wordt gekeken of er sprake was van schending van de vertrouwelijkheid binnen de sollicitatiecommissie. Dat betekent dat de affaire niet alleen politieke, maar ook juridische gevolgen kan krijgen.
Ethische vragen binnen de partij
De situatie rond Lahlah werpt een bredere vraag op: hoe transparant moeten politici zijn over persoonlijke ambities? Mag iemand in verkiezingstijd solliciteren naar een andere functie, zolang die persoon zijn taken blijft uitvoeren?
Politicologen wijzen erop dat de grens dun is. “Het is niet verboden om te solliciteren, maar het gaat om vertrouwen,” zegt een deskundige in Binnenlands Bestuur. “Wanneer een partijtop vertrouwt op jouw volledige inzet voor de campagne, en er blijkt iets anders te spelen, dan ontstaat een geloofwaardigheidsprobleem.”
GroenLinks-PvdA presenteert zich graag als de partij van openheid en integriteit. Precies daarom ligt het incident zo gevoelig: het raakt aan de geloofwaardigheid van die boodschap.
“Een menselijke fout in een keiharde wereld”
Ondanks de kritiek vinden sommige partijleden dat de ophef buiten proportie is. “Iedereen heeft dromen en twijfels,” zegt een anonieme fractiegenoot. “Ze heeft iets gedaan wat ze beter had kunnen communiceren, maar ze heeft niemand kwaad willen doen.”
Ook buiten de partij klinkt begrip. “Ze heeft Tilburg in haar hart,” zegt een inwoner van de stad tegen Omroep Brabant. “Dat ze even dacht aan die functie, vind ik eigenlijk wel mooi. Het laat zien dat ze van de stad houdt.”
Toch blijven anderen kritisch. Volgens hen toont het incident dat er binnen GroenLinks-PvdA te weinig interne communicatie is. “Als zelfs de nummer twee zulke beslissingen neemt zonder overleg, dan zegt dat iets over de cultuur,” reageert een politiek analist.
Vertrouwen herstellen in campagnetijd
Voor Lahlah ligt nu de uitdaging om het vertrouwen terug te winnen — binnen de partij én bij de kiezer. Haar openlijke excuses kunnen daarbij helpen, maar de schade aan haar imago is nog niet volledig hersteld.
De partijleiding hoopt dat de focus snel weer verschuift naar de inhoud van de campagne: klimaat, zorg, bestaanszekerheid. Toch blijft het incident boven de markt hangen, vooral omdat het in dezelfde week speelt als de onderzoeken rond partijleider Timmermans.
De timing had dus niet slechter kunnen zijn. Waar GroenLinks-PvdA juist wilde uitstralen dat de fusie tussen beide partijen stabiliteit en eensgezindheid brengt, lijkt de realiteit complexer.
Een les in politieke openheid
Wat overblijft, is een les over de dunne scheidslijn tussen persoonlijke ambitie en partijloyaliteit. Lahlah’s actie is niet ongewoon — veel politici oriënteren zich tijdens hun loopbaan op andere functies — maar het stilhouden ervan wordt al snel gezien als een vertrouwensbreuk.
Door openlijk toe te geven dat ze fout zat, probeert Lahlah die balans te herstellen. “Ik wil eerlijk zijn,” zei ze op X. “Ik heb dit niet goed aangepakt, maar mijn hart ligt nog steeds bij de partij.”
Haar woorden klinken oprecht, maar het zal tijd kosten voordat de storm volledig is gaan liggen.
Slotgedachte
De affaire rond Esmah Lahlah is een typisch voorbeeld van hoe één persoonlijke keuze kan uitgroeien tot een landelijke discussie. Wat begon als een stille sollicitatie in Tilburg, groeide uit tot een politiek hoofdpijndossier dat GroenLinks-PvdA midden in campagnetijd niet kon gebruiken.
Toch toont het incident ook iets menselijks: ambitie, twijfel en spijt zijn universeel. Of de kiezer dat ook zo ziet, zal blijken bij de stembus. Eén ding is zeker: in de huidige tijd van politieke transparantie is geen brief, mail of gesprek nog écht privé.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.