Actueel
Martijn Krabbé heeft uitgezaaide longkanker: ‘Zal niet meer beter worden’
Martijn Krabbé deelt openhartig over zijn strijd tegen kanker
In maart 2024 deelde Martijn Krabbé (56) voor het eerst het ingrijpende nieuws over zijn gezondheid: de geliefde presentator van tal van Nederlandse televisieprogramma’s heeft kanker. Sindsdien stapte hij uit de spotlights om zich volledig op zijn behandeling te richten. In een exclusief interview met LINDA., vergezeld door zijn dochter Michelle (20), vertelt Martijn voor het eerst openhartig over zijn diagnose, zijn leven sinds de onthulling en de onzekere toekomst die hem te wachten staat.
Een onverwachte diagnose
Eind januari 2024 ging Martijn samen met zijn vrouw Deborah op vakantie naar Thailand, hopend op rust na een periode van aanhoudende hoofdpijn die hij toeschreef aan zijn drukke werkleven. Tijdens hun verblijf sloeg het noodlot echter toe: Martijn verloor plotseling zijn spraak. In het ziekenhuis kreeg hij een verpletterende diagnose. De hersenbloeding, die aanvankelijk als een op zichzelf staand incident leek, werd veroorzaakt door een uitzaaiing van longkanker.
Toen Martijn eenmaal terug was in Nederland, werd het definitieve verdict uitgesproken: uitgezaaide longkanker in een vergevorderd stadium. “Het was alsof de grond onder mijn voeten vandaan werd geslagen,” vertelt hij. “Van de ene op de andere dag veranderde alles.”
Het gevecht tegen de ziekte
Na de diagnose begon Martijn aan een intensieve behandeling. Bestraling richtte zich op de hersentumor, die zich gelukkig op één plek bevond. Dankzij deze gerichte aanpak wist Martijn de eerste, cruciale maanden na de diagnose door te komen. Zijn arts gaf hem toen vijftig procent kans om die periode te overleven. “Het voelt als een wonder dat ik hier nu zit,” zegt hij.
Naast bestraling ondergaat Martijn immunotherapie, die tot nu toe aanslaat. Hoewel de kanker in zijn rechterlong niet meer te genezen is, blijven nieuwe uitzaaiingen voorlopig uit. “Er zijn zelfs enkele plekjes verdwenen,” vertelt hij hoopvol. Toch blijft de realiteit hard: “Het is jammer dat genezing niet mogelijk is, maar ik ben dankbaar voor de tijd die ik nog heb.”
Een veranderd perspectief op het leven
De ziekte heeft Martijn’s kijk op het leven compleet veranderd. Waar hij vroeger vaak in beslag werd genomen door zijn drukke werkleven, geniet hij nu intens van de kleine dingen. “Ik waardeer de momenten met mijn vrouw en kinderen meer dan ooit. Het leven voelt nu zoals het altijd had moeten zijn.”
Martijn’s gezin speelt een centrale rol in zijn veerkracht. In zijn Instagram-post, waarin hij zijn ziekte voor het eerst publiekelijk bekendmaakte, bedankt hij zijn kinderen Achilles, Jasmijn, Michelle en Bickel. Maar bovenal richt hij zich tot zijn vrouw Deborah: “Je bent de liefde van mijn leven. In voor- en tegenspoed, altijd moedig voorwaarts.”
De zware beginperiode
De eerste maanden na zijn diagnose waren zwaar, fysiek en mentaal. Martijn moest dexamethason slikken, een sterk medicijn dat bijwerkingen met zich meebracht, zoals spierzwakte en gewichtstoename. Het verstoorde zijn nachtritme en bracht verwarring met zich mee. “Ik was chagrijnig en voelde me niet meer mezelf,” geeft hij toe.
Toch wist hij zich met hulp van zijn gezin en medisch team door die periode heen te slaan. Inmiddels krijgt hij elke zes weken te horen of de immunotherapie nog steeds effectief is. “Mocht het niet meer werken, dan is chemotherapie de volgende stap,” legt hij uit. “Daarna komt morfine om de pijn te verlichten. Als ik geluk heb, rek ik het misschien tot vijf jaar. Maar dat weet je nooit zeker.”
Openheid over zijn ziekte
Hoewel Martijn in eerste instantie zijn ziekte geheim wilde houden, koos hij er uiteindelijk voor om zijn verhaal te delen. “Het voelde niet prettig als mensen zouden speculeren over mijn levensverwachting,” legt hij uit. Nu voelt hij dat zijn gezin en hijzelf mentaal sterk genoeg zijn om open te zijn over zijn situatie.
In gesprek met LINDA. benadrukt Martijn dat hij ondanks alles een fantastisch leven heeft gehad. “Het was geweldig, en ik ben er tevreden mee. Ik vind het wel prima zo.” Maar één gedachte blijft hem kwellen: het schuldgevoel tegenover zijn kinderen. “Ik voel me schuldig dat ik hen moet achterlaten. Dat is het moeilijkste van alles.”
Hoop en dankbaarheid
Martijn’s verhaal is niet alleen een getuigenis van verlies, maar ook van veerkracht en dankbaarheid. Hij benadrukt hoe belangrijk zijn familie en vrienden zijn in deze moeilijke tijd. Zijn dochter Michelle, die naast hem zit tijdens het interview, speelt een belangrijke rol in het geven van kracht.
Hoewel Martijn weet dat zijn tijd beperkt is, kiest hij ervoor om te focussen op de mooie momenten die hem nog resten. “Elke dag die ik heb, is een geschenk,” zegt hij. Hij hoopt dat zijn verhaal anderen inspireert om meer te genieten van de kleine dingen in het leven en te koesteren wat echt belangrijk is.
De weg vooruit
De toekomst blijft onzeker, maar Martijn heeft zich erbij neergelegd. “Ik heb een geweldig leven gehad en ben dankbaar voor alles wat ik heb mogen meemaken.” Voor nu blijft hij zich richten op zijn behandeling, zijn gezin en de momenten van geluk die hij nog kan meemaken.
Hij eindigt het interview met een krachtige boodschap: “Waar ik het meest op hoop als het zover is, is dat mijn naasten me in vrede kunnen laten gaan. Dat is het enige dat ik echt wil.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Martijn’s verhaal laat zien hoe belangrijk het is om veerkracht te tonen, zelfs in de moeilijkste omstandigheden. Het is een herinnering aan de waarde van liefde, familie en het vermogen om betekenis te vinden in het leven, ongeacht wat het lot brengt.
Wat een sneu klote nieuws over Martijn Krabbé. Die man is eigenlijk gedurende mijn hele leven een soort factor van gezelligheid op de tv geweest.
— RomeoVictorDeltaGolf (@RVDG01) January 15, 2025
Mona Keijzer presenteert strenger opvangbeleid: wat betekenen de nieuwe plannen voor Oekraïense vluchtelingen in Nederland?
Asielminister Mona Keijzer (BBB) heeft een uitgebreid maatregelenpakket aangekondigd dat mogelijk grote gevolgen heeft voor duizenden Oekraïners die sinds 2022 in Nederland verblijven. Haar boodschap is glashelder: wie werkt, moet gaan bijdragen aan woonkosten, zelf een zorgverzekering afsluiten en rekening houden met een nieuwe, tijdelijke verblijfsstatus die gericht is op terugkeer zodra dat veilig kan.
De aankondiging zet direct een fel debat in gang. Gemeenten, werkgevers, hulporganisaties en juristen reageren verdeeld. Sommigen noemen het een logische stap richting meer eerlijkheid en balans in de opvang; anderen vrezen dat een kwetsbare groep juist verder onder druk komt te staan.
In deze longread lees je wat Keijzer precies voorstelt, waarom het kabinet deze richting kiest en welke gevolgen dat kan hebben voor de Oekraïense gemeenschap én voor Nederland.
Waarom het kabinet kiest voor een koerswijziging
Sinds het uitbreken van de oorlog in Oekraïne vangt Nederland mensen op onder de Europese Tijdelijke Beschermingsrichtlijn. Deze noodregeling biedt een snelle opvang zonder asielprocedure en garandeert directe toegang tot zorg, onderwijs en werk.
De regeling heeft echter een uiterste looptijd: maart 2027. Gemeenten waarschuwen al langer dat de opvangcapaciteit onder enorme druk staat. Tussen reguliere asielzoekers, statushouders die wachten op woonruimte en Oekraïense ontheemden die blijven instromen, is de rek er volledig uit.
Volgens Keijzer moet Nederland zich nu al voorbereiden op de overgang naar een nieuwe situatie. Haar doel: duidelijkheid scheppen, zowel voor Oekraïners als voor gemeenten en werkgevers.
Drie grote veranderingen in Keijzers plannen
Het voorstel bestaat uit drie hoofdonderdelen die vanaf de overgangsfase in werking moeten treden.
1. Werkenden gaan bijdragen aan woonkosten
Oekraïners in gemeentelijke opvang betalen nu geen huur. In het nieuwe systeem gaan werkenden een inkomensafhankelijke bijdrage leveren aan hun woonlasten. Dat wordt door het kabinet gepresenteerd als eerlijk en in lijn met hoe Nederlanders hun woonkosten betalen.
-
Wie een stabiel inkomen heeft, draagt méér bij.
-
Wie weinig of niets verdient, kan rekenen op een vangnet.
-
Niemand mag zijn plek in de opvang verliezen door financiële problemen.
Gemeenten krijgen hiervoor extra administratieve taken, want zij moeten inkomsten toetsen en bijdragen vaststellen. Toch zien sommige gemeenten deze aanpassing als verlichting, omdat ze nu zelf veel kosten dragen.
2. Een reguliere zorgverzekering wordt verplicht
Op dit moment ontvangen Oekraïners medische zorg via een aparte, door de overheid bekostigde regeling. Deze constructie zou verdwijnen. Net als andere inwoners van Nederland worden werkenden straks verplicht om:
-
een zorgverzekering af te sluiten
-
maandelijks premie te betalen
-
eventueel zorgtoeslag aan te vragen als hun inkomen laag is
Voor mensen zonder werk of met een heel wisselend contract moet het kabinet nog uitwerken hoe de premie-inning wordt geregeld. Verzekeraars en gemeenten worden nauw bij dit proces betrokken.
3. Een nieuwe nationale, tijdelijke verblijfsstatus
Het meest ingrijpend is het voornemen om na 2027 een tijdelijke nationale status in te voeren. Deze vervangt de Europese regeling en maakt expliciet dat het verblijf in Nederland bedoeld is als tijdelijke bescherming, niet als permanente vestiging.
Belangrijke uitgangspunten:
-
bescherming zolang het nodig is
-
terugkeer zodra de situatie in Oekraïne veilig wordt
-
duidelijkheid over rechten, plichten en verblijfsduur
Deze nieuwe status moet juridische zekerheid geven en voorkomen dat mensen plots zonder rechten komen te zitten.
Waarom juist nú deze plannen?
Naast opvangdruk spelen twee structurele problemen een grote rol in het debat.
Woningnood
De woningmarkt is al jaren vastgelopen. Gemeenten proberen opvangplekken te creëren, maar lopen keer op keer tegen grenzen aan:
-
te weinig beschikbare locaties
-
hoge kosten voor noodopvang
-
druk op lokale voorzieningen
Door werkenden te laten bijdragen aan hun woonlasten ontstaat volgens het kabinet een eerlijker kostenstructuur.
Tekorten op de arbeidsmarkt
Een ander aspect dat meespeelt: veel werkgevers zijn inmiddels sterk afhankelijk van Oekraïense werknemers. Vooral in:
-
logistiek
-
zorg
-
horeca
-
productie
-
landbouw
Werkgevers vrezen dat strengere regels mensen kunnen ontmoedigen om te blijven, terwijl zij juist hard nodig zijn.
Wat vinden gemeenten en werkgevers van de plannen?
De reacties zijn gemengd.
Gemeenten
Gemeenten zien voordelen, zoals extra financiële ruimte, maar waarschuwen voor nieuwe administratieve druk. Ze benadrukken dat elk nieuw systeem werkbaar, eerlijk en uitvoerbaar moet zijn.
Werkgevers
Werkgevers signaleren risico’s:
-
Extra regels kunnen personeelskrapte vergroten.
-
Onzekerheid over verblijfsduur maakt het moeilijker om te investeren in scholing of contracten.
Tegelijkertijd biedt een tijdelijke status volgens sommigen juist duidelijkheid voor werknemers.
Politieke en maatschappelijke reacties
Zoals verwacht lopen de meningen uiteen:
Voorstanders
Zij vinden dat het tijd is om de regels gelijk te trekken: wie in Nederland werkt, draagt net als Nederlanders bij aan zorg en wonen. Daarnaast benadrukken ze dat opvang altijd tijdelijk bedoeld is.
Critici
Zij vrezen dat kwetsbare groepen tussen wal en schip belanden.
Vragen die zij stellen:
-
Wat als iemand ziek wordt en tijdelijk stopt met werken?
-
Wat als lonen sterk schommelen door seizoenswerk?
-
Wat als gezinnen de kosten niet kunnen dragen?
-
En hoe verhoudt een nationale status zich tot EU-regels?
NGO’s zijn vooral alert op de gevolgen voor kinderen, scholing, mentale gezondheid en continuïteit van zorg.
Onbeantwoorde vragen die nog grote impact kunnen hebben
Veel onderdelen moeten nog worden uitgewerkt. Cruciale openstaande vragen zijn:
-
Hoe hoog wordt de bijdrage aan woonkosten precies?
-
Komt er een overgangsregeling voor mensen die net werk hebben?
-
Hoe worden wisselende contracten verwerkt in de berekening?
-
Wordt zorgtoeslag toegankelijk voor Oekraïners?
-
Welke uitzonderingen komen er voor alleenstaande ouders en chronisch zieken?
Zonder heldere afspraken blijft de discussie voortduren.
De rol van Vandaag Inside en het rumoer rondom de plannen
De plannen kregen extra aandacht nadat Mona Keijzer te gast was bij Vandaag Inside. Wat begon als een beleidsmatig gesprek, liep door opmerkingen van Johan Derksen en René van der Gijp uit op een rumoerige discussie. Hoewel de inhoud soms naar de achtergrond verdween, leidde het optreden wel tot meer landelijke aandacht en debat over het meebetalen aan huur en zorg.
Wat gebeurt er nu?
De komende maanden werkt het kabinet samen met gemeenten, verzekeraars en werkgevers aan concrete regelgeving. Daarna volgen:
-
Advies van de Raad van State
-
Debat en stemming in de Tweede Kamer
-
Behandeling in de Eerste Kamer
-
Overleg met Brussel over Europese regels
Pas na deze stappen wordt duidelijk welke versoepelingen, uitzonderingen en veiligheidsmechanismen daadwerkelijk worden ingevoerd.
Samenvatting: Nederland maakt zich klaar voor de toekomst van de opvang
-
In 2027 loopt de Europese beschermingsregeling af.
-
Mona Keijzer wil dat werkende Oekraïners een bijdrage gaan leveren aan huur en zorgpremie.
-
Er komt mogelijk een nieuwe, tijdelijke nationale verblijfsstatus met terugkeer als uitgangspunt.
-
Gemeenten, werkgevers en hulporganisaties reageren verdeeld.
-
Veel details moeten nog worden ingevuld; vooral kwetsbare groepen verdienen extra bescherming.
De komende tijd zal duidelijk worden hoe streng of soepel het beleid uiteindelijk wordt — en hoe groot de impact is voor duizenden mensen die nu in Nederland wonen en werken.